De vieze tandarts

Sommige mensen ontwikkelen een panische angst voor de tandarts. Daarom is het belangrijk dat kinderen al op jonge leeftijd wennen aan iemand in een witte jas die in je mond kijkt terwijl je in de tandartsstoel ligt. Ik nam mijn kinderen dan ook al vroeg mee naar onze eigen tandarts. Destijds kreeg je een zogenaamde saneringskaart en kon je ‘gratis’ elke zes maanden een controle laten doen. Tegenwoordig is dat wel anders: je moet óf een aanvullende verzekering afsluiten, óf de kosten zelf betalen. Gelukkig waren mijn kinderen nooit bang voor de tandarts.

Toen in 2012 de praktijk van onze tandarts werd verkocht, gingen we ervan uit dat een vakbekwame tandarts deze zou overnemen. Mijn dochter had een behandeling nodig en stapte vol vertrouwen de behandelkamer van de nieuwe tandarts binnen. Dat vertrouwen werd echter op grove wijze beschaamd. De behandeling liep volledig uit de hand en veroorzaakte ernstige schade, die uiteindelijk in door een odontoloog moest worden hersteld.

Niet lang daarna verschenen er artikelen in de krant over deze nieuwe tandarts, waarin zij werd aangeduid als ‘de vieze tandarts’. De Inspectie voor de Gezondheidszorg had een onaanvaardbare, onhygiënische praktijk aangetroffen. Niet alleen waren de instrumenten vies, de tandarts zelf droeg een vervuilde jas. De opvolgster van onze tandarts bleek vaker fouten te hebben gemaakt en moest zich daarvoor verantwoorden. Uiteindelijk ging ze failliet en verdween halsoverkop naar Duitsland, haar personeel en patiënten in verwarring achterlatend.

Later bleek dat deze tandarts, een Duitse vrouw, ook in Duitsland al problemen had veroorzaakt en elders in Nederland eveneens. De schade die zij had aangericht leidde er uiteindelijk toe dat zij voorgoed uit het BIG-register werd geschrapt. Dat betekende dat zij het beroep in Nederland niet meer mocht uitoefenen. Een curator uit Den Helder kreeg de taak haar failliete praktijk af te wikkelen.

Onlangs kwam het onderwerp 'angst voor de tandarts' opnieuw ter sprake, en opeens schoot mij de naam van de tandarts weer te binnen die destijds in Hippolytushoef huishield. Toen ik haar naam googelde, schrok ik. Ze is inmiddels opnieuw als tandarts aan het werk, ditmaal in Kirchlengern, in de omgeving van Bielefeld in Duitsland. Blijkbaar is het, ondanks een beroepsverbod in Nederland mogelijk om in Duitsland gewoon weer aan de slag te gaan.

Nader onderzoek wees bovendien uit dat deze mevrouw vermoedelijk helemaal geen tandarts is, maar slechts tandartsassistente. Ze studeerde dertien maanden ‘Tandmedizin’ en mocht zich daarna ‘Zahnartzthelferin’ noemen: de Duitse term voor tandartsassistente. Een tandartsassistente die op Wieringen tanden trok, gaten boorde en vullingen aanbracht: je gelooft het bijna niet. Ze heeft vele gebitten van Wieringers ondeskundig onder handen genomen. Nu lijkt ze haar praktijken te hebben voortgezet bij haar landgenoten in Duitsland. Een beroepsverbod in Nederland geldt blijkbaar niet in Duitsland. Hoeveel Duitse gebitten zal zij daar naar de knoppen helpen? Het is te hopen dat haar patiënten geen angst voor de tandarts ontwikkelen…