Amnesty: politie treedt veel te hard op tegen demonstranten, grondrechten in gevaar
De val van de muur en de idioten
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (8)
"de verzorgingsstaat waarin de vrije markt werd gecombineerd met herverdeling via een progressief belastingstelsel, een minimumloon, sociale zekerheid en collectieve pensioenregelingen en verzekeringen." Prima stuk Maarten en dit is naar mijn mening de kern van een beschaafde maatschappij. Die kern is aan ernstige erosie onderhevig, alom worden er stukken moedwillig afgebroken. Dat moet stoppen en waar nodig hersteld. De beschamende afbraak zal niet makkelijk te repareren zijn maar het moet gebeuren willen we uiteindelijk niet in de wildernis terecht komen. Dat betekent dat we ons moeten ontdoen van de afbrekers en ons op het opbouwen moeten concentreren.
Zelf signaleer ik dat onze overheid/de politiek zich allerlei onrecht aantrekt en veel oplossingen wil bieden. De burgerij heeft het goed, maar voelt zich niet betrokken bij maatschappelijke problemen. Armoede heb je immers aan jezelf te danken, als je ziet hoeveel kansen het onderwijs biedt en uiteindelijk kan iedereen eten, drinken en een dak boven zijn hoofd hebben. Ik zeg niet dat het zo is, maar wel dat velen het zo ervaren. Er is dan ook geen of minder noodzaak om maatschappelijk betrokken te geraken, want het wordt immers allemaal al geregeld. Ieder kan lekker met zijn eigen leventje bezig zijn. En dat is misschien wel de paradox vvan de sociale verzorgingsstaat: doordat de staat voor een ieder zorgt, hoef je je als burger niet meer om anderen dan je eigen gezin en de mensen in je eigen leefwereldje te bekommeren.
Wat heeft die historische gebeurtenis van 25 jaar geleden ons gebracht? Heel veel OOST-landers. Verdringing van arbeidsplaatsen. Toename kriminaliteit. Misbruik van uitkeringen. Accordeonisten en blaadjesverkoopsters bij de supermarkt. Meestal veel ellende. Gelukkig wonen in ons grote dorp ook nog positief ingestelde Polen die vooruit willen via scholen en werk. Maar 90% is pure ellende.
In de week dat de muur viel was ik in Berlijn. Wat mij vooral is bijgebleven: Oost-Berlijners met vaak niet meer dan een paar bananen of sinasappels in hun winkelwagentje en het gekanker van de ‘Wessies’, vanwege de ellenlange rijen voor de kassa van de supermarkten. “Die Mauer muss zurück,” wond mijn gastheer er geen doekjes om. Het was niet de stank van de Oost Duitse ‘volkswagen’ – de Trabant – die hem irriteerde, en boodschappen deed zijn ‘poetsvrouw’, dus dat kon het ook niet zijn, nee het was zijn aan zekerheid grenzende vermoeden dat de muur - het Betonnen Gordijn - een garantie was voor onze (Westerse) vrijheid. “Niets weerhoud de Staat er nu nog van om haar burgers stukje bij beetje in een keurslijf te persen,” betoogde hij. “Vergis je niet, het was de Wehrmacht die capituleerde, de NSDAP heeft nooit ook maar een document ondertekend, en al die miljoenen overtuigde naziezwijnen hebben aan het eind van de oorlog hun uniform in de kast gehangen, een kostuum aangetrokken en gewacht op wat komen ging. Hoeveel daarvan zijn er uiteindelijk vervolgt? Precies, minder dan 1%. En zo zal het ook gaan met die Stasizwijnen in Oost Duitsland. Er zullen een paar koppen rollen, maar het gros van de ambtenaren blijft op z’n plek zitten en werkt gewoon door. Let maar op, dit is het begin van de Nieuwe Wereld Orde. Ergo, die Mauer muss zurück.” “Je zal trouwens een Oost Duitse jood zijn,” veranderde ik van onderwerp, “eerst mocht je niet klagen en nu heb je geen muur meer!” Mijn Berlijnse vriend keek mij niet-begrijpend aan. Tja, Duitsers en humor…
Is onze primaire drang niet overleven en voortplanten? Zit dat niet nog steeds diep in onze genen? Worden de keuzes die wij maken niet uiteindelijk bepaalt door het eigen voordeel dat wij daar uit denken te halen afgezet tegen het risico? Alle mooie theorieën over welke samenlevingsvorm dan ook, wat levert het mij op, is toch de uiteindelijke drijfveer bij onze keuzes.
"Worden de keuzes die wij maken niet uiteindelijk bepaalt door het eigen voordeel dat wij daar uit denken te halen afgezet tegen het risico?" Als ieder mens zo kortzichtig zou zijn als jij door om hun individuele doelen te bereiken alleen zichzelf en slechts de eigen behoeften als leidraad te nemen, dan zou de mensheid al lang verloren zijn en gelukkig zijn de meesten niet zoals jij. Jouw visie volgend beschouw je samenwerking, wat tot veel meer winst leidt voor de groep als geheel en ook voor jou als individu dan je zelf in je eentje ooit zou kunnen vergaren, mijns inziens ten onrechte, als niet ter zake doende. Dat hebben onze voorouders gelukkig toch beter gezien want mensen zijn nu en altijd kuddedieren geweest en die opereren veel effectiever en nuttiger dan een "lone wolf" die als individu opererend ook nog eens kwetsbaarder is dan mensen die zich organiseren en samen een vuist maken in plaats van in je eentje aan te modderen. "Alle mooie theorieën over welke samenlevingsvorm dan ook, wat levert het mij op, is toch de uiteindelijke drijfveer bij onze keuzes." Zoals gezegd, individuele doelen bereiken via gezamenlijke inspanning is niet alleen mogelijk maar in veel gevallen de meest verstandige optie.
"Het werd juist als een plicht gezien om je als vrije burger met de gemeenschap te bemoeien. Alleen iemand die zich met anderen, de groep, de samenleving als geheel bezighield was een redelijk wezen." Waarbij die oude Grieken er overigens geheel eigen ideeën op nahielden over wie bij de samenleving als geheel hoorde en wie niet. In die zin benaderen we het Griekse ideaal aardig: wat als altruïsme wordt gepresenteerd is doorgaans groepsegoïsme.
[wat als altruïsme wordt gepresenteerd is doorgaans groepsegoïsme.] Altruistische vogels zijn een dankbare prooi voor egoistische koekoeksjongen. Ze hebben in de meeste gevallen niet eens door, dat het koekoeksjong niet een van hen is. Zelf niet als een koekoek uit de andere boom roept dat ze koekoek zijn.