© Foto: ANP / Bart Maat
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
De toenadering begint bij uzelf, wie had dat verwacht 1 Toestanden. De toenadering: wie, de wijze waarop en de mate waarin is mede afhankelijk van: de geschiedenis, de stand van zaken, de aard van het probleem, en de ethiek van de betrokken personen of groep. Met moet de dynamiek van het probleem (de actie(s) en de reactie(s) van de dialectiek in verleden en heden) en de ethiek van de relevante spelers dus meenemen. Het gaat hier om objectieve en (inter)subjectieve zaken of aspecten. Wanneer men deze dynamische structuur in het heden wil toepassen (op de huidige maatschappij en wereld), dan zal men eerst ook een maatschappij analyse (wereldwijd) moeten doen. O.a. om de verschillende gecumuleerde of geaccumuleerde posities (feitelijk of als doel) te bepalen en te analyseren. 2 Gevolg toestanden. Dit dynamische aspect met een toestand (“state”) betekent niet, dat bijvoorbeeld bij een conflict tussen twee personen en het zoeken naar een compromis beide personen evenveel moeten toegeven, vanuit hun huidige posities. Dit zou namelijk een toename van onrechtvaardigheid kunnen betekenen. Hetgeen we in het verleden (min of meer) hebben kunnen zien bij zogenaamde compromissen. Met name ook wanneer verschillende machtsverhoudingen een rol spelen. Denk bijvoorbeeld aan een compromis tussen neoliberalisme (een extreem economisch rechts) en een midden (op zich al een compromis tussen verschillende waarden) of de sociaal democratie (een midden links). Dit kan bij de voorwaarde / het doel evenveel toegeven (op den duur) nooit goed gaan, vanwege de extreme of extremistische positie (feitelijk of als doel) van het globaal neoliberalisme. Hetgeen we in de huidige maatschappij en wereld (steeds meer) kunnen waarnemen. 3 Een midden of midden links. De sociaal democratie (van hoogopgeleiden) heeft niet voor niets haar geloofwaardigheid (totaal) verloren en dit komt ook nooit meer goed op de huidige manier. Door de extreme en de totale polarisering en polarisatie door het globaal neoliberalisme en het meegaan met of de acceptatie van dit neoliberalisme door de sociaal democratie (van hoogopgeleiden). M.a.w.: het midden moet niet meer toegeven. Het globaal neoliberalisme moet toegeven. Helaas heeft het globaal neoliberalisme van hoogopgeleiden en financiers nu weer de macht. Zij willen niet toegeven. En dit kunnen we o.a. zien aan de (polariserende) retoriek (op de persoon of groep) van die groepen. En laten we de huidige betreffende censuur met repressie (o.a. BIG TECH) of een cancel cultuur niet vergeten. Helemaal absurd is het, dat sociaal democratie en links (van hoogopgeleiden) of zogenaamd progressief deze elitaire (restauratieve) retoriek overnemen. Blijkbaar zit er te veel hypocrisie bij sociaal democratie en links (van hoogopgeleiden) of progressief. Woeki Hypo is gematigd liberaal.
Toenadering begint met vertrouwen, wederzijds respect, en hoopvolle verwachting op een warme bejegening. Hiervoor zijn sociale vaardigheden en eigenschappen als bescheidenheid en zichzelf kunnen wegcijferen nodig. ‘Om te kunnen krijgen zul je evenveel moeten geven om aan de wet van evenwicht te kunnen voldoen’. In de hedendaagse politiek heerst echter een klimaat waarin egoïstisch eigenbelang de boventoon voert. Die draait om materiële rijkdom en macht. En om die reden lijkt me de toenadering tot andersdenkenden verder weg dan ooit.
@Effie, 15 januari 2022 at 15:08, 2 Betreffende je tweede alinea. Ik zie het ook somber in, vooral ook door de houding van de sociaal democratie of links (van hoogopgeleiden). We leven in een globaal neoliberale periode (al (meer dan) 4 decennia). Ik zie eigen belang niet als per definitie slecht. Ik maak onderscheid tussen eigen belang, egoïsme (een te veel aan eigen belang, volgens een ethiek) en maximaal egoïsme. Ik maak onderscheid tussen liberalisme (een vorm van humanisme, naast socialisme) en neoliberalisme (een vorm van feodalisme, fascisme en een Restauratie). Het klopt, dat het tegenwoordig gaat om winst (rendement / groei (van vermogen / macht)) en vermogen / macht en dan ook nog maximaal. In de neoklassieke micro economie (wetenschap met wiskunde!) wordt o.a. maximaal egoïsme gebruikt in de vorm van maximale winst. Dit is voor mij een reden om de betreffende definitie in deze wetenschap niet als humanistisch te beschouwen en dus niet als liberaal, maar als neoliberaal. De wetenschap is hier duidelijk niet humanistisch. 1 Betreffende je eerste alinea. Deze alinea vind ik meer overeenkomstig een (eerlijke) liberale houding, waarbij er sprake is van gelijkheid of equivalentie bij een transactie. In de verzekeringswiskunde, welke je ook sociale wiskunde zou kunnen noemen, is equivalentie (evenwicht) van inkomsten en uitgaven ook een hoofd concept. Dit is bij het neoliberalisme niet het geval. Hierbij gaat het om (maximale) overwinst. Het neoliberalisme en de betreffende wetenschap, zie hierboven, maakt hierbij misbruik van marktverhoudingen ofwel machtsverhoudingen. In wezen zijn dus de wetenschap en de betreffende hoogopgeleiden mede schuldig aan de (maximale) polarisering en polarisatie (in maatschappij en wereld (en in hun eigen wetenschap)). Het sociale en het liberale zijn geen disjuncte domeinen. Er is een gemeenschappelijk gebied. In het economische met name bij gelijkheid en gelijkwaardigheid (equivalentie). Woeki Hypo.
