Iesha Evans – de vrouw in de foto van een Black Lives-Matter protest die viraal ging en als de iconische verzetsfoto van deze tijd wordt gezien – spreekt zich uit. In een interview met Gayle King van CBS News vertelt zij wat er door haar heen ging toen zij voor de volledig uitgeruste agenten stond.
"Ik zei niks en zij zeiden niks, er was stilte en veel non-verbale communicatie. Soms spreekt stilte boekdelen. Ik wilde zeggen ‘ik ben een mens, een vrouw, een moeder, een verpleegster. Ik zou jouw verpleegster kunnen zijn, voor jou kunnen zorgen. Ik ben hier. We doen er allemaal toe. We zouden niet hoeven smeken om ertoe te doen. We doen ertoe. Ik was niet bang. Er was geen angst in mijn lijf. Als je die agenten ziet en hun uitrusting en en wapens. Ze zien er ondoordringbaar uit vergeleken met mij zonder uitrusting in een zomers jurkje.
Dat mensen deze foto als iconisch zien, betekent dat God mij gekozen heeft om een verandering te brengen. Het is meer dan ik, meer dan mezelf. Hier ben ik nu en ik heb de verantwoordelijkheid om iets te doen. Al het onrecht hiervoor heeft me hierheen gebracht. Ik voelde me een toeschouwer en als mens heb je de keuze om wel of niet actie te ondernemen.
Bij andere demonstraties koos ik ervoor om naar werk te gaan, om rekeningen te betalen, boodschappen te doen. Toen ik de kans kreeg om wel te gaan, dacht ik ‘ja, zeker weten’. De video van Alton Streling verlamde me. Ik kon niet huilen, ik kon niet schreeuwen, ik kon niets breken, Ik was verlamd. Bij die van Philando Castilo dacht ik ‘er moet nu iets gebeuren’.
Mijn zoon Justin is zes en ik vertelde dat ik gearresteerd werd en in de gevangenis zat. En hij vroeg waarom: ‘alleen slechte mensen gaan naar de gevangenis’. Ik had geen antwoord. Ik zei ‘soms niet’ en dat is het beste antwoord dat ik hem kon geven. Ik ben nog nooit gearresteerd en hiervoor was ik geen activist. Ik heb passie voor mijn volk, ik houd van van mijn volk. Ik heb mezelf nooit als moedig gezien maar soms krijg je een taak waar je niet om gevraagd hebt."
Dat mensen deze foto als iconisch zien, betekent dat God mij gekozen heeft om een verandering te brengen. Het is meer dan ik, meer dan mezelf. Hier ben ik nu en ik heb de verantwoordelijkheid om iets te doen. Al het onrecht hiervoor heeft me hierheen gebracht. Ik voelde me een toeschouwer en als mens heb je de keuze om wel of niet actie te ondernemen.
Bij andere demonstraties koos ik ervoor om naar werk te gaan, om rekeningen te betalen, boodschappen te doen. Toen ik de kans kreeg om wel te gaan, dacht ik ‘ja, zeker weten’. De video van Alton Streling verlamde me. Ik kon niet huilen, ik kon niet schreeuwen, ik kon niets breken, Ik was verlamd. Bij die van Philando Castilo dacht ik ‘er moet nu iets gebeuren’.
Mijn zoon Justin is zes en ik vertelde dat ik gearresteerd werd en in de gevangenis zat. En hij vroeg waarom: ‘alleen slechte mensen gaan naar de gevangenis’. Ik had geen antwoord. Ik zei ‘soms niet’ en dat is het beste antwoord dat ik hem kon geven. Ik ben nog nooit gearresteerd en hiervoor was ik geen activist. Ik heb passie voor mijn volk, ik houd van van mijn volk. Ik heb mezelf nooit als moedig gezien maar soms krijg je een taak waar je niet om gevraagd hebt.
In de Verenigde Staten gingen honderden betogers de straat op om te strijden voor gelijkwaardige rechten voor zwarte burgers. In Baton Rouge (Louisiana) is er een historische foto gemaakt. Een zwarte vrouw staat onbeschermd en fier in de midden van de weg, terwijl volledig uitgeruste politieagenten op haar afstormen blijft zij onverstoorbaar en standvastig staan. Dat beeld is de wereld overgegaan en vergeleken met andere foto’s, zoals de man op Tiananmenplein of de vrouw die een bloem in de geweerloop van een soldaat stak.