DENK komt met giftige mosterd na de maaltijd

Elke Nederlander behoort de wet te kennen. Dat is natuurlijk een noodzakelijke fictie om te voorkomen dat iemand zich met een beroep op onwetendheid bij de rechter voor een overtreding of misdrijf kan verontschuldigen. Maar van Kamerleden mag je verwachten dat ze eerst eens door de wetboeken bladeren vóór ze hun collega’s lastig vallen met hinderlijke amendementen.

Zo wil Selçuk Öztürk van DENK een initiatiefwet om de gelijke salariëring van man en vrouw te bevorderen door die aan etnische registratie van het personeel te verbinden, om zo te kunnen zien of het ook op dat punt gelijke monniken gelijke kappen is.

Zo’n wet bestaat al lang. Hij werd ingevoerd in 1995 en hij was extreem gevaarlijk. Ik heb hem zelf nog geprobeerd te saboteren.

Het idee kwam uit de kringen van allochtone woordvoerders: elk bedrijf met meer dan vijfendertig personen moest de etnische achtergrond van de personeelsleden vaststellen. Zo kon men zien of er wel genoeg aan diversiteitsbeleid werd gedaan. Aan elke werknemer werd een formulier voorgelegd met vragen over de geboorteplaats van ouders en grootouders. Zo kon men vaststellen of iemand allochtoon was.

Ik waarschuwde daar destijds tegen. Je kunt zulke gegevens inderdaad gebruiken om diversiteitsbeleid op te grondvesten maar voor hetzelfde geld scherp je er de discriminatie mee aan als je zo uit de administratie kunt lichten wie het verkeerde bloed heeft. In 1995 kon natuurlijk geen mens zich voorstellen dat een antidemocratische cultuurbarbaar en geloofsvervolger als Geert Wilders aanvoerder dreigde te worden van de grootste partij in Nederland, maar toch leek het me op dit punt geen goed idee om risico te nemen. De Ariërverklaring uit 1940, die iedereen klakkeloos had ingevuld stelde tenslotte ook vragen over de achtergrond van ouders en grootouders. Toen het formulier mij werd voorgelegd vulde ik bij de vragen over ouders of grootouders in: onbekend. Op mijn moeder na waren ze allemaal dood en die – hield ik staande – was het vergeten.

Van die hele etnische registratie is trouwens niks terecht gekomen en de wet is nooit echt toegepast maar bij mijn weten staat hij nog steeds in het wetboek – klaar om door de Wildersen en de Bosma’s van deze wereld voor de dag te worden gehaald.

Selçuk Öztürk plaatste zijn giftige mosterd na de maaltijd op tafel.