De toetsenbordhooligans van Palestina en Israël

Niet alleen in het Midden-Oosten, maar ook op internet lopen de gemoederen met betrekking tot de oorlog in Gaza hoog op. Shervin Nekuee vraagt zich af: “Zijn jullie soms verslaafd geraakt aan het online hooliganisme?” Hieronder geeft hij drie tips om er zo snel mogelijk weer vanaf te komen.

1. Pas op dat je niet verslaafd raakt aan beelden die jouw bestaande aversie tegen de ene partij en medeleven met de andere partij bevestigen Pas ook op voor dat warme wij-gevoel van alsmaar delen en bespreken van deze stereotypische, bevestigende beelden onder jouw like minded online vrienden en kringen. Dergelijk collectief ‘search and find’ gedrag is menselijk maar leidt eerder tot meer vooroordelen dan meer kennis. Het is niet voor niets dat hoor en wederhoor de gulden regel van de journalistiek is. Helaas wordt tegenwoordig in radio en TV actualiteitenpanels vaak hieraan voorbijgegaan.

Het is ook niet voor niets dat de twintigste-eeuwse vrijheidsdenker en wetenschapsfilosoof Karl Popper de dappere zoek-je-ongelijk-opdracht aan wetenschappers heeft gegeven. Verdieping en het vinden van waardige standpunten begint bij twijfelen aan je heilige (en veilige) huisje.

2. Bedenk dat je veilige positie buiten het conflict ook morele verplichtingen met zich mee brengt Dat de Palestijnse moeder met gewonde kleuter en het Israëlische gezin dat onder raketaanvallen leeft primair en woedend op de andere partij reageren is volstrekt te begrijpen. Maar wij hebben het voorrecht om niet in hun schoenen te hoeven staan. Dat brengt ook verplichtingen met zich mee.

Wij zijn ons maar vooral hen verplicht om de distantie die ons gegeven is ten goede te gebruiken en om te zetten in helder inzicht om oplossingen aan te dragen. Aan hysterische toeschouwers die de ene partij opfokken en de andere partij uitkotsen, heeft niemand iets.

3. Geef populistische moraalridders geen gehoor Bewapend met copy-paste WOII-pathos en vooral met het drukken op de emotionele knop van Europa – de Holocaust – proberen de zelfbenoemde beschermers van Israëliërs of Palestijnen het publiek voor zich te winnen. Door het huidige conflict in het perspectief van de grote tragedie van de Joodse Europeanen te framen en de huidige Palestijnen of Israëliers gelijk te stellen aan daders danwel slachtoffers van WOII willen ze zieltjes voor hun eigen gelijk winnen. Zij zijn de moraalridders van een onheilzame kruistocht. Ze zijn wat mij betreft de slechtste vrienden die Israëliërs danwel Palestijnen zich kunnen wensen, want zij maken van een langlopend en ingewikkeld conflict een zwart-wit karikatuur die ons geen stapje dichter bij vrede brengt.

Ik kan er begrip voor opbrengen als men in de hitte van de oorlog voldoening en moed put uit de leuzen “Palestina zal vroeg of laat vrij zijn”. Maar in hartje Rotterdam of Den Haag op veilige afstand van de oorlog – bevangen door de ijdelheid voor camera’s en microfoon – zwelgen in de sensatie van strijdlust, is wat mij betreft regelrecht verraad aan het Palestijnse volk. Wij hebben het voorrecht om met een wat koeler hoofd dit alles te bekijken en dus de plicht om het hele verhaal te vertellen.

Vrienden van Palestina, laten we de waarheid durven vertellen aan de Palestijnen:

Kameraden, een vrij Palestina, de vrede en veiligheid die jullie lang gepijnigde natie verdient, zal er nooit komen zolang het veilige Israël er niet is én zolang bluffende politici het hoogste woord voeren.”

En andersom hetzelfde; de leugenachtige mantra die velen van onze politici – onze premier voorop – hanteren, dat Israel als een democratisch gereguleerd land nooit onrechtmatig een ander volk zou aanvallen of mensenrechten schenden, zal niet helend werken op de huidige oorlogszuchtige machthebbers in Israël. Laat je niet door dergelijke bezweringen van onze politici en publicisten om de tuin leiden. Vrienden van Israël, we doen Israël oprecht een gunst wanneer we de kiezers daar een waarachtige spiegel voorhouden, hoe mismaakt en confronterend ook het huidige Israël is geworden.

Help tenminste de dappere vredesactivisten en intellectuelen daar, zodat hun kritische stem en hun roep om moreel ingrijpen van de civil society tegen immoraliteit van de huidige politieke machthebbers gehoor krijgt.

En nog even aan diegenen die in afgelopen weken met dat conflict ver van ons vandaan opstaan en naar bed gaan: ga even bij jezelf te rade, jij, de zogenaamde Facebookvriend van Palestina. Gaat er niet telkens een sensatie door je lijf als je met een missie Facebook opent? Voel je je niet als een hunkerende jager als je weer op virtuele speurtocht gaat naar de laatste hartverscheurende beelden van de bombardementen van het Israëlische leger op Palestijnse burgers en huizen? En jij, Israel’s Facebook-fan, voel je niet een heerlijke gevoel van overwinning bij het delen van het nieuwste artikel over de onheiltunnels van Hamas? Windt het je niet op dat je weer het volgende bewijs hebt gezien en op je wall hebt geplaatst ter bevestiging dat Israël het goede en Palestina de kwade is?

Jullie hoeven mij geen antwoord te geven, kijken jullie maar zelf in jullie eigen gewetenspiegel of er een glinstering in je ogen te ontdekken is bij het klikken op het volgende trieste filmpje dat het zoveelste bewijs moet worden van jullie gelijk. Luisteren jullie maar zelf of iets van opwinding in jullie zoveelste tweet of statement doorklinkt, de volgende keer als jullie er nog eens een tandje bovenop zetten bij het verklaren van jullie trouw aan een van de twee partijen van dit trieste en slopende conflict.

Zijn jullie soms verslaafd geraakt aan een vrijblijvend hooliganisme? Zijn de Palestijnen en Israëliërs wellicht jullie 21e eeuwse gladiatoren geworden? Vragen die de moeite waard zijn om een middagje over na te denken, om de apps en sociale media een middagje voor af te zetten en ver van virtuele vrienden in stilte bij jezelf dit na te gaan.

P.S. Willen jullie mij nooit meer vragen voor een manifestatie van schrijvers, kunstenaars en dergelijken voor Palestina of een bijeenkomst voor Israël? Ik ben voor de vrede, daar wil ik een bescheiden stem voor zijn. Niets meer, niets minder.