Drie vragen voor Diederik Samsom

Zaterdag gaat het PvdA-congres applaudisseren voor Diederik Samsom. Daar kun je donder op zeggen. Alle proefbijeenkomsten in den lande zijn geëindigd met een triomf voor de nieuwbakken leider. Toch hoop ik dat hardnekkige partijleden tenminste drie vragen zullen stellen:

Vraag 1: “Waar is dit allemaal goed voor? Wat koop ik daarvoor als burger van dit blijkbaar licht kapseizende land?” Want daarop zijn de nieuwe vrienden Mark en Didi nog niet ingegaan. De afgelopen dagen kon de televisiekijker leren, dat zij bruggen willen bouwen, dat zij elkaar iets gunnen, dat zij eerlijk delen en dat wij allemaal moeten inleveren. Dat zij een evenwichtig pakket bieden. En zo meer.

Een stip aan de horizon wordt niet gezet. Er is geen enkel perspectief of het moest zijn dat het financieringstekort van de overheid – mocht alles aflopen zoals men hoopt – wordt teruggebracht tot 1,7%. Als zo “het huishoudboekje van de overheid in orde is gebracht”, zoals het cliché luidt, kan blijkbaar het paradijs uitbreken. “Dan komt Nederland sterker uit de crisis”, zegt Rutte.

O ja? En wat houdt dat dan in? Wat gebeurt er dan? Krijgen die ontslagen vijftigers dan ineens werk? Gaat weer elk moment de bel van de winkeldeur? Hoef je die keukens en die meubels dan niet meer met 25% korting te verkopen?

Nu lijkt het of de regering alleen maar  probeert de komende armoede een beetje eerlijk te verdelen, dat zij net als Colijn in de jaren dertig verwacht dat er een structurele welvaartsdaling aankomt nadat er – in de woorden van de premier, die ook rechtstreeks ontleend leken aan Hendrikus Colijn zaliger nagedachtenis – “op de grote voet was geleefd”.

Als het er inderdaad om gaat de armoe te verdelen, zég dat dan. Wees eerlijk. Belazer de bevolking niet. Maar kom anders met een concreet herstelplan met een tijdpad, met mijlpalen, met meetbare doelstellingen.

Vraag 2: Donderdag probeerde De Telegraaf leiding te geven aan de ledenopstand binnen de VVD tegen de zorgkostenpremie naar draagkracht. Koppen rood onderstreept op de voorpagina. Op een binnenpagina: “Marx Rutte laat ons in de steek”. Partijgenoot Samsom, bent U bereid over dit punt te heronderhandelen of – wat gemakkelijker is – van dit onderwerp een vrije kwestie te maken in het parlement? Of is de PvdA dan te gepiepeld om het spel nog op de wagen te houden?

Vraag 3: Hoe hebben de heren onderhandelaars dat daar, gewikkeld in hun deken van radiostilte precies berekend van die zorgkosten? Ik althans voel aan mijn water dat ze tijdens alle besprekingen volstrekt vertrouwd hebben op de rekenmeesters van het Centraal Plan Bureau. Die moesten immers de afgelopen weken massaal overwerken. Zij rekenden zich de rambam. Hun computers stonden roodgloeiend van de verfijnde modellen waarmede zij werden gevoed. Zij presenteerden aan de lopende band cijferreeksen. En daar bleek uit dat het allemaal zeer vreselijk meeviel met een half procentje eraf hier en daar. De genieën van het CPB ontdekten niet dat het draagkrachtbeginsel bij de zorgverzekering op grote schal leidt tot koopkrachtverliezen van honderden euro’s tegelijk, althans als we het NRC Handelsblad mogen geloven.

Stelling : zowel Samsom als Rutte is door de CPB-berekeningen op het verkeerde been gezet. Dezer dagen woelen zij in hun bedje en dromen zij over een eenmalige bezuiniging door het sluiten van een falend Haags instituut.

Ja, vraag aan Samsom, of ze alleen gewerkt hebben met CPB-cijfers. En of ze er dáárom zo snel uit waren.

Meer over het regeerakkoord: Mark Minkman – Rutte II zet botte bij in de publieke omroep Ronald Buijt – VVD laat eigen achterban keihard vallen Bram van Ojik – De vaagheid van dit akkoord gaat voor problemen zorgen

Het laatste boek van Han van der Horst is: Nederland, de vaderlandse geschiedenis van de prehistorie tot nu