De sterren die we zien

'Je kunt denk ik beter het leed benaderen door te kijken welke progressie al wel is geboekt, in plaats van te kijken waar allemaal nog leed is.' Dat zorgt alleen maar voor stilstand. Dat zorgt ervoor dat er nooit wat veranderd. Het is veel beter eens te kijken naar wat je eigen rol is, dan heb ik het nu over gewoon om je heen in het klein, jouw invloed op je man of vrouw, je collega en hoe jij een zwerver behandeld. Dan komt de rest vanzelf. Wat jij voorsteld is niets anders dan een excuus om weg te kijken. Deel te nemen aan de rat race, wat een armoe en wat een leed lijkt me dat te veroorzaken voor jezelf.

@Satya 13:30 Satya, ik ben het eigenlijk wel met Sanaya Khan eens. We moeten af van het idee dat we in een wereld leven waarin alles maakbaar en planbaar is.Wij weten zelfs niet eens wat de gevolgen van onze eigen daden zullen zijn, hoe goed en hoe menslievend ze ook bedoeld mogen zijn. Uw goede daad vandaag kan rampzalige gevolgen hebben over een week, een maand, tien jaar.

@ Satya Mijn insteek is meer om je niet blind te staren op het leed in de wereld, wat de indruk is die deze column op mij achterlaat. Ik kan me prima voorstellen dat het een motivator is voor sommigen, maar om nu te zeggen dat het de enige manier is om verandering te bewerkstelligen lijkt mij kort door de bocht. De rest lijkt mij je eigen invulling, ik suggereer niet hoe iemand diens leven leeft of weg te kijken, ik suggereer dat er andere manieren van kijken zijn.

Sanaya Khan Daar heb je inderdaad da wel gelijk in, als je alleen naar al het leed kijkt help je jezelf niet. Schuld gevoel hoeven wij in ieder geval niet te hebben. Ik haal uit de tekst meer van denk aan elkaar wat volgens mij altijd goed is. Farik Goede doelen kunnen inderdaad averechts uitpakken. Over bv je consumptie drang nadenken kan volgens mij geen kwaad.

Satya Wat is er mis om artsen zonder grenzen te steunen? Ik zie daar geen enkel probleem. Zij blijven mensen helpen in acute nood waar de rest al lang weggevlucht is en zonder aanziens des persoons, zonder politieke context, met soms gevaar voor eigen leven. Daarnaast zou je kunnen denken aan je politieke stem, de juiste richting daaraan geven. Die bepalen voor een groot deel de inrichting van onze maatschappij met alle gevolgen voor die van een ander. Wat is er mis met het Rode Kruis steunen. Je kunt zoveel doen dat zonder ongewenste gevolgen blijft, terwijl we nu zoveel doen en laten met kwade gevolgen. Wat heeft het voor zin geld te geven voor de Nederlandse hartstichting t.b.v. onderzoek terwijl je tegelijkertijd leest dat vele cardiologen toegevoegd zijn aan het aantal miljonairs in Nederland? Ik bepaal ieder keer opnieuw mijn doel, dat ook hetzelfde kan blijven en maak daar gewoon een vast bedrag aan over en dat is nu al een paar jaar artsen zonder grenzen. Gezien mijn inkomen kan dat niet eens zo veel zijn, maar het kan, ik heb nog steeds geen honger. We zijn wel bezig met geld geven om medische luxeproblemen op te lossen terwijl in een groot deel van de wereld mensen de meest basale hulp moeten missen die niet eens zo duur behoefde te zijn als anderen er niet fors aan wilden verdienen, en wij die luxe problemen hebben omdat de ander de meest basale zorg niet heeft. Vroeger met de vreselijke hongersnood in Biafra, de beelden van de mensen en de kinderen staan nog op mijn netvlies gebrand, dat is nood. Je hebt artsen die zich specialiseren in tropische ziekten die het geld harder nodig hebben dan wij. Het is met alles, keuzes maken, zoveel mogelijk opletten wat je doet en naar eigen mogelijkheden, en leren daarvan. Het is de overheid, de politiek die een opgave heeft ook t.a.v. bedelaars en niet enkel door ze weg te jagen zonder enig gevolg daaraan te verbinden.. We kennen helaas ook bedelaars die geen bedelaars zijn. Zo was er hier in de buurt eens een jongen die je na zijn 'dagtaak' ineens goed gekleed zag rondhuppelende met de duurste schoenen rondliep en die er zo te zien een aardig inkomen aan overhield. Mensen kunnen dat onderscheid bijna niet maken. Of verslaafden die er meteen drugs van gaan kopen. Ga als ze honger hebben een broodje voor ze halen of iets anders i.p.v. geld te geven, dat is ook een oplossing. We kunnen de wereld niet redden daar zijn hogere machten aan zet. We kunnen er wel invloed op uitoefenen, althans proberen dat te doen. Daarom is dat veelal aan de politiek, de politiek die wij in het zadel helpen.

Minoes&tuin Wat omschrijf je het toch mooi. Ik ben het wat dat betreft ook helemaal met je eens. Ik meen uit de reacties waar ik op regeerde een andere interpretatie van het artikel te lezen. Alsof de schrijver hun een schuld gevoel probeert aan te praten wat ik er zelf niet uit haal. Ik denk dat een goed doel een doel moet zijn wat overlegd wordt met de doelgroep. In Congo hebben ze een aantal jaren geleden muskietennetten uitgedeeld, de meeste mensen hebben geen bed om het omheen te hangen en honger. Wat je ziet is dat ze het zijn gaan gebruiken om vissen of vogels te vangen. Ernstige natuurschade is het gevolg, overal netten, de doelgroep niet geholpen. Ik schrijf het volgende niet met gemak, niet ongevoelig, het doet zoals jij zegt pijn. Het in leven houden van mensen waar hongersnood heerst blijkt vaak het doorschuiven van het probleem, 15 jaar later is het een nog groter probleem. Moet je dat willen? Artsen zonder grenzen en het rode kruis doen veel goed werk. Wanneer is het effectief en wanneer alleen goed bedoeld? Ah wat een moeilijk onderwerp is dit toch. Ik kies voor hulp in de meeste gevallen. Waarom moet iemand pijn hebben. Ik denk dat een basis scholing, analfabetisme bestrijden de beste hulp is.

Farik Dat heb je mooi gezegd!