De waarheid over corona

Iedere behoefte om nog naar persconferenties van het duo Rutte en De Jonge te kijken is bij mij verdwenen. In het begin geloofde ik nog in hun autoriteit, en was ik net als veel andere mensen op zoek naar heldere richtlijnen. Maar ook naar vertrouwen: je zoekt naar het gevoel dat ze daar in Den Haag weten wat ze doen… Je wilt als ongeruste burger toch graag dat er een beetje voor je wordt gezorgd?

De gekkigheid rond het virus duurt inmiddels een maand of tien, en er is alles bij elkaar weinig reden tot optimisme. We rommelen maar wat aan met zijn allen, en dat daar goede bedoelingen aan ten grondslag liggen maakt daarbij eigenlijk al niet zo veel meer uit. Nu is alle hoop op een vaccin gevestigd, maar daarmee is het allemaal nog lang niet opgelost voorlopig. Misschien valt het wel vies tegen wat daarmee bereikt kan worden.

‘De strijd tegen het virus’ is verworden tot holle retoriek, omdat we niet precies weten waar we tegen strijden. Iedere avond mag een deskundige of BN-er zijn of haar visie presenteren aan de talkshowtafels, goed voor de kijkcijfers. Maar de verondersteld deskundige virologen spreken niet alleen elkaar tegen, ze beweren op dit moment ook vaak heel andere dingen dan een half jaar geleden. Omdat niemand voldoende kennis heeft over wat er gaande is.

We moeten bij wet verplicht mondkapjes dragen, zonder dat er serieus wetenschappelijk bewijs is dat ze helpen. Sinds de wet inging is het aantal besmettingen alleen maar gestegen. Netto effect: het vertrouwen in het overheidsbeleid loopt snel terug. De mensen zijn niet gek namelijk. Ze kunnen heel goed onderscheid maken tussen verstandige adviezen (zoveel mogelijk voldoende afstand bewaren) en paniekvoetbal.

Het gevoel dat onze beleidsmakers het ook niet meer precies weten wordt sterker en sterker. En daarmee wordt het draagvlak onder de maatregelen steeds wankeler. Dit leidt tot niets lieve mensen! Het wordt tijd dat we weer eens gewoon eerlijk zijn tegen elkaar, ongeacht of we autoriteit zijn of niet. Er waart een gemeen virus over de planeet, en we weten niet hoe we ons daar toe moeten verhouden. En de opties lopen nogal uiteen, van domweg uit laten razen tot een langdurige totale lockdown.

De komende tijd zullen we steeds oproepen blijven krijgen om ons aan allerlei maatregelen te houden. Tegelijkertijd zal er een tendens zijn dat de burgerlijke ongehoorzaamheid toeneemt. Uiteindelijk gaat het hierbij over niet veel anders dan de kloof tussen verstand en gevoel: als je de noodzaak niet voelt om je te gedragen volgens de instructies, ga je ze vanzelf steeds minder opvolgen.

Als Rutte en De Jonge de moed op kunnen brengen om ruiterlijk toe te geven dat ze het ook niet meer weten ga ik wel weer persconferenties kijken. We willen het eerlijke verhaal, toch? Toneelstukjes werken niet in deze situatie.