Denk vooral niet dat D66 links is, alsjeblieft

Er gebeurt zo veel in de wereld. Mijn voorkeur gaat naar rust en vrede. De Zuidlaardermarkt is voorbij, en daarna mag de kachel eindelijk aan, zoals Noorderlingen het mij hebben geleerd.

Het waait hier best hard en koud. Ik heb de vrije keus om mijn kachel nu zonder schuldgevoel aan te zetten, of toch mijn raampjes op een kier te zetten. En ik kies voor dat tweede. Want het geluid van de straat is me zo dierbaar. Er wapperen wat blaadjes in de wind, takken van de bomen zwaaien naar elkaar toe, een iemand laat zijn vrolijke, blaffende hond uit, een verliefd stel kust elkaars lippen giechelend, en ik hoor een scooter luidruchtig voorbij haasten... 

Een hekel aan scooters heb ik, maar in een wereld waar rust en vrede heersen, zijn storende factoren ook soepel te verdragen. "Ah. Jij mag er ook zijn."

Goed heb ik het. Niet omdat ik rijk ben en bezittingen heb. Goed heb ik het omdat ik leef en zo levend de wereld om mij heen mag en kan meemaken. Mijn raampje staat er wijd open en altijd op een kier, en voor het leven daarbuiten ben ik niet bang. Integendeel. 

Ooit was zo'n vredig en eerlijk leven van binnen en buiten ook een gift voor vele Nederlanders. Ik bedoel hier die knappe, blanke gezichten, omringd door de blonde haren, met twee blauwe, (verdrietige) ogen, boven de rode (hongerige) lippen. 

Nederlanders van ooit zijn anders dan die van nu. Nederlanders van ooit waren diep vernederd door oneindig onrecht en oneerlijkheid. Een klein deel van hen had het supergoed, de rest veel minder. In de loop der jaren zijn vele dubbeltjes kwartjes geworden. Blonde krullen en blauwe ogen zijn van generaties op generaties niet minder blauw en niet minder blond geworden. Hun maatschappelijke status veranderde wel. Sociale en menswaardige politiek greep erin. En met succes. Opeens mocht elk dubbeltje een kwartje zijn. En nu opeens wil elk dat kwartje dat elk dubbeltje van nu uit hun wereld verdwijnt.

"Is dat decadentie? Of hebzucht, of ongevoeligheid? Dat jij het soort waar jij ooit vandaan kwam, nu afschuwt. In plaats van voor hen op te komen? Zoals men voor jou ooit opkwam?"

Jij hebt het nu goed. Je bezittingen en je status sieren je. Maar zij lijden. Zij van nu zijn dezelfde als jij van toen. Miskenning en misbruik die jouw voorouders moesten doorstaan, spaart nieuwe generaties van minderwaardigen niet. Er moet iets gedaan worden. Ook nu. Zoals toen. Het mechanisme is hetzelfde. Hebzucht heerst en beheerst, toen en nu. Toen was jij het slachtoffer. Nu ben jij in de positie om de toekomst van vele nieuwe generaties te redden. Op dezelfde manier als de stemmers die jou voorgingen, dat deden. Niet kiezen voor je eigen belang, maar voor het belang van je naasten. Die het minder goed hebben dan jij. 

"Mijn voorkeur gaat naar rust en vrede. En alsnog kies ik voor dat raampje op een kier, boven alle gemakken van een warme kachel. Wat moet ik met mijn leven waar ik het goed heb en mijn medemens niet? Niks."

Over enkele tientallen uren gaan we kiezen. Het profiel van de meeste partijen is ons helder. Aan de ene kant dit en aan de andere kant dat. Wij zijn wel verdeeld. Onze politiek heeft ons verdeeld. Is die verdeeldheid wel ons streven? Of willen wij de wegen en paden openbreken en die samen bewandelen, de wegen en paden die ons naar elkaar toe zouden brengen? Omwille van vrede en rust, waarnaar ik zo vurig verlang. En waarnaar mijn voorkeur gaat. 

Ah. Mijn mening telt niet mee. Mijn stem evenmin. Tenzij er velen zoals ik voor dezelfde rust en vrede gaan opstaan.  

Ps: Kies, please. En denk vooral niet dat D66 links is. Alsjeblieft.