© cc-foto: ALDE
Een verklaring voor zijn optreden zou autisme kunnen zijn. Rutte vertoont behoorlijk wat verschijnselen hiervan, zowel in zijn politieke leven als in zijn persoonlijke leven.
Het kan zijn, dat Rutte op die manier een spelletje speelt. Neem de vraag: "Waarom zou ik dat [Omtzigt elders laten positioneren] gedaan hebben?" Als je daar van uit gaat, dan ga je uit van de kwalijke veronderstelling. De mogelijkheid dat Omtzigt wel aan de orde is gekomen, met andere bedoelingen, bestaat dan blijkbaar niet meer. Concreet: Je hebt het over Omtzigt gehad, wel degelijk. En dat weet Rutte. Dom genoeg zegt hij echter: "Ik heb het niet over Omtzigt gehad." En dat blijkt natuurlijk een leugen. Rutte misbruikt de gedachte, dat wanneer hij maar steeds vasthoudt aan het feit, dat geen kwalijke bedoeling had, hij niet liegt. Ik sta dan ook volkomen achter het advies van de schrijver: Rutte, neem je verantwoordelijkheid.
Als je iemand diagnostiseert zonder met hem of haar persoonlijk en intensief contact te hebben dan heb je waarschijnlijk te maken met een niet bevoegde of gekwalificeerde meningsuiter van het type "mijn mening is gelijk aan een erkend feit". Het probleem is hoe onderscheid je de als zodanig aangeduide te midden van anderen met een mening en/of opvatting die ook stuk voor stuk naadloos passen in een feitenrelaas. ? Wilt u dit filosofisch probleem voor me oplossen? Het valt me op hoe herhaling van en fixatie op hetzelfde fenomeen kunnen leiden tot het postvatten van denkbeelden die niet in overeenstemmening zijn met feitelijkheden. Dat heet demagogie vroeger ook wel agitprop genoemd. Dat trucje is bekend van Jan Peter Balkenende (CDA) die zei: Meneer Bos ( bedoeld is Wouter Bos (PvdA) u draai en u bent niet eerlijk. Dat is dus een frame, bedacht door Jack de Vries. De Vries is al jaren uit beeld, maar de techniek van De Vries wordt nog steeds toegepast. Je zegt niet wat het gezegde inhoudt maar plaats de vorm, het etiket. De focus is helder, en alles daaromheen wordt vaag. Dat heet ook wel opzettelijke misleiding Tevens is het effect ervan dat degene die het etiket plaatst - in dit geval Balkenende- als zeer standvastig en bovenal goudeerlijk poseert. Dat Balkenende het één nog het ánder was blijkt uit de loop van de geschiedenis. Wouter Bos vertrok uit de politieke arena om zijn positie elders (!) voort te zetten. De truc van De Vries kreeg de naam: "een balkje doen" en is nog vele malen wegens groot succes geprolongeerd. Net als de truc "wijzen naar het verloren bankbiljet", de truc "u krijgt Euro 935,75 terug van de belastingdienst" en uiteraard de truc met de doif.
Hier is sprake van een Bouwman die een diagnose van iemand waar hij geen contact heeft heeft gehad, afwijst omdat die diagnose niet tot stand is gekomen nadat degene die (volgens Bouwman) diagnosticeert, contact had met de gediagnosticeerde. Zou Bouwman niet zien, dat zijn analyse net zo veel een analyse is, als die van de schrijver?
Iemand met een bijna fotografisch geheugen zoals ik kan weinig sympathie opbrengen voor meneer Teflon.
Er ZIJN notities gemaakt van de gesprekken en daaruit bleek dat Rutte Omtzigt wel minister wilde maken.
Eh beste Wim, het fundament van de Rutte doctrine is nu juist dat je helemaal niets noteert. En mocht je alsnog gedwongen worden om iets te noteren dan laat je het zwartlakken als iemand er naar vraagt.
Dus er was iemand bij de moord aanwezig die zag dat de dader een afgehakte teen had? Hoe kan dit anders bekend zijn? Degene die is vermoord kan het uiteraard niet navertellen.
@Zwerfstein Het gaat niet om een fictieve, maar om een historische casus. https://historycollection.com/12-sleepwalking-killers-history-will-make-want-lock-doors-night/6/ Als ik het verhaal teruglees, heb ik een andere vraag: vanwaar die natte schoenen en sokken?
Een notitieblok aanschaffen? "Nee dat hoeft hij niet, want hij heeft een uitstekend geheugen." Dat zal zijn antwoord zijn.
Of hij vergeet zijn notitieblok. Het verschil met bovenstaande voorbeelden is dat Rutte helemaal niets vergeet en zichzelf heel goed kent. En helemaal niet de mogelijkheid zoekt om niet meer te kunnen "vergeten". Je hebt namelijk "ja" en "nee" en "dat weet ik niet meer". "dat weet ik niet meer" is een goede vervanging voor "nee'. Heb je in ieder geval, als de waarheid anders is, niets ontkent. Wat minder voor "ja", want bij sommige situaties kan iedereen aanvoelen dat, wanneer het wel gebeurd zou zijn, je het nog wel zou weten.
Minoes Het is heel simpel: Of Rutte neemt zijn verantwoordelijkheid of wij doen dat voor hem.