DENK, burgemeester Faber en Poelenburg

De heren Kuzu en Öztürk houden met hun partij DENK nogal van etnisch profileren. Je zou dan ook verwachten dat zij onverwijld een bezoek hadden gebracht aan de Zaandamse wijk Poelenburg. Daar immers doet zich een botsing voor tussen de bewoners, de middenstand en een groep jongeren die denken er de baas te zijn. Door hun gedrag en hun afkomst vormen zij een illustratie bij Wilders leuze over het terugnemen van Nederland op een zodanige wijze dat je bijna zou vermoeden dat vlogger Ismail Ilgun door de PVV wordt betaald.

Op deze video waarin onder meer de rapper Boef wordt bedreigd, tonen de heren in ieder geval een stapel euro’s van zo’n omvang dat naar de herkomst een onderzoek gewettigd is. U ziet dat ik in staat ben tot een complotdenken, het in DENK-kringen gewaardeerde dagblad Sabah  waardig.

Vanuit mijn persoonlijke levensbeschouwing ligt het niet voor de hand dat je Kuzu en Öztürk in verband brengt met de videokunstenaars die premier Rutte vrijdagavond “tuig van de richel “ noemde, maar als tolerant en vrijzinnig burger van dit land wil ik graag meegaan met de denkpatronen van ánderen. Vandaar mijn verbazing en dit advies.

Geke Faber, de burgemeester van Zaanstad, is inmiddels in de wijk op bezoek geweest, naar eigen zeggen om de bewoners een hart onder de riem te steken. Ze zei ook dat ze met alle bewoners  in gesprek wil om zo tot een oplossing te komen. Kuzu en Öztürk zijn dan  de aangewezen peronen om in contact te treden met de met de vloggende   jongelui, omdat zij in staat geacht moeten worden om de juiste toon aan te   slaan met de daarbij behorende juiste blik . Ik denk daarbij ook aan de lichaamstaal van de Turkse politie die ik een paar jaar terug mocht waarnemen tijdens een bezoek aan de Fehnerbaçe markt in Istanboel. In politiek Den Haag weten de heren een hoge toon aan te slaan. In Poelenburg moet dat ook lukken.

Waarom deze kleine vingerwijzing? In de hierboven gelinkte vlog noemen Ilgun en de zijnen zich strijders. Op de video’s waarvan Pauw fragmenten liet zien, duiden ze zichzelf aan als soldaten. Het zijn dus strijders en soldaten die zich blijkens hun gedrag tegenover de andere Poelenburgers vooral laten inspireren door de houding van het Israëlische leger op de Westbank. De heren Öztürk en Kuzu lijken mij op grond van hun eigen ideologie de aangewezen personen om dit te komen uitleggen. Met de mededeling dat het wel eens voorkomt dat soldaten en strijders de oorlog verliezen en worden gefilmd terwijl ze gekreukeld op het wegdek liggen, hoewel in dit geval het Israëlische leger misschien niet helemaal het juiste voorbeeld is maar á la bonheur.

Voor de burgemeester van Zaanstad en wethouder Emmer heb ik ook een advies. In Nederland kennen wij een oude traditie die de burgers zich in een proces van eeuwen hebben eigen gemaakt: wij lossen onze problemen en conflicten door overleg zodat een situatie ontstaat waarin iedereen zich herkent en kan vinden. Er zijn altijd burgers geweest die dit spel niet willen meespelen. Bij hen gaat het om winnen of verliezen. Gun hen die houding ten opzichte van de maatschappij. Dan wordt het meteen duidelijk wie er in Poelenburg het onderspit moet delven, op een zichtbare en spectaculaire wijze. Een beetje zoals het in hedendaags Turkije ook om winnen óf verliezen gaat. Voor het goede begrip: niet dat ik voor Nederland de Erdoganeske methodes wil aanbevelen, het gaat om het uitgangspunt: verliezen of winnen.

Is dat moeilijk? Helemaal niet. Vlogger Ismael Ilgun blijkt negentien jaar oud. Zijn kompanen zijn ongetwijfeld even jeugdig. Wij hebben hier te maken met ontspoorde tieners die in hun nekvel gepakt moeten worden om te leren wat er gebeurt als zij volgens hun eigen normen behandeld worden.