Petities tegen Wopke Hoekstra meer dan 100.000 keer ondertekend
Een herkenbare vakbeweging, wie wil dat niet?
Reacties (4)
Alle vakbondsmensen blijven hangen in vage praatjes over dichter bij de mensen en herkenning. Wat dit in de praktijk betekent daar hoor je ze niet over.
Natuurlijk hebben we vakbonden nodig: een individuele werknemer in onder modaal betaalde beroepen is nergens in zijn eentje tegenover werkgevers, omdat de overheid nog steeds te kort schiet in haar bescherming van diezelfde werknemer. Die collectiviteit ter bescherming van het individu is belangrijk. Het zou daarom mooi zijn als het praatje van de vakbonden over reorganisatie inderdaad tot meer resultaat voor de individuele leden zou leiden. Daar verwacht ik echter weinig van. De afgelopen jaren hebben de vakbonden weinig tegenweer kunnen geven aan de consequente afbraak van de sociale voorzieningen, aan de afbraak van de rechtsbescherming van werknemers. Die rechten zijn steeds verder uitgehold, mede onder druk van Europese wet- en regelgeving. En als je dan volgend citaat uit dit artikel leest: “De arbeidsmarkt verandert structureel en in een razend tempo en vakmensen stellen nieuwe eisen aan hun werkomgeving. Een onafhankelijke werknemer die uitgaat van professionaliteit en vakmanschap. Daar moet de FNV met 'beroepsgroepenvakbonden' op inspelen. En zij moet vernieuwing aanjagen waarbij de werknemer eigenaar blijft van zijn/haar arbeidsvoorwaarden.” Dan denk ik dat vooral de werkgevers blij zullen zijn met deze 'moderne' beleidsmedewerkers-omschrijving van de gemiddelde werknemer, omdat ik er niet aan twijfel dat die gemiddelde werknemer mijlen ver van dit soort omschrijvingen afstaat. Die werknemer wil zekerheid en niet zijn overgeleverd aan de grillen van werkgevers en aandeelhouders/speculanten, welke winst altijd over de hoofden van de werknemer wordt behaald. Die wil een CAO waar hij/zij beroep op kan doen, met arbeidsvoorwaarden die voor iedereen gelden, ook voor hem/haar. Waarom zou een kleine beroepsgroepgebonden sub-FNV betere voorwaarden kunnen bedingen? Die werknemer wil steun van de vakbond in geval van een conflict met de werkgever als die te laag loon betaalt, te laag ziekengeld, onredelijke roosters hanteert, wat ook. Maar de vakbond komt niet verder dan advies dat overal op internet is te vinden, en laat de werknemer het verder zelf uitzoeken. Die moet naar een advocaat om zijn gelijk te halen, tegen steeds hogere kosten, omdat de grens voor toevoeging steeds verder wordt verlaagd met hogere griffiekosten, want de vakbond voert geen procedure voor die werknemer en bemoeit zich verder nergens mee, tenzij het gaat om honderden ontslagen per keer per werkgever, dat is wel interessant. Wat moet je dan als je voor stel 600 euro per jaar wordt benadeeld en voor 800 euro een advocaat moet betalen als je een toevoeging krijgt, anders nog veel meer. Dan kan je uit principe een zaak aanspannen en als je gelijk krijgt tevreden zijn, maar daar schiet je weinig mee op, alleen voor de toekomst, waar de werkgever dat wel moet betalen. Maar als je vervolgens wordt ontslagen, moet je weer een procedure beginnen om te bewijzen dat je daardoor bent ontslagen, dat is moeilijk. Bewijs dat maar eens. Als dat al lukt, dan beslist de rechter bijna altijd dat je weliswaar gelijk hebt, maar dat de arbeidsverhoudingen dermate zijn verstoord, dat ontslag voor de hand ligt. Daar doet een vakbond niets aan. Ook die zogenaamd vernieuwde FNV niet. De enige echte oplossing is 100% subsidiëring van de vakbonden door de staat met bijdrage van werkgevers, met automatisch lidmaatschap van elke werknemer, zonder contributie. Een vakbond die alle procedures voor de werknemer voert als de werkgever niet voldoet aan de CAO etc. Inclusief ontslagbescherming. Dan zijn we ook meteen verlost van dit soort moderne 'hype'-verhalen als in dit artikel. Want 1 ding lijkt me zeker: als deze huidige politieke tendens wordt doorgezet, hebben we straks 1,5 miljoen rechteloze zzp-ers die weer moeten worden beschermd, zodat die weer werknemers worden, en begint het hele verhaal weer van voren af aan. Maar dan zijn we wel 30-40 jaar verder, waarin die afbraak rustig blijft voortkabbelen. Met medewerking van de vakbonden.
Gegeven het aantal reacties krijg ik het gevoel dat niemand op een vakbond meer zit te wachten.
Dat is geen goede zaak. Een sterke vakbeweging is belangrijk voor de positie van de werknemer. Het grote probleem van de vakbeweging is het gat tussen de traditionele werknemers die behoud van verworvenheden als primair doel zien en de veranderende omstandigheden op de arbeidsmarkt a.g.v. de globalisering. De BRIC-landen staan wat arbeidsvoorwaarden betreft nog in de 19e eeuw terwijl we in Nederland een systeem hebben waarin de werknemer wordt beschermd. Op sommige punten misschien iets te veel. Er zal een zekere nivellering komen waarbij de BRIC-landen met rasse schreden in de 21ste eeuw belanden en wij hier in Nederland gaan inleveren op pensioen en ontslagrecht.