De PvdA en de humanisering

In het midden blijft vaak om welke waarden het gaat. De oplettende toeschouwer maakt zich daarvan een voorstelling. Kortweg gaat het om eerlijk delen, de zorg voor de verdrukten in de samenleving, de gelijkwaardigheid van alle burgers, gelijke kansen voor iedereen een rechtvaardige inkomensverdeling en bovenal het humaniseren van de samenleving. Het praktisch handelen van de PvdA staat niet zelden op gespannen voet met deze morele uitgangspunten. Een goed voorbeeld daarvan is de handelwijze van de lijsttrekker voor de Eerste Kamer, Marleen Barth.

Als voorzitter van de koepelorganisatie van instellingen in de geestelijke gezondheidszorg GGZ Nederland, draagt Barth een zware verantwoordelijkheid. Zij heeft een indirecte betrokkenheid bij het uitvoeren van het op efficiëntie en kostenbeheersing gerichte DBC-systeem in de zorg, dat in feite de kosten van de zorg opjaagt, op grote schaal fraude uitlokt en de professionals op de werkvloer onevenredig belast met administratieve werkzaamheden, die ten koste gaan van hun hoofdtaak, het verlenen van medische zorg. De geestelijke gezondheidszorg is een belangrijk onderdeel van de zorg. Op dit terrein heeft Barth een niet te ontlopen verantwoordelijkheid. Toepassing van het DBC-systeem brengt voor psychiaters de verplichting met zich op de facturen voor de behandeling melding te maken van de karakteristieken van de psychische storing van de patiënten.

De Nederlandse Zorg Autoriteit, NZA oefent toezicht uit op de uitvoering van deze inhumane verplichtingen van de behandelaars, op straffe van vervolging en het opleggen van substantiële boetes.

Inhumaan, omdat er twee fundamentele waarden in het geding zijn. In de eerste plaats wordt het recht op privacy van de patiënten met voeten getreden. Een essentieel onderdeel van een psychiatrische behandeling is de waarborg van vertrouwelijkheid inzake de intimiteit van het besprokene. Daarzonder is de behandeling tot mislukken gedoemd, zo deze al van de grond komt. Het onder deze omstandigheden publiek maken van individuele psychische karakteristieken verdraagt zich niet met de uitgangspunten van een humane samenleving. Dit geldt ook voor de tweede waarde die hier een rol speelt, het opleggen van de verplichting aan de behandelaars hun beroepsgeheim te schenden. Het medisch beroepsgeheim is een hoeksteen van de professie in het algemeen en van de geestelijke gezondheidszorg in het bijzonder. Daarzonder ontvalt aan de relatie tussen patiënt en psychiater de vertrouwensbasis en daarmede de kans op volledige genezing.

De onmenselijkheid van deze regelgeving blijkt ten overvloede uit de eis, dat ook indien facturen niet naar een verzekeringsmaatschappij gaan en derhalve rechtstreeks door patiënten worden betaald, de factuur melding moet maken van diagnose en behandeling. Een eis die geen enkel redelijk doel dient.

Als voorzitter van GGZ Nederland doet Barth blijkens openbare stukken van haar organisatie mee met deze voortschrijdende dehumanisering, zelfs nadat de rechter de schending van privacy en beroepsgeheim onrechtmatig heeft verklaard. Deze uitoefening van haar ambt is te meer betreurenswaardig, omdat zij in haar positie juist een humaniserende weg kan bewandelen. Zij sluit dan dichter aan bij de maatschappelijke denkbeelden van de PvdA. Helaas is Marleen Barth in de PvdA niet de enige met dit schizofrene gedrag.