De rolvaste evolutie theorie. Wie hou je er mee voor gek?

Wij denken precies te weten wat het verschil is tussen reacties van mannen en van vrouwen. Ja toch? Mannen zijn bijvoorbeeld erg competitief, terwijl vrouwen vooral willen samenwerken. Om het te begrijpen doen we dan onmiddellijk alsof we evolutiedeskundigen zijn en halen de man die moet overleven en de groep moet beschermen van stal. Terwijl de vrouwen intussen samen bessen en noten zoeken voor de groep, want die voelen zich vooral verantwoordelijk voor de kinderen. Maar is dat nu echt waar?

Als je het aan mannen en vrouwen gaat vragen, krijg je natuurlijk alleen maar dat verhaal terug. Dat is wat ze denken, wat ze zijn gaan geloven omdat de stereotype man en de samenwerkende vrouwen tienduizend keer in verhalen, films en gesprekken zijn gepasseerd.

Onderzoekers keken naar wat mannen en vrouwen voelen. Gevoelens zijn namelijk de drijfveren voor gedrag en zijn betrouwbaarder dan gedachten en meningen als het aankomt op het begrijpen wat opgelegde rolverwachtingen zijn en wat de werkelijke biologische aanleg is. Dan blijkt dat mannen en vrouwen toch niet zo veel van elkaar verschillen als de stereotypen die we steeds maar weer reproduceren suggereren.

Voor het onderzoek deden zowel mannen als vrouwen mee in digitale spelletjes terwijl hun reacties en emoties gemeten werden. Het waren zowel spelletjes waarin werd samengewerkt als competitieve spelletjes. Er waren helemaal geen negatieve reacties te zien bij het doen van de spelletjes. Mannen hebben geen hekel aan samenwerken, vrouwen voelen geen weerzin tegen competitie. Het gaat dus vooral om positieve gevoelens. Vrouwen blijken dan competitie net zo leuk te vinden als samenwerking. Mannen vinden competitie wel wat leuker dan samenwerken, maar als het puntje bij paaltje komt, kan het onderzoek toch niet uitsluiten dat dat komt omdat mannen vanaf hun geboorte door de stereotype verwachtingen geconditioneerd worden om van competitie te houden.

Nou ja, hoe dan ook, ik snap nu dat als ik met mijn vrouw ga tennissen (we spelen eigenlijk alleen maar tegen elkaar) en ik al snel vraag “zullen we nu eens punten gaan tellen?” en zij dan zegt “daar heb ik nog geen zin in” dat helemaal komt omdat we zo gemaakt zijn en dat het niet door de jager in mij komt, dat ik het haar in het spelletje moeilijk wil maken en zij het zo leuk mogelijk wil houden.

Het laatste boek van Ivan Wolffers is ‘Als de tijd voor altijd stil zou staan ‘

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Ivan schrijft voor Joop elke dag een Gezond Weetje van de Dag:  klik hier voor een overzicht