De stand van het land en de gewone mensen

De crisis is voorbij. De terrassen zitten vol. Wie een aannemer nodig heeft, komt op de wachtlijst. De minister van Financiën zal straks trots vertellen dat hij weer geld over houdt. Zo worden dan de offers van de laatste tien jaar beloond. Om met de bijna vergeten Jan Peter Balkenende te spreken: “Na het zuur komt het zoet”. Ook het aantal miljonairs rijst de pan uit. In de gemeente Laren maken zij zelfs elf procent van de bevolking uit en dat komt niet door de inflatie.

Krachtsverhoudingen Toch stijgen de lonen niet of nauwelijks. In de publieke sector zijn zelfs grote acties nodig om de betaling een beetje beter te krijgen. Hoe kan dat toch? Het is een kwestie van krachtsverhoudingen. In de eenentwintigste eeuw is de macht van de vakbonden sterk afgenomen. Het ledental daalt, niet zozeer door opzeggingen als wel door sterfte.

Van de werknemers heeft zich een individualistische mentaliteit meester gemaakt. Zij hebben elkaar niet meer nodig, menen zij, zij redden het zelf wel. De werkgevers van hun kant hebben er alles aan gedaan om hun positie te versterken. De meest effectieve manier om dat te doen is om mensen zoveel mogelijk op tijdelijke basis in dienst te nemen of als freelancer. Ondertussen wordt de lof gezongen van de zzp-er, de zelfstandige zonder personeel, die zo vrij is als een vogeltje in de lucht, geen bazen kent en het talent der talenten in deze eeuw ontplooit: ondernemerschap. Je bent ondernemer of je bent een lul.

Tientjeswerk Dezer dagen is aangekondigd dat de ziektekostenpremies met 125 euro per persoon per jaar zullen stijgen. Dat is een tientje per maand. Ook de energielasten gaan omhoog met naar schatting 125 euro per huishouden.

Ongetwijfeld zal de regering op Prinsjesdag ook voor de kleine man en vrouw een belastingvoordeeltje in petto hebben. Voor hen is dat tientjeswerk en die zogenaamde koopkrachtverbetering zal ruimschoots opgegeten worden door het energiebedrijf en de zorgverzekering. Senioren zullen net zo goed getroffen worden want indexering van hun pensioenen zit er nog steeds niet in vanwege de manier waarop er een toekomstvoorspelling wordt gedaan over de geldkracht van die fondsen over veertig jaar.

Zo gaan de geneugten van het herstel aan werkend Nederland voorbij. Dat zal het geval blijven zolang een aanmerkelijk deel van de bevolking in moslims en immigratie de grootste bedreiging voor hun manier van leven zien, terwijl men schouderophalend vaststelt hoe bankiers aan de scherpe kantjes van de wet kunnen ontsnappen. En zolang al teveel Nederlanders blijven denken dat zij op hun eentje hun boontjes wel kunnen doppen. Behalve als er een asielzoekerscentrum bestormd moet worden of zo.

Ai, het is nu wachten op de deskundige die, onder het goedkeurend knikken van Jeroen Wollaars of Joost Vullings, verkondigt dat Nederland zich vooral niet uit de markt moet prijzen omdat wij ons geld nu eenmaal in het buitenland verdienen en dat een multinational zijn kantoor zó verplaatst.