Joop

De uitzondering bevestigt de regel

  •    •  
04-11-2011
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
BNNVARA fallback image
Minister Leers kón in de zaak van Mauro anders handelen, maar besloot om dat niet te doen
Niets bracht de afgelopen weken meer beroering teweeg dan het al dan niet uitzetten van de jonge Mauro Manuel. Dat is terecht. Een schets van een verkeerd besluit.
De procedure
Tegen de achtergrond van een onafhankelijkheidsoorlog die in één moeite door ging in een burgeroorlog , besloot Mauro’s moeder hem in 2002 naar Nederland te sturen om hem een betere toekomst te bieden. De toen negen jaar oude Mauro werd in ons land in een pleeggezin ondergebracht. Zijn asielaanvraag werd door de minister echter afgewezen. Een verblijfsvergunning als alleenstaande minderjarige vreemdeling kreeg hij evenmin. Hij had immers een moeder in Angola. Twee adoptiepogingen door het pleeggezin mislukten.
Ondertussen werd het 2008. Mauro diende een nieuwe aanvraag in, dit keer om een vergunning tot verblijf bij zijn pleegouders. Staatssecretaris van Justitie Albayrak wees ook die aanvraag af, op 19 november 2009, en later het bezwaar van Mauro’s advocaat. Mauro’s beroep hiertegen verklaarde de rechtbank Amsterdam een jaar geleden wél gegrond. De rechtbank vond dat Nederland het in het EVRM vastgelegde recht op respect voor familie- en gezinsleven had geschonden. Daar had de minister het makkelijk bij kunnen laten. Echt gelijke gevallen zijn in het bestuursrecht namelijk maar dun gezaaid en van een precedentenwerking is daarom nauwelijks sprake. Leers ging echter in hoger beroep bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Deze toetst of een besluit volgens de regels tot stand is gekomen. Niet de inhoud, maar de vorm. Is het besluit zorgvuldig geweest? Is het besluit gemotiveerd? De Raad van State concludeerde dat het besluit van de staatssecretaris niet in strijd met de regels was genomen.
Discretionaire bevoegdheid
Dat niet alles zich laat vangen in een regel, is rechtsgeleerden bekend. Daarom heeft de regering voor het vreemdelingenrecht in het Vreemdelingenbesluit vastgelegd, dat een vreemdeling ook verblijfsrecht kan krijgen als de minister vindt dat er een andere geschikte reden is dan de genoemde verblijfsdoelen. Dat is de discretionaire bevoegdheid. Overigens schrijft de Algemene wet bestuursrecht juist voor dat een bestuursorgaan (zoals de minister) moet afwijken van het beleid, wanneer de gevolgen van een beleidsregel voor een belanghebbende onevenredig zijn in verhouding tot de met de beleidsregel te dienen doelen.
Mauro is als jongen van negen jaar naar Nederland gestuurd en woont nu negen jaar in Nederland. De Nederlandse staat heeft geen actie ondernomen om hem daadwerkelijk terug te sturen naar Angola (terwijl het dat met de meeste minderjarige Angolezen wel deed). Van een minderjarige kun je niet verwachten dat hijzelf zijn terugkeer naar Angola regelt. Bijna al zijn tijd in Nederland, leefde Mauro bij hetzelfde pleeggezin. Hij behoort tot dat gezin en is volledig geïntegreerd in de Nederlandse samenleving. Voldoende individuele bijzondere omstandigheden dus om af te wijken van het beleid. Minister Leers kan grond van zijn discretionaire bevoegdheid een verblijfsvergunning verlenen.
Maar dat doet de minister niet.
Uitgesteld verstrek
Dat doet de minister niet, wellicht omdat hij bang is voor het oordeel van de PVV. De CDA-optie om Mauro een “ studievisum ” te verstrekken is juridisch onzinnig. Wanneer een vreemdeling langer dan drie maanden in Nederland wil verblijven, heeft hij daarvoor namelijk een verblijfsvergunning nodig. Dan moet hij buiten Nederland eerst een machtiging tot voorlopig verblijf (mvv) aanvragen. Naar het lijkt wordt Mauro van deze eis vrijgesteld. Hij kan zijn aanvraag om een verblijfsvergunning (geen visum dus!) met als doel studie, hier indienen. Minister Leers moet dan met name beoordelen of Nederland naar zijn oordeel het meest aangewezen land is om de studie te volgen “waarmee de vreemdeling een positieve bijdrage kan leveren aan de ontwikkeling van het land van herkomst”. Is de studie afgerond, of laat het zich aanzien dat dit niet op tijd gaat lukken, dan wordt de studievergunning niet meer verlengd, en moet Mauro alsnog terug naar Angola (afgezien van een eventuele goede baan met een minimum brutoloon van € 37.121,- of een relatie). Het gejuich van de zogenaamde dissidente CDA’ers is dan ook onzin. De “studie-optie” is gericht op een uiteindelijk vertrek. Mauro mag niet definitief blijven. Zijn vertrek is alleen uitgesteld totdat zij de Tweede Kamer hebben verlaten.
Minister Leers kón dus anders handelen, maar besloot om dat niet te doen. Met hem laat een Kamermeerderheid de kans lopen om met een goed gemotiveerde uitzondering de regel van het vreemdelingenbeleid te bevestigen.
Met dank aan @mlauriks voor zijn bijdrage.

