Eén van de grote thema’s in groep acht is ‘Stem op mijn partij’. De kinderen krijgen les over hoe de politiek in Nederland werkt, denken na over problemen in de wereld en gaan op zoek naar oplossingen. Ze maken eigen partijen, schrijven een verkiezingsprogramma en uiteindelijk wordt er toegewerkt naar de einddebatten. Belangrijk daarbij is dat elke mening telt en er goed naar elkaar geluisterd wordt. Luisteren, reageren, de ander proberen te overtuigen zonder daarbij persoonlijk te worden.
Kijkend naar het ‘debat van Nederland’ kwam ik tot de conclusie dat we vooral niet naar praktijkvoorbeelden moeten kijken dit jaar. Sterker nog, andersom is misschien een beter idee. De lijsttrekkers die vooral veel door én langs elkaar heen praten zouden nog een hoop kunnen leren van de aankomende generaties.
Gisteren had ik het in de klas over een quote die ik onlangs leerde: ‘Je hoeft nooit tegen de ander op te kijken, maar ook niet op de ander neer te kijken’. Pestgedrag in groepen is één van de meest moeilijke dingen om grip op te krijgen. Daar zou ik een heel blog aan kunnen wijden. Je ziet niet alles, je hoort niet alles. De grens van plagen tot pesten is niet altijd duidelijk. Maar er zijn een hoop dingen waar je als volwassene wel invloed op hebt, en het goede voorbeeld geven is één daarvan. Dat zouden de lijsttrekkers van nu zich mogen aantrekken.
Wat wordt er slecht naar elkaar geluisterd. Wat wordt er neergekeken op de ander. Wat wordt er veel op de persoon gespeeld. Zelfs opmerkingen over het postuur van iemand. De ene lijsttrekker maakt een opmerking, de anderen staan erbij en zeggen er niets over. Een slechter voorbeeld voor kinderen kun je haast niet geven. En dan wel spreken over ‘premierwaardig’?
Hopelijk passen de lijsttrekkers hun toon aan, zeker aankomende zondag bij het Jeugdjournaaldebat. Want anders verpesten ze niet alleen de huidige politieke discussie, maar ook die van de aankomende generatie. Een generatie die overigens al met genoeg uitdagingen te kampen krijgt waar ze niet om gevraagd heeft. Laat de politici daar eens over in discussie gaan met elkaar en tot gezamenlijke oplossingen komen.
Laat zien dat politiek wél ergens over gaat.
Sorry, maar politieke campagne is ook niet bedoeld voor basisschoolleerlingen. Laat onverlet dat ik het met de schrijver eens ben dat het wel beschaafder kan.
Ach als een onschuldig grapje over afvallen al tot zoveel commotie leidt vraag ik me wel eens af wat er gebeurt als iemand geconfronteerd wordt met echte afgrijselijke beledigingen met de meeste erge ziektes etc.
Niet bagatelliseren. Pesten kan niet nooit niet. Maakt niet uit waar het over gaat. Het gaat hier om het goede voorbeeld geven, normen en waarden en beschaving allemaal zaken die weggegooid dreigen te worden door 1. Social media. 2.de reguliere media. 3.de politiek En het volk ageert wel maar tegen de verkeerde dingen. We zullen zijn decadent/arrogant of angstig/boos. Weinig weldenkenden nog. Dat is triest.
Wat een knullige relativeringsdrogredenatie. Beide zijn voorbeelden van ad-hominem.
beste Volrin. Dit heeft niets met het Argumentum ad Hominem te maken.... Het is helemaal geen drogreden, het is gewoon een mening.
Pesten is niet hetzelfde als plagen. Wat jij benoemt valt onderplagen. Pesten gaat verder. Kinderen, die meestal buiten het zicht van ouders en leerkrachten achterna worden gezeten en belaagd. Kinderen die daarbij worden bedreigd, dat ze erger gepakt gaan worden, als ze gaan klagen…..