Dit is hoe de entertainmentindustrie werkt, omdat dit is wat de kijker wil
Zangeres Miley Cyrus is al geruime tijd bezig om duidelijk te maken dat ze niet langer dat lieve naïeve meisje is, maar een jonge vrouw. Tijdens de VMA’s besloot ze echt uit te pakken door uit de kleren te gaan en flink te twerken.
Monden vielen open van stomme verbazing bij het optreden. Wat begint als een dansje van een schattig meisje dat heel hard haar best doet om stoer over te komen en iets te enthousiast staat te springen en te huppelen tussen levensgrote teddybears, eindigt in een aantal mega ‘what the F… Oh no, she didn’t’ -momenten. De zangeres vecht zich een weg door het alom bekritiseerde ‘blurred lines’ van Robin Thicke. Ze doet haar best plagerig te kijken, steekt als een krolse poes haar kont omhoog zodat Thicke er even tegenaan kan rijden om daarna vrolijk verder te huppelen. Hier en daar steekt ze ook nog eens haar tong op agressieve wijze uit haar mond – ik vermoed dat ook dat sexy moet zijn, maar nope, dat is het niet. Het is ranzig en als ik heel eerlijk ben komt het wat psychotisch over. Maar dat kan ook aan deze gifjes liggen.
Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en mompelde bezorgd een dramatische ‘kind, wat doe je jezelf áán! Wees toch eens lief voor jezelf’, met in mijn achterhoofd het beeld van de lieve Cyrus die de frisse tiener Miley Stewart speelt in de Disneyserie Hannah Montana. Maar kleine meisjes worden nu eenmaal groot.
Hannah Montana keek ik altijd met mijn nichtje, dat volgende week naar de middelbare school gaat. Gestoken in een nieuwe outfit en met een nieuw kapsel; je wil als brugpieper immers goed meekomen. Een post-basisschool make-over als een rite de passage is algemeen geaccepteerd. Het is één van de kernmerken die een overgang naar een nieuwe fase markeert. Althans, voor het gewone volk.
Want wat markeert voor iemand als Cyrus haar overgang van tienerster naar jonge vrouw en uiteindelijk naar volwassene? Hoe zorg je ervoor dat de wereld je na een rol als Hannah Montana ooit nog als volwassene gaat zien? Als achttienjarige heb ik meermaals tegen mijn ouders gegild “ik ben verdomme volwassen, behandel me zo”, Cyrus heeft niet alleen haar ouders te overtuigen, maar de gehele entertainment industrie. En tsja, dan is je seksualiteit in de strijd gooien eigenlijk niet zo’n heel vreemd idee. Het is immers het meest duidelijke dat ons volwassene onderscheidt van kinderen.
Tout internet explodeerde na het optreden van Cyrus. De kritieken lopen uiteen van ‘sletterig’ tot ‘hoe het optreden van Cyrus vol zit met racistische elementen’. Als blank meisje mag je namelijk niet twerken, zoiets. De verontwaardiging – ook die van mij – is misschien nog wel misplaatster dan het optreden van de bijna 21-jarige zelf. Dit is hoe de entertainmentindustrie werkt, omdat dit is wat de kijker wil. En als je me niet gelooft, kun je het altijd nog aan Britney Spears vragen.