Politiek gaat over belangen. De discussie over hoe belangen verdeeld moeten worden. Waar dierlijk egoïsme de zienswijze bepaalt, zal eigenbelang zegevieren, met polarisatie en machtsvertoon als gevolg. Het algemeen belang is de som van alle persoonlijke belangen. Het ‘wat kan ik aan jou verdienen’ lijkt ‘wat kan ik voor u betekenen’, met name de laatste decennia steeds meer te hebben verdrongen, wat ten koste ging van de in de mens eveneens ingeboren zorgzaamheid. Standpunten zouden getoetst moeten worden aan het geweten, dat in het hart zetelt. Dan komt de rest vanzelf wel.
Hoi Merlijn, Chapeau voor je levenshouding op zoek naar verdieping en een positieve verandering in onze sociaal maatschappelijke verhoudingen. Kierkegaard wordt gezien als iemand die uitbrak uit het dogma van een narratief (religie in zijn geval) door existentielle betekenis te geven aan het Zijn, en daarvoor ook werd bespot. Want Vrijdenken is nu éénmaal lastig achter de muren van conformisme met een autoriteit, en de mimesis van het groepsdenken. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Om dit te koppelen aan de huidige tijdgeest, wil ik je dit essay over een (terechte denk ik) kritiek op Harari, van vandaag uit De Groene aanbevelen, van Jan Bransen hoogleraar filosofie van de gedragswetenschappen aan de Radboud Universiteit. https://www.groene.nl/artikel/harari-inside-out Fijne dag, en toi toi, toi.
Ik zal nooit toenadering zoeken tot de partijen die nu aan het bewind zijn. Het spijt me. Voor dat karretje zou ik me met goed fatsoen niet willen/kunnen laten spannen!
Eigenlijk zou iedereen vaker Kierkegaard moeten lezen dus.
The Apple Auteur lijkt er erg aan gehecht! Ik moet niet denken aan de uitruil-programma's van de PvdA en VVD. Die waren snel klaar en kwamen elkaar in snel tempo tegemoet.
Ik ga geen stap zetten richting mensen die samen werken met de FVD, NVU, Voorpost, pegida, Erkebrand etc. Dat zijn mijn vijanden en dat is heel gezond.
Leuk, maar de oplossing is tegelijk het probleem. De oorzaak voor de polarisatie is dat niemand meer wil investeren in oprechte discussies en een vruchtbaar debat. En het kritisch onderzoeken van de eigen standpunten is ook voor vrijwel iedereen een gepasseerd station. Ik heb het op deze site misschien enkele malen gezien. In vele duizenden reacties. Ik vind het wel een aardig schrijfsel, maar wat mij betreft zou de schrijver de blik wat verder vooruit moeten werpen. Waarom zoeken naar een goed gekozen compromis? Laten we ook in de discussie betrekken een uitkomst waarbij wij in goed overleg uit elkaar gaan. Dan wordt de discussie veel interessanter. Waarom zouden de Nederlanders allemaal bij elkaar moeten blijven? Ik denk dat er veel redenen zijn om dat eens te overwegen. Wellicht zelfs meer dan voor die moeizame zoektocht naar het compromis.
@Daan "Laten we ook in de discussie betrekken een uitkomst waarbij wij in goed overleg uit elkaar gaan. Dan wordt de discussie veel interessanter. Waarom zouden de Nederlanders allemaal bij elkaar moeten blijven?" Uitstekend idee. De boeren krijgen dan de zeggenschap over al het platteland. Zij bepalen wie er mag komen wonen en wat er met de grond gebeurt. De Biblebelt wordt een zelfstandige regio binnen de Boerenrepubliek. De grote steden worden stadsstaten. Stadsbewoners die de gemeentegrens overschrijden moeten hun paspoort tonen. De Twentse steden en het cluster Arnhem/Nijmegen zijn ook groot genoeg om als stadsstaat aangemerkt te worden. Voor de overige steden moet nog een oplossing gezocht worden. Zuid- en Midden-Limburg en Zeeuws-Vlaanderen gaan naar België. Wie zich hier niet in kan vinden, krijgt ondersteuning bij het zoeken naar een geschikte emigratiebestemming.
