De wereld overkomt ons niet, houd eens op met het huilfeminisme!

Des te meer ik erover nadenk, des te bozer ik word. Wat is het toch met vrouwen en dat eeuwige gehang in de slachtofferrol? Dat eeuwige geklaag?

Afgelopen week ontstond er discussie naar aanleiding van de (vijfde!) MILF-verkiezing van radio 538. Hasna el Maroudi stond op haar achterste benen in huiliemodus ‘boehoe, wat doen de slechte radiomannen, ons vrouwen, met al onze verworvenheden toch aan’. Ik reageerde met een stuk waarin ik pleitte voor het huldigen van de seksualiteit van de (oudere) vrouw. Maar tegelijk ben ik kwaad. Kwaad dat keer op keer vrouwen zichzelf bestempelen als slachtoffers die alles maar overkomt. Slachtoffers die worden geobjectificeerd. Slachtoffers die te weinig op radio en tv komen. Slachtoffers die altijd maar in de weg gezeten worden door grote boze boemannen. Mannen die schijnbaar al hun tijd en energie wijden aan de uitsluiting van vrouwen. Heeft dan geen enkele vrouw bedacht dat mannen mogelijk niet continu bezig zijn met ons (dwarsliggen)? Dat ze ook nog wat anders te doen hebben in het leven? Dat ze 1 uur wel weer klaar zijn met ons gejammer? Dat we verdomme zelf autonome wezens zijn die niet bij de gratie van mannen leven? Dat we eens moeten stoppen met huilen en klagen om alles maar zelf initiatieven moeten nemen? Zo moeilijk is het namelijk niet.

Met geklaag, jammeren en hangen in de eeuwige slachtofferrol komen we nergens. Erger nog, vervolgens vliegen we elkaar in de haren en staan mannen weer te lachen ‘dat die vrouwen zo echt nooit ergens komen’. Misschien hebben ze wel een punt.

Ik stel voor dat wij vrouwen, ons eens wat assertiever gaan opstellen. Word je boos om een MILF-lijst? Maak een DILF-lijst! Baal je ervan dat je niet wordt uitgenodigd voor DWDD? Bel de redactie, want ze zitten er te springen om vrouwen die aan willen schuiven. Idem bij Pauw en Witteman. Idem bij de radio. Vind je dat je te weinig verdient? Onderhandel eens met je baas! Ambieer je een topbaan? Maak het kenbaar!

De wereld overkomt ons niet. Ontworstel de zeurmodus. Werkelijk niemand zit daar op te wachten. Ik erger me er als vrouw dood aan het gezeur en geklaag over ‘hoe achtergesteld en zielig’ wij wel niet zijn. Dat zal er bij mannen zeker niet minder om zijn.

En het kan echt. We kunnen de wereld deels naar onze hand zetten.

Kort terug zat ik bij een debat over misdaad in de Balie. Tot mijn grote verbazing werd dit debat, qua genodigde sprekers, volledig gedomineerd door mannen. Mannen! Terwijl vrouwen dit vakgebied steeds meer beginnen te domineren. Het gros van de jonge rechercheurs is vrouw. Criminologen zijn veelal vrouw. En daar zaten dan een stel mannen te dicussieren in een debattempel. Ik vond de verhouding werkelijk absurd. Ik ken namelijk genoeg slimme, kundige vrouwen op dit vakgebied. Ik heb een lijst van deze vrouwen opgesteld en ze naar de Balie en tv-redacties gestuurd. Tevens heb ik hem veelvuldig rondgetwitterd. Voordat ik het wist, bleek mijn lijstje bij de NOS te liggen.

Inmiddels word ik steeds vaker benaderd door media. Steeds vaker benaderd voor praatjes over mijn expertise. Deels door mijn online aanwezigheid, maar inmiddels ook door die lijst.

Laten we eens stoppen om slachtoffer spelen. Het heft in eigen handen nemen. Elkaar helpen.

Staakt het huilfeminisme. We komen er geen zak verder mee.