De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen
'Dyslexie komt door slecht onderwijs'
•
998 keer bekeken
• 
© 2015-01-27 09:11:11 DEN HAAG - Jassen in de gang op een basisschool. ANP REMKO DE WAAL
Het groeiend aantal leerlingen met dyslexie of dyscalculie is eigenlijk te verklaren door slecht onderwijs, en ligt misschien helemaal niet aan de leerlingen zelf. Dat stellen drie hoogleraren in het AD. Anna Bosman, die al sinds 2007 wetenschappelijk onderzoek doet naar dyslexie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen, vraagt zich zelfs af of dyslexie überhaupt wel bestaat. Wanneer kinderen moeite hebben met lezen of rekenen wordt de oorzaak bijna altijd bij het kind gezocht. “We vergeten te checken of er wel goed onderwijs is gegeven”, aldus Bosman. Er wordt al jarenlang aan de bel vanwege de torenhoge werkdruk bij docenten in het basisonderwijs.
Zorgelijke cijfers Het ministerie van Onderwijs en de Inspectie van het Onderwijs hebben de kwestie al eerder onderzocht na aandringen van minister Bussemaker en staatssecretaris Dekker. Op sommige scholen is 30 procent van de leerlingen gelabeld als dyslectisch. Vooral leerlingen met een beroepsgerichte leerweg komen naar voren uit het onderzoek. Veertig procent van de vmbo-scholen hadden een bovengemiddeld hoog percentage aan dyslectische eindexamenleerlingen, cijfers die Bussemaker en Dekker zorgelijk vinden. Volgens hen zouden de regels rond dyslexieverklaringen veel strenger moeten worden. Uit internationaal onderzoek blijkt dat percentages van 10 procent normaal zijn, dat zou betekenen dat sommige leerlingen onterecht als ‘dyslectisch’ gelabeld worden. Volgens Kees Vernooy, expert op het gebied van leesonderwijs, zou zelfs slechts 3 tot 5 procent van de leerlingen werkelijk dyslectisch zijn.
Ouderwets stampen Groningse hoogleraar Ben Maasen zegt dat dit etiket voor leerlingen vaak betekent dat ze op school minder hoeven te lezen en te spellen, terwijl ze hier juist méér mee zouden moeten oefenen. Vernooy onderschrijft dit:
"Als je zwakke leerlingen wilt helpen, zal je daar tijd in moeten steken. Kinderen verschillen vooral van elkaar in de tijd die ze nodig hebben om een goede lezer of een goede rekenaar te worden."
In het onderzoek van Bosman gingen leerlingen met dyscalculie met grote sprongen vooruit na een intensieve rekentraining van zes weken. De hoogleraren en experts vinden dat er ouderwets gestampt moet worden met de juf of meester, daarmee zouden vrijwel alle lees- en rekenproblemen opgelost worden.
Docenten Vraag is of leraren tijd hebben voor deze intensieve extra aandacht, gezien aanhoudende klachten over de veel te hoge werkdruk van docenten in het basisonderwijs en overvolle klassen.
Volgens de PO-Raad, de sector organisatie voor het basisonderwijs, gaat het te ver om te zeggen dat een deel van de dyslexieproblematiek te wijten is aan slecht onderwijs. ‘Maar als wat de hoogleraren zeggen werkelijk aan de hand is, is het zeker de moeite waard om te bespreken hoe we het probleem kunnen oplossen’, zegt een woordvoerder.
Update 22:45
Het Nederlands Kwaliteitsinstituut Dyslexie (NKD) heeft gereageerd op het onderzoek en het artikel in het AD met een toelichting. Remco Reij namens het NKD:
"Verschillende beweringen in het artikel zijn gemakkelijk te onderuit te halen. Dyslexie wordt in het artikel op een hoop gegooid met andere leesproblemen. Aan het feit dat dyslexie bestaat, twijfelt geen enkele zichzelf respecterende wetenschapper. Het NKD vindt dan ook dat dit artikel dyslexie in een kwaad daglicht stelt zonder dat hier bewijzen voor zijn.
De vraag is of de wetenschappers wel juist geciteerd zijn. Een van hen, Kees Vernooij, zegt in een radio-interview ook dat ‘echte’ dyslexie bij 3 tot 5% kinderen voorkomt. Hij stelt dat het artikel gaat over een lees- en spellingachterstand die mogelijk voorkomen had kunnen worden door de juiste ondersteuning op school. Vernooij noemt dit ‘nep’-dyslexie.
Uit onderzoek binnen de praktijken die zijn aangesloten bij het NKD blijkt dat de meeste basisscholen het op grond van de prevalentiecijfers juist goed doen. Wel verwijst ongeveer 20-25% van de basisscholen meer kinderen naar zorg dan nodig. Ook blijkt dat ongeveer 25% van de basisscholen niet of nauwelijks verwijst. Dit is net zo zorgelijk, want natuurlijk zitten er ook op deze scholen kinderen met EED .
In het voortgezet onderwijs (vo) en het middelbaar- en hoger (beroeps)onderwijs (mbo en ho) komen andere percentages dyslexieverklaringen voor. Bij enkele scholen loopt het aantal leerlingen met een verklaring richting de 18%. De reden voor deze stijging is waarschijnlijk dat zij met een dyslexieverklaring in vo, mbo en ho recht hebben op extra voorzieningen, zoals extra examentijd of soms zelfs financiële compensatie. De ministeries van OCW en VWS hebben aangekondigd hier tegen te willen optreden.
Het NKD adviseert samen met de beroepsgroepen NIP en NVO de ministeries hoe dit aantal terug te dringen, waarbij het uitgangspunt is dat leerlingen met dyslexie de juiste ondersteuning krijgen. We zien de laatste tijd allerlei uitwassen langskomen. Mensen die beweren dyslexie te kunnen genezen, maar ook bloggers die zichzelf tot deskundige bombarderen en menen dat dyslexie alleen maar in het onderwijs hoort te worden aangepakt. Wij kunnen met feiten al deze uitspraken weerleggen. Maar de schade die onder kinderen wordt veroorzaakt is groot. Zij krijgen onterecht steeds te horen dat dyslexie niet bestaat terwijl ze er met een behandelaar keihard aan werken om de achterstand in te halen. Om verder te komen en niet voor dom te worden versleten. De stelling dat kinderen en het onderwijs eigenlijk niet goed genoeg hun best doen, klopt gewoon niet. "
Praat mee
0/1500