Het wordt tijd de Mensenrechten kritisch te bezien want ze zijn blijkbaar niet meer van deze tijd

Een advies aan werkgevers, allereerst aan Nederlandse bouwbedrijven.

Nederlandse bouwbedrijven hebben het moeilijk. Niet alleen wetgeving – stikstof! – staat ze in de weg. Dat geldt net zo goed voor een enorm gebrek aan personeel. In Qatar was dat blijkbaar geen probleem, zo leren recente juichberichten over hun geslaagde projecten in dat emiraat. Geen wonder. De arbeidsmarkt is daar veel gunstiger. Je kunt er werkkrachten genoeg krijgen. De meesten van hen schijnen uit Nepal en andere landen in Zuid-Azië te worden weggelokt om te werk gesteld te worden aan de stadions en andere bouwwerken die de afgelopen jaren zijn opgetrokken voor het WK Voetbal.

Ze leveren daarvoor een groot deel van hun bewegingsvrijheid in.   

De sector schaamt zich niet maar is juist trots op de in Qatar geboekte successen .

Dit laat zich moeilijk rijmen met de mensenrechten en de internationale verdragen die Nederland in dat verband heeft getekend. Niet voor niets roepen verziende politici als Joost Eerdmans, Geert Wilders of Wybren van Haga al jaren op tot intrekking van deze verdragen omdat zij niet meer van deze tijd zijn. Ze vinden al gehoor bij de mainstream partijen maar nog lang niet genoeg. Dr. Thierry Baudet heeft zelfs de Verlichting afgewezen, waarvan een hoofdproduct het concept is dat alle mensen vrij en gelijk zijn en daarom dezelfde rechten dienen te hebben. 

Nou, je ziet wat het resultaat is: in Qatar wordt volop gebouwd. Hier is het uitstel na uitstel.

Die Nepalezen komen naar de Golfstaten omdat zij zich thuis niet zelfstandig staande weten te houden. Overal ter wereld zijn er horden mensen die dat met de beste wil van de wereld niet voor elkaar krijgen. Ze kunnen geen keuzes maken, ze zijn niet in staat zelfstandig beslissingen te nemen en als ze het toch doen zijn het de verkeerde. Daarvan zijn niet alleen zij zelf maar ook de partner en de kinderen het slachtoffer. Bovendien gaat het om eigenschappen die wellicht erfelijk zijn. Zulke mensen worden bij ons genadeloos de woestijn in gestuurd. In Qatar ook maar daar kom je dan op een bouwplaats terecht waar je nuttig werk kunt verrichten.

Is de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens in het licht van de Wereldgeschiedenis geen anomalie? Is het geen contraproductief document dat je vooral het recht geeft in de steek gelaten te worden? Als er al mensenrechten bestaan is dan niet het alles overheersende recht dat individuen de beslissingsmacht over zichzelf uit handen wordt genomen, als zij er niet zelfstandig mee om kunnen gaan. Is dit niet kort en goed naastenliefde?

Er komen in Nederland steeds meer mensen binnen die er blijk van hebben gegeven niet de juiste beslissingen te kunnen nemen, de échte vluchtelingen niet te na gesproken. Je moet de geboren en getogen Nederlanders niet de kost geven die door daadloosheid en verkeerde beslissingen in een hopeloze schuldenpositie zijn gekomen. Hier ligt een enorm arbeidspotentieel, vooropgesteld dat een ander het leven van deze slachtoffers van zichzelf tot in de details in handen neemt en richting geeft. Met andere woorden: dat die anderen die de weelde van de vrije keuzes wel kunnen dragen, hen de kost geven. Daar dient uiteraard productiviteit tegenover te staan. Banken, ziektekostenverzekeraars, fiscus, COA en andere bedrijven bij wie deze personen in het krijt staan, zouden de bemiddeling in handen kunnen nemen. Zij dragen de schuldenaren en hun familieleden over aan geïnteresseerden die dan de openstaande schulden geheel of gedeeltelijk voor hun rekening nemen. Er zal ongetwijfeld een markt ontstaan met richtprijzen. 

Zo kunnen aannemers bijvoorbeeld hun personeelsprobleem oplossen.

Nu zeggen sommigen onder U: is er dan geen mismatch tussen de gevraagde en geboden vakkennis? In een aantal gevallen zal dat inderdaad het geval zijn. Dan moet men vacatures op de klassieke manier invullen. Daar helpt geen lieve moederen aan.

Vergeet echter niet dat wij met een klimaatcrisis zitten. Handenarbeid is CO2-neutraal. Ooit draaide de hele economie op windmolens, trekdieren en sjouwwerk. Misschien moeten we op onze schreden terugkeren en van CO2-niet-neutrale mechanisering definitief afscheid nemen. Handjes genoeg om te laten wapperen tenslotte.

Uiteindelijk moeten personen die de beslissingsmacht uit handen is genomen, wel kunnen groeien. Als zij door voortreffelijk functioneren gedurende jaren hebben aangetoond dat zij wel te vertrouwen zijn in een situaties waarin keuzes weer hun eigen verantwoordelijk zijn, dan zouden ze daartoe in principe de kans moeten krijgen. Dat is dan het perspectief voor wie de ambitie heeft het lot in eigen handen te nemen. Maar waarom zou je dat doen als je je natje en je droogje krijgt?

Qatar leert ons een les. Laten we ophouden met beginselen die niet meer van deze tijd zijn. 

Een waarschuwing achteraf: als het gaat om deze grote maatschappelijke hervorming, mogen racisme en seksisme daarin uiteraard geen plaats hebben. Wel dient steeds het beginsel zijn: personen beneden de achttien jaar volgen de ouders. Anders word het te ingewikkeld. En van plaatsing in een tehuis voor jongeren is ook niemand beter geworden. 

Voor het overige ben ik van mening dat de toeslagenaffaire niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.

Beluister Het Geheugenpaleis, de podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis