Joop

De dokter als patiënt

  •    •  
19-03-2018
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
50 keer bekeken
  •  
8-grey-shocked

© Afbeelding: screenshot Grey's Anatomy

Als psychiater werk ik in een algemeen ziekenhuis en mede daarom verbeeld ik me echt wel iets van onze gezondheidszorg af te weten. Tot ik van de andere kant in het systeem beland, als patiënt...
Het begon met mijn vriendin, die ietwat ongerust opmerkte dat ik vreemd liep, tijdens het uitlaten van het hondje. De dag daarna vroegen mijn kinderen of er iets met me mis was, omdat ik zo onhandig bewoog. Het was ook mijzelf niet ontgaan, maat ik had geprobeerd mezelf gerust te stellen: je bent een topfitte hardloper, het zullen wel naweeën zijn van de griep. Ik voelde me verder ook geheel gezond. Maar de zorgen van mijn dierbaren verontrusten me, dus belde ik maar wel voor een afspraak bij de huisarts. Ik kon direct de volgende ochtend, donderdag, vroeg komen, zei de assistente die mijn verhaal had aangehoord. En als het dezelfde dag nog moest kon dat ook worden geregeld, zei ze er nog achteraan.
Een huisarts in opleiding onderzocht me, de volgende ochtend. Hij schrok duidelijk van mijn dramatische prestaties bij het lopen over een denkbeeldige lijn. Mijn vaste huisarts, zeer ervaren, en hij kent me goed, kwam meekijken. Hij keek zorgelijk. “Het lijkt iets met je cerebellum”, zei hij. Leek ook mij niet onlogisch, want daar worden beweging, balans en evenwicht gecoördineerd. Eerst maar even wat bloedprikken en vanmiddag bellen, spraken we af.
Braaf Rond halftwee had ik de huisarts aan de telefoon. Hij had overlegd met de neuroloog van een dichtbijgelegen ziekenhuis en het advies was om me daar zo snel mogelijk te melden op de Spoedeisende Hulp. Ik schrok, maar luisterde braaf. Ik maakte me los van een afspraak op mijn werk, en meldde me om twee uur. Ik werd inderdaad verwacht. Na 2,5 uur wachten kwam er een verpleegkundige die excuus maakte en nog meer bloedonderzoek aanvroeg.
Rond zes uur, dus vier uur na mijn spoedmelding, kwam er een vriendelijke arts-assistent, die me onderzocht, maar die er duidelijk ook niets van kon maken. Zij vroeg een CT-scan aan, waar uiteindelijk niets afwijkends op te zien was. Rond halfacht ’s avonds kwam ze terug met een ‘echte’ neuroloog, die bij wat geavanceerde testjes wel wat afwijkingen vond, met name een verschil tussen mijn linker en rechter lichaamshelft. Het woord CVA viel, best eng. Ik moest opgenomen worden op de ‘stroke unit’ en alvast behandeld worden alsof ik een herseninfarct had, uit voorzorg. Vierentwintig uur aan de monitor en drie soorten pillen. “En morgen een spoed MRI, want op een CT zien we onvoldoende.”
Rond tien uur, dus acht uur na binnenkomst van het ziekenhuis, was ik op de afdeling. Tussen twee oudere heren belandde ik, waarvan overduidelijk was dat ze net een beroerte hadden gehad.
Ongerust De volgende ochtend, vrijdag, nieuwe dokters, die het beleid bevestigden, maar nog niet konden zeggen wanneer de MRI zou plaats vinden. Hoewel ik me nog steeds niet ziek voelde nam de ongerustheid toe. Einde van de middag komen we terug, zei de tweede neuroloog die ik zag. ‘En u bent natuurlijk ook nog een collega’, voegde ze er vriendelijk aan toe.
De hele dag vroeg ik passerende verpleegkundigen of ze al iets wisten over de planning. Zonder uitzondering lieve dames. Maar ook een beetje ongemakkelijk dat ze me een antwoord schuldig moeten blijven.
Om halfzes vrijdagavond kwam een zaalarts melden dat de MRI niet voor maandag ging lukken. Ze zag mijn verbaasde blik, en zei toen: ‘Ik kan het niet helpen, de mensen die de MRI-planning doen zijn om vijf uur al naar huis gegaan. En wij willen zelf ook graag weten of het geen multiple sclerose is’.
Ze begreep wel dat ik niet langer op de afdeling wilde blijven wachten. Ik kreeg recepten mee voor de bloedverdunners en de cholesterolremmer, passend bij de behandeling van een CVA. ‘Omdat u dan poliklinisch bent kan de MRI niet op maandag, u krijgt dinsdag een brief thuis wanneer het dan wel wordt’, waren haar laatste woorden.
In een kleine zesendertig uur was slechts mijn ongerustheid gevoed.
Delen:

Praat mee

Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.

avatar

Reacties (17)

Stientje2
Stientje219 mrt. 2018 - 21:32

En dan wordt er van alle kanten gezegd dat "de zorg" in Nederland zo uitstekend geregeld is. Er blijkt een schreeuwend te kort te zijn aan huisartsen. In ruim 2 jaar tijd 5 huisartsen gehad, die binnen het half jaar alweer vertrokken, en ik weet nog steeds niet wíe ik nu als huisarts heb. Wel geïnformeerd, maar kunnen geen antwoord geven dan alleen dat ik sta ingeschreven. Op verwijsbriefjes voor specialisten staan onjuiste gegevens. Zo ook voor het bloedprikken (schildklierpatiënt) vandaag. Kon onverrichterzaken weer naar huis. Valt niet mee als je net bent hersteld van griep, en ook nog die ijzige kou in. Ik heb mijn medischdossier opgevraagd, en was stomverbaasd wat daar allemaal instond. Onjuiste gegevens dus. Hoe komen zij daar aan? En dan te bedenken dat ik mijn med.dossier openbaar heb gemaakt, zodat alle zorgverleners dit in kunnen zien. Had ik geen probleem mee, maar nu wel en zal dat ook intrekken. Als de klok vijf uur aangeeft, liggen de behandelingen praktisch stil, en de doodzieke patiënten moeten maar wachten op de dag van morgen. Zo zit ons zorgstelsel in elkaar. Het zijn dus niet alleen de ziekenhuizen!! Bram..........het allerbeste, en hou je goed zo ver dat kan.

Ukkie3
Ukkie319 mrt. 2018 - 21:19

Complimenten allemaal. Zeer wijze en deskundige adviezen. Ik word er helemaal stil van. O ja mijn oom heeft ook een Tiejaa gehad en die is ook weer opgeknapt met ascalpoeier. Dus Bram hou je haaks.

Minoes&tuin
Minoes&tuin19 mrt. 2018 - 15:39

Je mag nog van geluk spreken. Een familielid van mij kreeg een CVA en helemaal geen bloedverdunners. Dit terwijl er op tijd een arts is bijgeroepen. Werd naar neurologie gedirigeerd zonder onderzoek, na eerst ook 2 uur op de spoed te hebben gelegen, en haar werd dezelfde week verteld dat ze een hersentumor had. Dit geheel en al zonder dat er enig onderzoek van de hersenen had plaatsgevonden. Ook om MRI moeten zeuren, pas na een week, bleek geen hersentumor te hebben. Een groot deel van haar functies zijn teruggekomen, ze kon eerst nog geen vork naar haar mond brengen, maar het is godgeklaagd hoe het er soms aan toe gaat in ziekenhuizen.

Hiltermann
Hiltermann19 mrt. 2018 - 15:28

Bram, Er is een aardige, ik meen Canadese film, over een arts die zelf te maken krijgt met het ziekenhuis regime. Uiteraard protesteert de arts tegen de protocollen die voornamelijk bestaan uit wachten en niet geïnformeerd worden. Deze arts verplicht later al zijn studenten mee te maken wat een paar dagen ziekenhuis opname voor een patiënt betekent. Hij verandert de opleiding van artsen vanwege zijn ervaringen als patiënt.

H.Witte
H.Witte19 mrt. 2018 - 11:24

Ga naar België. Een beter advies kan ik niet geven.

6 Reacties
Hiltermann
Hiltermann19 mrt. 2018 - 15:22

Het advies van een insider dat nik helemaal onderschrijf als ervaringsdeskundige. Mijn Belgische huisarts had een vermoeden dat in dezelfde richting wees wat ziektebeeld betreft. Ik mocht kiezen uit de diagnose afdeling van een ziekenhuis of een specialistisch diagnose centrum in Antwerpen. Ik koos de tweede optie. De volgende dag werd ik daar onderzocht met gebruikmaking van klassieke röntgen en echoscopie. Ik kreeg meteen brief mee voor de huisarts met de geconstateerde feiten en de diagnose. Kosten voor deze diagnostiek 143 euro. Nederlandse ziekenhuizen zien de patiënt als een noodzakelijk kwaad, ze zouden liever zonder patiënten verder gaan. In België hoef je niet naar de huisarts voor een verwijsbriefje. Hartkloppingen en ongerust? Maak zelf een afspraak met een cardioloog, je hoeft niet eerst naar de huisarts voor een verwijsbriefje. De gezondheidszorg is laagdrempelig en voor iedereen bereikbaar in België zonder wachttijden.

Minoes&tuin
Minoes&tuin21 mrt. 2018 - 8:25

Je kunt er natuurlijk ook voor kiezen er in Nederland iets aan te veranderen!

Hiltermann
Hiltermann21 mrt. 2018 - 9:40

Iets veranderen aan de gezondheidszorg in Nederland? Dan moet je jong beginnen wil je het resultaat nog meemaken. Nederland werkt al tientallen jaren met de diagnose behandel combinatie beter bekend als DBC. Dat systeem is zeer fraude gevoelig, er bestaat zelfs software waarmee de zorgverlener automatisch zo veel mogelijk declareert. Discussie over de DBC is al oud, er verandert echter niets.

H.Witte
H.Witte21 mrt. 2018 - 10:06

Beste Minoes, Afgelopen decennia zijn de geluiden in Nederland over de gezondheidszorg in België alleen maar sterker geworden en zodanig dat die al tijden tot de bestuurders in Nederland moeten zijn doorgedrongen. Toch neemt niemand de moeite om zich eens op de hoogte te stellen van de wijze waarop de zorg bij onze zuiderburen wordt aangepakt. De economische belangen om het bij het oude te laten zijn te groot en zo lang rechts het win/win model in de zorg dankzij de kiezer in stand kan houden zal er geen fluit veranderen.

Minoes&tuin
Minoes&tuin21 mrt. 2018 - 14:41

Omdat artsen eraan meedoen het in stand te houden misschien, of de mond houden? Als er een groep druk kan uitoefenen is het wel die partij. Zwijgen is toestemmen en meedoen eraan nog een graadje erger. https://www.nrc.nl/nieuws/2018/03/03/en-toen-zat-het-stadje-ineens-zonder-huisartsenpost-niemand-had-schuld-a1594305

Hiltermann
Hiltermann22 mrt. 2018 - 0:38

Er zijn te veel mensen die grof verdienen aan de gezondheidszorg in Nederland. Die houden iedere verandering die hun positie bedreigt tegen. Laatste ervaring in Nederland: Een IC arts komt vijf minuten kijken naar een patiënt die op een afdeling voor interne geneeskunde ligt om te zien of deze patiënt beter op de IC kan liggen. Declaratie voor deze beoordeling 111,62 euro. alles draait om geld, veel geld in de Nederlandse gezondheidszorg. De belangen zijn groot, er verandert niets.

hansdetorenkraai
hansdetorenkraai19 mrt. 2018 - 11:15

Tja, wen er maar aan geachte Bram Bakker, en een welgemeende beterschap wens, komt goed!

adriek
adriek19 mrt. 2018 - 11:04

Zo werkt onze gezondheidszorg, gestuurd door op efficiency gerichte verzekeraars en ziekenhuizen. Als de planner om vijf uur naar huis is, staat de MRI stil en moet de zieke rustig(...) afwachten. Als de patient daardoor zieker wordt is dat 'gunstig': meer behandelingen is meer geld, meer en langduriger zieken is meer zorg is meer geld is beter betaalde managers. In de volksmond geldt: voorkomen is beter dan genezen, de zorgindustrie lijkt eerder te streven naar zo langdurig mogelijke zorg: Liever levenslang een nutteloze cholesterolverlager met nare bijwerkingen slikken dan iets aan het cholesterol doen. Liever levenslang aan de insuline dan een andere leefstijl. Liever ritalin dan uitzoeken wat het probleem is. En ga zo maar door.

Ukkie3
Ukkie319 mrt. 2018 - 10:26

Beroert dat de noodzaak en het verloop van jouw behandeling door protocollen en anderen bepaald wordt. Maw het systeem en de afhankelijkheid daarvan. "Tot ik (van) de andere kant in het systeem beland, als patiënt..." Vind ik merkwaardig,...Je maakt toch deel uit van hetzelfde systeem? Beterschap.

noMan2
noMan219 mrt. 2018 - 9:22

Daarom heet het ook zorg, omdat je er zoveel zorgen van krijgt. Heel veel sterkte nog, hopelijk valt het allemaal mee!

simpson_jr
simpson_jr19 mrt. 2018 - 8:44

Als je echt wat mankeert blijft wachten helaas vaak HET werkwoord, niettemin is er hopelijk wat aan te doen en knap je snel weer op.

rgeurtsen
rgeurtsen19 mrt. 2018 - 8:43

Oef, voor CVA gerichte zorg is dit dus het slechts denkbare ziekenhuis. Direct handelen is een must... Dit is niet slechts onrust voeden, maar lijkt toch echt op puur professionele nalatigheid.