© 2020-01-30 10:38:49 Demonstrating teachers during a protest march with banners in Rotterdam, The Netherlands, 30 January 2020. They demand extra structural investment in education. ANP ROBIN
Wat zou toch de oorzaak kunnen zijn dat er zo'n leraren te kort is? Het lijkt mij eigenlijk wel eenvoudig om daar een antwoord op te vinden. Het probleem ligt hoofdzakelijk bij de ouders ván de scholieren. Ouders hebben geen zicht meer op wat hun kroost doet. Dat zou mogelijk kunnen komen omdat beide ouders buitenshuis werken, en er geen goede opvang is voor de kinderen. Een tragisch voorbeeld is v.w.b. de zoon van burgemeester Halsema. Die kon met een revolver van zijn vader de straat op, met alle gevolgen van dien. Een klein voorbeeldje maar. Jongemensen die een beroepskeuze willen maken kiezen dan ook niet zo gauw voor een Pabo-opleiding, omdat vele kinderen vrijgevochten wezens zijn. Alles kan.....alles mag! Bovendien zijn die zelfde ouders al snel bij de leerkracht áls zij menen dat er iets niet goed verloopt tussen leerkracht en leerling. De druk is dan veel te groot om dagelijks voor de klas te staan. In de jaren vijftig zat ik in een klas met vijftig leerlingen. Er was rust, en ieder kind kreeg haar/zijn aandacht. Zelden werd er een kind de klas uitgestuurd of andere paniek toestanden. En, was er een onderwijzer ziek, dan werden de deuren van het leslokaal open gezet, zodat de onderwijzer die klas er naast kon behappen. Dat was van zelfsprekend. Nu is dat ondenkbaar. Ouders...…...neem Uw verantwoordelijkheid.
Nee, het ligt niet aan de verschillen tussen de kinderen en ook niet aan de assertieve ouders, Zwerfstein. Het ligt ook niet aan de parttime werkende docenten, Starter, want die doen dat omdat ze geheid burnout raken als ze fulltime werken (een op de vier docenten in BO en VO raakt nu al burnout). Het ligt aan een groeiende onderwijscrisis, die zich voor de leraren onder meer manifesteert in toenemende werkdruk, burnoutcijfers, lesuitval en achterblijvende salarisontwikkeling; voor de leerlingen, in meer bijlessen (een op de drie leerlingen krijgt nu al betaalde bijles), toenemende kansenongelijkheid en een sociale tweedeling door de snelle groei van particulier onderwijs. Het geld is er wel, maar het wordt simpelweg niet in maatschappelijke instellingen geïnvesteerd. Daarmee is deze staking ook een protest tegen een regeringsbeleid dat al decennialang, met snoeiharde bezuinigingen en loonbevriezing, bezig is om de zorg, het onderwijs en de hele publieke sector uit te hollen.
Van wat ik aan geluiden uit mijn omgeving opmaak zijn er volgens mij twee dingen die spelen: elk kind heeft tegenwoordig een eigen individuele 'leerroute' en als je 25 kinderen in de klas hebt wens ik je als docent veel succes om elk kind in feite apart les per leerroute te moeten geven in plaats van klassikaal. Het andere is dat ouders volgens mij veel assertiever en/of intimiderender zijn geworden. Voor je het weet ben je als leraar onderwerp van discussie in een app-groep van ouders, daar ben je lekker klaar mee. En dat maakt het werk ook veel minder leuk lijkt me.
Ik heb sowieso te doen met leraren.... ik heb uiteraard veel scholieren in de trein en eerlijk gezegd wil ik ze vaak na 2 minuten al schoppen. Ik ben in de gelukkige positie dat ik de deur van m'n hok gewoon weer dicht kan trekken en er dus niet geschopt hoeft te worden. Leraren hebben die optie niet. Het lijkt mij een erg maagzweer-opwekkende baan....
Het grote probleem hier is part-time werken. Een kleine uitbreiding van de uren levert genoeg ruimte op om de gaten op te vullen. Als we daarnaast de administrative last verminderen en de opvoeding weer bij de ouders laten dan zijn we een heel eind op weg.
Want alleen de rijd die leraren voor de klas staan is werktijd. De rest rekenen we dan gewoon als vrije tijd, dan klopt het beeld dat opgeroepen wordt over onderwijskrachten ook weer.