De Rechtse Partij Nederland is een fluitje van een cent

Onder de voorstanders van vrijheid en gerechtigheid heerst voldoening over de chaos rechts van de VVD. Ze zeggen wel eens: “Het mooiste vermaak is leedvermaak”. Toch hoef je op zulke gevoelens niet trots te zijn. Ze leggen getuigenis af van een zeer nare karaktertrek. Je gaat ook niet op de brug staan lachen als je drenkelingen in  de gracht ziet spartelen. Die werp je een reddingslijn toe.

De kans is groot dat de over boord gevallen FvD-prominenten proberen een eigen partij uit de grond te stampen. Daar is haast bij want de verkiezingen zijn al over een maand of vier. Er komen allerlei deadlines aan rond de inschrijving van partijen en kandidaten. Mensen die naastenliefde hoog in het vaandel hebben staan, houden zich dan niet lafjes afzijdig maar denken positief kritisch mee. Wat kunnen Annabel Nanninga, Joost Eerdmans e tutti quanti doen om voor de verkiezingen van maart beslagen ten ijs te komen?

Belangrijkste advies: vind niet het wiel uit. Beter goed gestolen dan slecht verzonnen. In de Scandinavische landen heb je al bijna twee eeuwen partijen die kortweg “rechts” heten. Je wilt een rechts geluid laten horen. Maak dat in je partijnaam duidelijk. Probeer niet origineel te zijn. Hang geen jaartal aan je naam. Dat was één keer leuk in 1966 maar sindsdien is het een teken van geestelijke armoe. De beste naam is Rechtse Partij Nederland (RPN).

Zo’n partij heeft natuurlijk een aansprekend programma nodig. Dat hoef je niet met zijn allen door middel van marathonsessies in elkaar te knutselen. Nederland kent namelijk nu al rechtse en conservatieve bewegingen met uitgewerkte ideeën over hoe de maatschappij er uit zou moeten zien. Neem de Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP). Die is voor de doodstraf, voor het gezin en tegen vreemde invloeden. Van de EU moet deze partij al een halve eeuw weinig hebben. Je hoeft alleen de passages over God uit het programma te schrappen en je ziet al de duidelijke contouren van een Rechtse Partij Nederland opdoemen. Zelfs klimaatscepsis komt dan te voorschijn.

Natuurlijk is het onverstandig om uit één bron te drinken. Er zijn nog meer inspirerende bewegingen voor wie een rechtse partij op willen richten. Dat zijn de Moslim Broederschap en de daaraan geestverwante beweging Milli Gorüs. Als je dáár Allah en de Koran schrapt, houd je een programma over dat elke rechtse Nederlander als muziek in de oren moet klinken: orde, rust, tucht, gezin, ijver, strenge wetshandhaving terwijl de hoofddoekjesplicht met het Opperwezen uit de doelstellingen verdwijnt. Ook de homohaat verdampt dan. Dat kan het probleem niet zijn.

Het is evenmin duidelijk wat men rechts van de VVD heeft tegen de sharia. Natuurlijk, hand afhakken en stenigen zijn absoluut uit de tijd, maar toch zijn dit maatregelen die menig pedojager toelachen. Die zijn tenslotte ook aan de uiterste rechterkant van het politieke spectrum te vinden. Voor het overige meent men daar in brede kring dat een gezond pak slaag in het kader van een pedagogische aanpak geen kwaad kan. Cherrypicking uit de sharia is de cayennepeper op het rechtse verhaal.

Als Eva, Joost, Annabel en de hunnen dit weekend beginnen met knippen en plakken, zijn ze maandag klaar. Fluitje van een cent. Ik zie het al staan op de affiches: noeste werker op de steiger, kek jong ding met kinderwagen, kantoorheer achter zijn computer, studentje met iPhone in de trein: Rood Wit Blauw, RPN. Omdat ik Nederlander ben.

Geen dank, jongens en meisjes. Graag gedaan.