Meer over:

opinie, leven
Delen:

Praat mee

Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.

avatar

Reacties (9)

JanJansen17
JanJansen174 nov. 2011 - 9:47

Het is en blijft diep triest. Ook voor de 20 lotgenoten van Mauro. Ik hoop dat de oppositie de vinger aan de pols blijft houden!! De storm is nu even gaan liggen, maar dit mag niet leiden tot desinteresse van de politiek voor deze kinderen....

Hucacim
Hucacim4 nov. 2011 - 9:47

Prima overzicht van de belangrijkste feiten. En inderdaad is het gejuich van de CDA "dissidenten" Koppejan en Ferrier volledig misplaatst. Het beeld van CDA-er Koppejan op tv met de uitspraak dat er een tevreden CDA-er staat, heeft zelfs mijn laatste greintje hoop op een meer barmhartig CDA doen vervliegen. Misschien kan Leers later nog eens burgemeester van Venlo worden....

Lucifer2
Lucifer24 nov. 2011 - 9:47

Goed stuk. Bedenk ook dat bij de herinvoering van het hoger beroep op de Raad van State in 2001 de regering een en andermaal te kennen gaf dat daarvan terughoudend gebruik zou worden gemaakt door de staat, bijvoorbeeld als er een wezenlijk principieel punt aan de orde zou zijn. Lekker principe : rechtens de ruimte bevechten om een pleegkind na vele jaren weg te kunnen rukken uit zijn gezin. Ik zou graag zien dat deze zaak door het Europees Hof in Straatsburg wordt beslecht, ook al is Mauro inmiddels 18. En die studievergunning, die er ongetwijfeld gaat komen, is inderdaad een gotspe. Leers moet de beleidsregels daarover wel een keer of 5 verkrachten om tot een inwilligend besluit te kunnen komen.

