De oplichterij van Paul Ryan

Voor al die naïevelingen en ‘Ayn Rand’-acolieten die denken dat Paul Ryan serieus is, een intellectueel met een geloofwaardig plan voor Amerika: lees Martin Wolf zaterdag in de Financial Times. Hij maakt gehakt van Ryans plannen. Hij is niet de eerste en hij zal niet de laatste zijn maar ik citeer Wolf graag omdat hij de beste economische journalist is ter wereld.

Het Ryan plan, merkt Wolf terecht op , is de meest recente variant van het Republikeinse fiscale beleid sinds ‘ movement conservatism’  in de plaats kwam van het  traditioneel evenwichtige begrotingsbeleid van de Republikeinen, pak weg dertig jaar geleden. Nou ja, movement conservatism? Het is gewoon overgenomen door belangenbehartigers voor de rijken die met een Ayn Rand-sausje hun eigen portemonnee vullen, zodat de VS nu meer ongelijkheid in de samenleving kent dan ooit.

Eerste prioriteit van deze ‘conservatieven’ is belastingen verlagen voor de ‘wealth creators’. Tweede prioriteit: uitgaven van de overheid verlagen die, haast per definitie de armen sterker raken (de belangenbehartigers weten overigens de subsidies voor olie en landbouwconcerns overeind te houden). Derde prioriteit, maar die is niet erg hoog, het begrotingstekort verkleinen.

De volgorde is zo omdat de Republikeinen belasting verlagen zien als een middel om de begroting te verlagen. Ze gebruiken het ‘ to starve the beast ‘. Zo zijn de huidige tekorten het gevolg van belastingverlagingen voor de rijken door Bush, twee onbetaalde oorlogen door Bush, een verhoging van de Medicare uitgaven door Bush en een economische crisis die Bush veroorzaakt heeft. Het recept van de partij van Bush: belastingen verlagen.

Republikeinen geven niets om het begrotingstekort. Ryan zou een echte conservatief zijn, een oprechte ‘intellectueel’ met een missie. Nu is intellectueel in de Republikeinse Partij van kleine Bush een kwalificatie die weinig voorstelt. Als je Atlas Shrugged van Ayn Rand in je kast hebt (het is zo dik en saai dat veel mensen het met een gerust hart dicht zullen laten) dan ben je al een intellectueel.

Wikipedia Een misleide columnist schreef deze week dat Ryan iets had van Patrick Moynihan, de socioloog/politicus die in diverse regeringen werkte en senator was voor New York. Deze columnist heeft bijvoorbeeld nooit de brieven van Moynihan gelezen, maar goed, als je Rand nog moet doen heb je daar ook geen tijd voor. In opdracht van zijn speechwriters liet Romney op zijn desastreuze Israël trip weten dat hij wel twee boeken had gelezen, dat van David Landes en Jarek Diamond, en dat hij nu zeker wist wat hij altijd al wist vanuit zijn suburb van Detroit: wie succes heeft doet dat omdat hij een superieure cultuur heeft. Al snel bleek dat Romney hoogstens de Wikipedia uitreksels had gelezen.

Paul Ryan dus, een intellectuele zwaargewicht dus in dit Republikeinse gezelschap van intellectuele kabouters. Wolf stelt nogmaals terecht vast dat het Ryan was die een geloofwaardig alternatief in de Bowles-Simpson commissie torpedeerde omdat hij belastingverhogingen uitsloot. Enfin, het is het bekende verhaal over mensen die de overheid willen verkleinen en zichzelf en hun groep willen verrijken. Lees het zelf. En neem Wolf’s conclusie serieus: het Ryan plan is onvoldoende en gemankeerd. Over de lange termijn is het ongeloofwaardig.

Het mag goede politiek zijn, het is slecht beleid.

Dit blog verscheen ook op  www.amerika.nl