Daan, jij schrijft “ De oorzaak voor de polarisatie is dat niemand meer wil investeren in oprechte discussies en een vruchtbaar debat.” Jij bent daar het voorbeeld van. Een schandpaal is lekker gezellig. Tijdens de persco zij Kuipers letterlijk “we moeten risico nemen” en daarom “wordt er versoepeld” En jij komt dan zonder argumenten met “zegt hij niet” Mocht je vragen hebben over of een schandpaal als gezellig gevonden wordt of wat argumenten zijn, laat het dan gerust weten.
EenMening: "Waarom zouden de Nederlanders allemaal bij elkaar moeten blijven?" De meeste Nederlanders blijven bij elkaar omdat ze tot elkaar veroordeeld zijn, hetzij door geboorte of door de omstandigheden en zijn niet op zoek naar "een geschikte emigratiebestemming". Tegelijk is het kenmerk van het publieke debat het uitwisselen van voors en tegens -anders zou het geen debat zijn- en daarbij staat beslist niet alleen het regeringsbeleid ter discussie. Het gaat dus om een wat onduidelijk abstract vehaal en Kierkegaard kan me wat.
The Apple Natuurlijk is het abstract, omdat het nergens aan gerelateerd is, en niets evenredig is.
@ EenMening Jij schrijft: De boeren krijgen dan de zeggenschap over al het platteland. Lijkt mij prima uitgangspunt. Maar het aantal bewoners is uitgangspunt voor de verdeling van het land. De hele randstad wordt stedelijk gebied. En dan moet er nog een waslijst aan andere zaken geregeld worden. @ Wieowie Jij schrijft: Jij bent daar het voorbeeld van. Een schandpaal is lekker gezellig. Klopt ik denk dat het niet mogelijk is met iedereen samen te leven. En je schrijft: En jij komt dan zonder argumenten met “zegt hij niet” Aangezien er zelfs rechtszaken worden voorbereid door partijen die vinden dat er geen risico's worden genomen omdat hun zaak dicht moet blijven is mijn uitspraak helemaal correct. Een woord op zich krijgt betekenis door de context waarin het wordt geplaatst. @ The Apple Jij schrijft: Tegelijk is het kenmerk van het publieke debat het uitwisselen van voors en tegens -anders zou het geen debat zijn- en daarbij staat beslist niet alleen het regeringsbeleid ter discussie. Het aardige is nou net dat de samenleving als geheel ter discussie kan worden gesteld. En dat pakt EenMening nou net heel aardig op. Je hoeft er niet alleen in de Nederlandse context naar te kijken. In de VS zal een volgende president vermoedelijk iemand uit de Trump-lijn zijn. Mogelijk Trump zelf. Daar gaat dan sowieso de discussie ontstaan over de onderlinge verschillen die veel groter zijn dan de onderlinge overeenkomsten. Een dergelijke discussie kan en moet ook in Nederland gevoerd kunnen worden. Er is niets tegen om eens na te denken over de inrichting van een opgedeeld Nederland. Jij zelf zal er geen enkel gevolg van mee krijgen.
Daan: de mensen waarvan jij denkt dat het niet mogelijk is om mee samen te leven, die wil jij vastbinden aan een paal? Wat voor rechtsstaat wil jij. En dat vastbinden van die mensen vind jij niet jammerlijk, maar eigenlijk gezellig. Eigenlijk kan je niet wachten toch.
@ Wieowie Jij schrijft: Eigenlijk kan je niet wachten toch. Ik kan heel goed wachten. Ik wacht al lang tot dat er bij jou een muntje valt.
Het ontbreekt inderdaad te vaak aan een eigen toenaderingsstap als het gaat om een geschil of debat. Het is zelfs zo dat mensen die de ander fundamenteel als tegenstander zien, zoals zo vaak als het gaat in de politiek, maar daar niet alleen, in geval dat ze het vergaand eens zijn er toch de neiging bestaat een klein verschil uit te vergroten tot een onoverbrugbaar oneens zijn. Maar andersom hoeft er ook niet in ieder geval toegegeven worden. Als voorbeeld wanneer twee ongeveer even oude kleinkinderen door opa en oma samen tien euro te verdelen krijgen waarop dat natuurlijk als er geen bijzondere omstandigheden zijn ieder vijf euro krijgt. Als dan één van de twee 7 euro eist zodat er voor de andere 3 euro overblijft terwijl de ander een gelijke verdeling verlangt zou er bij wederzijdse toenadering door de benadeelde genoegen genomen moeten worden met bijvoorbeeld 4 euro.
Wat een gelul. Want zouden daar geen goede redenen voor kunnen bestaan, dat de een genoegen neemt met vier en de ander zes euro krijgt?
Zandb, goed dat je nadrukkelijk schrijft dat het jou niet logisch lijkt: Er zit weleens een verschil tussen wat logisch is en wat jij logisch vindt. Maakt overigens verder niet uit.
Wie Hoe zit dat hier? Leg dat eens uit. En is het logisch, dat als iets niet uitmaakt, dat je dat dan toch te berde brengt?