JanJansen17
JanJansen174 nov. 2011 - 9:47

Er zijn wel CDA'ers die het door hebben, maar ze zitten niet in de fractie. Onder de plak van de PVV of Maxime Verhagen. " CDA boog in kwestie Mauro weer voor PVV " Wouter Beekers | CDA-lid en initiatiefnemer vorig jaar van het manifest tegen samenwerking met de PVV : Het CDA had een helder standpunt: Geef Mauro een pardon. Maar weer ging de partij door de bocht onder druk van de PVV. Als tegenstander van de huidige regeringsconstructie heb ik de berichtgeving rondom Mauro Manuel met buitengewone interesse gevolgd. Ik hoopte dat mijn vrees dat het CDA in deze coalitie geen eigen geluid kan vertolken, nu eens niet bewaarheid zou worden. Het tegendeel blijkt helaas het geval. Mijn partij begon wel met een duidelijke positie. Kamerlid Raymond Knops pleitte in de afgelopen maanden in het openbaar voor de zaak van Mauro. Hij legde uit dat de jonge Angolees ingeburgerd was geraakt door de bijzonder trage behandeling van zijn zaak. Gevallen zoals de zijne waren er niet veel en in de toekomst zijn ze te voorkomen door versnelling van de asielprocedures. Reden genoeg om zijn minister Gerd Leers te verzoeken zijn discretionaire bevoegdheid te gebruiken. Dit standpunt kan op breed draagvlak rekenen binnen het CDA. Het partijcongres nam afgelopen weekend met 85 procent een resolutie van soortgelijke strekking aan. Maar het CDA ging door de bocht. Leers zei 'in alle hoeken en gaten gezocht' te hebben, maar geen ruimte te zien voor een verblijfsvergunning. De fractie berustte. Maar waarom eigenlijk? De discretionaire bevoegdheid bestaat toch om uitzonderingen op de regel te kunnen maken? En als de regels niet deugen, dan stelt de Tweede Kamer ze toch bij? De uitleg van prominente CDA-bewindslieden en politici in de media wekt verbazing. Dieptepunt was het optreden van staatssecretaris Henk Bleker bij 'Pauw en Witteman'. Hij nam enkele tientallen keren het woord 'rechtsstaat' in de mond, maar vermeed angstvallig de vraag waarom binnen dit rechtssysteem bepaalde keuzes worden gemaakt en of de regels niet moeten worden bijgesteld. Binnen de fractie hadden Ad Koppejan en Kathleen Ferrier zichtbaar moeite met de gang van zaken. Na een lang weekend wist de fractie er de toezegging van een studievisum en uitstel van uitzetting uit te slepen. In een interview in deze krant lichtte Koppejan toe dat hij zo tijd hoopt te kopen en er "alle vertrouwen in heeft dat in de loop van de tijd andere oplossingen voor Mauro komen". Met alle waardering voor dit pragmatisme, de CDA-fractie neemt nog steeds geen standpunt in. Zij presenteert een oplossing, die geen oplossing is. Mauro moet niet weg, maar mag ook niet blijven. Hij en andere ama's blijven in onzekerheid. De kwestie wordt naar de toekomst verschoven en waarschijnlijk overgelaten aan een volgend kabinet, gezien de onwil en onmacht van Leers om tot een oplossing te komen. Waarom komt het CDA niet met een helder standpunt? Het verschuilen achter de regeltjes is ongeloofwaardig. Te meer nu wel met de regel gelicht wordt dat een studievisum aangevraagd moet worden in het land van herkomst. Bovendien, hoe vaak streefden VVD en PVV de afgelopen tijd wel niet hun eigen politieke agenda na en zochten de grenzen van het regeerakoord op?! De partij zit gevangen in een regeringsconstructie, die de partij tot op het bot verdeelt en verlamt, nog erger dan ik vorig jaar heb vermoed. Angst voor de tweets van Geert Wilders, die ieder moment het CDA naar de verdoemenis kan helpen door de stekker uit de coalitie te trekken, heeft de overhand. Partijleider Maxime Verhagen spreekt wel over macht, maar laat deze niet gelden. Het eigen verhaal is ondertussen uitbesteed aan tv-presentatrice Jacobine Geel en anderen, die achter de schermen het CDA aan het heruitvinden zijn. In Den Haag kan daarop niet gewacht worden. Laat het CDA daar komen met een eigen verhaal, niet morgen, maar vandaag. http://www.trouw.nl/tr/nl/4500/Politiek/article/detail/3015320/2011/11/04/CDA-boog-in-kwestie-Mauro-weer-voor-PVV.dhtml

ElChe
ElChe4 nov. 2011 - 9:47

Uitstekend artikel. Het blijft vreemd dat het extreme en dwingende gedachtegoed van de pvv, een minister van cda huize kan dwingen om een maatregel te nemen, die tegen een zeer ruime meerderheid van de Nederlandse bevolking in gaat. Is Nederland er nu voor de minister, al of niet in een keurslijf gedwongen door extremisch gedachtegoed, of heeft de minister een dienende functie naar de Nederlandse bevolking. Het lijkt op het eerste.

1 Reactie
ElChe
ElChe4 nov. 2011 - 9:47

extremisch = extremistisch

jimdavis
jimdavis4 nov. 2011 - 9:47

Inderdaad, en is het ook niet zo dat door de mvv-vrijstelling voor de verblijfsvergunning voor studie, Leers ook gebruik maakt van zijn discretionaire bevoegdheid?

2 Reacties
Gerdjan
Gerdjan4 nov. 2011 - 9:47

Dat klopt Jim. Dat is vastgelegd in art. 3.71 lid 4 Vreemdelingenbesluit. Nu is het natuurlijk wel zo, dat er een belangrijk verschil is tussen een beslissing in Nederland mogen afwachten een en definitieve verblijfsvergunning krijgen.

Hucacim
Hucacim4 nov. 2011 - 9:47

Jim, dat klopt. Inmiddels heeft Leers aangegeven dat hij ook voor de aanvraag van een studie-visum de regels wil volgen in de zaak Mauro. Leers zegt namelijk dat die regels niet voor niets door ons (ehhh... daar hoor ik niet bij !!) zijn opgesteld. Ik zou nu graag willen inzoomen op die tevreden CDA-er Koppejan.