© Screenshot: De Oost
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Klara.be jawel de Belgische klassieke zender, spendeert in 5 afleveringen aandacht aan de tijd in voomalig Ned.Indië na WO2. https://klara.be/programma/revolusi-0 "Ik heb geleerd te vergeten wat ik niet wilde onthouden" zegt een Ned.Indische vrouw... terwijl ze vertelt.
Wederom slaagt men erin de discours om te buigen naar het 'lijdend voorwerp/subject'. Zo komen we nergens, Nederland.
Even over de film zelf. Een slaapverwekkende vertoning waarin Nederland ook zo nodig haar Vietnam trauma wil hebben. Flinterdunne personages en een benadering van de geschiedenis die kant nog wal raakt. Westerling is wel heel erg ongeloofwaardig neergezet. Kijkcijfer? een dikke 3.
Ik begrijp waarom een woord als "onderdanigheid" veel kan losmaken, maar als je over de context van een kolonie spreekt dan denk Ik dat de meeste mensen heus wel begrijpen dat dat echt niet vrijwilliger was, ook vroeger al. Alleen al door alle boeken en films over de Tweede Wereldoorlog heeft iedereen een beeld van wat onderdrukking betekent, ook als je zelf dat niet-gebruikers meegemaakt. En dan besef je dus dat de hele geschiedenis van mensheid er vol mee staat. Heel goed dat de schrijver er nog verder op ingaat, want de gruwelijkheden van onderdrukking moeten altijd onder de aandacht blijven vanwege de zeer grote gevolgen en omdat het nog steeds plaatsvindt.
("Alleen al door alle boeken en films over de Tweede Wereldoorlog.") Enkel de WOII? Bedoel je dat we erg bewust de feiten en waarheid missen over de oorlogsmisdaden die Indonesië gepleegd zijn?
@libertain We missen sowieso een groot deel van de subjectieve motieven die de aanloop naar wo II hebben veroorzaakt.
@Libertain "Enkel de WOII? Bedoel je dat we erg bewust de feiten en waarheid missen over de oorlogsmisdaden die Indonesië gepleegd zijn?" Ik bedoel simpelweg dat ook mensen die totaal niet in geschiedenis geïnteresseerd zijn en op school geen seconde hebben opgelet, dat ze nog steeds een beeld hebben bij onderdrukking doordat de WOII zo sterk en zo direct al onze cultuur heeft beïnvloed. Van alle momenten in de geschiedenis missen we feiten en waarheid, heel goed dus dat er nog steeds onderzoek naar wordt gedaan, maar al heel lang is volstrekt duidelijk dat wat Nederland daar heeft gedaan niet door de beugel kan.
Ach ja Dhr Westerling. Die door vele verdedigd werd in zijn acties. Maar later wel mede een partij oprichtte gebaseerd op Nazi idealen. Raar dat dit niet genoemd werd in de film.
- ("Raar dat dit niet genoemd werd in de film.") Mocht dit genoemd worden? Het film gaat eerst door een keuringscommissie voor dat hij toegelaten wordt, toch?
Ik wist dit niet, maar ja, echt succesvol was de partij ook niet geworden lees ik nu na wat ge-Google. Ik heb de film nog niet gezien, maar gezien het onderwerp is het dan toch ook niet echt relevant? Het gaat erom wat daar is gebeurd lijkt me.
Een film die veel eerder gemaakt had moeten worden, zelfs gemaakt had kunnen worden. Interessant is dat gelijkertijd de NPO met een vierdelige serie over het leed van de Zuid-Molukkers komt. HIer geldt hetzelfde voor. Maar de narratieven staan wel haaks op elkaar. De Indonesiërs voerden een onafhankelijkheidsoorlog die NL de kop poogde in te drukken, als zijnde een binnenlandse aangelegenheid (vandaar de naam politionele acties). De Zuid-Molukkers dienden vaak in het KNIL dat ten dienste stond aan NL als kolonisator. Hen was eigen onafhankelijkheid beloofd (los van dat van Indonesië), maar dat ging niet door, vandaar dat ze naar NL vertrokken in de naïeve overtuiging (want dat was het) dat ze ergens in de 50-er of 60-er jaren weer terug zouden kunnen gaan. Saillant is dat NL zo te hoop liep in de jaren 60 en 70 tegen wat de Amerikanen in VIetnam aanrichtten, terwijl er dus een enorme klont boter boven op het Hollanschge hoofd zat vanwege de moordpartijen die onder de pet zijn gehouden. Als NL tijd en moeite had gestoken om de Zuid-Molukkers uit te leggen dat teruggaan naar een onafhankelijke thuisstaat er niet in zat, maar hen ook had gerespecteerd als ex-militairen, hadden de gijzelingsacties voorkomen kunnen worden. Nu kon de jeugd het hoofd op hol worden gebracht met de verbitterde verhalen van hun ouders. Overigens staat de slachtofferrol van voormalig Ned-Indië in een relatief daglicht vanwege de tijdens de bersiap plaatsgevonden moordpartijen onder Nederlanders en Nederlands-Indische mensen en de vervolgingen die onder Soeharto in de 60-er jaren plaatsvonden. Een geschatte 1 miljoen van communisme betichte Indonesiërs zijn toen vaak op gruwelijke wijze vermoord. Zie de Art Of Killing van Joshua Oppenheimer. Food for thought is dat Nederland en Indonesië niet dezelfde verstandhouding hebben kunnen vinden als India en Groot-Brittannië wel hebben gevonden.
--- Dit bericht is verwijderd —
Sorry maar iets vermoeden is niet erg sterk als argument. Het zit niet wellicht niet zoals u vertelt in de film maar goed sate kent ook vele variaties.
Ben R Gek: "Die indo onafhankelijkheidsstrijders hadden als methode bijvoorbeeld “sateh belanda” waarbij zelfs baby’s aan een bamboestok gespietst boven een vuurtje gehangen werden." Dat moet zijn Indonesische onafhankelijkheidsstrijders. In de Nederlandse taal staat indo voor indo-europeanen. Mensen van gemengde Europese-Indonesische komaf. De meeste Nederlanders in 1945 waren indo. Zoals je het formuleert generaliseer je alle Indonesische strijders tot babymoordenaars. En dan babies eten? Heb je een bron daarvoor ?
Wat me opvalt dat mensen die graag willen dat de indiers als helden worden neergezet vaak beginnen over een over-ontwikkeld bruut besef van de realiteit zoals baby sateh. Zo wijs je geen schuldigen aan. Zo geef je aan dat je tot de schuldigen behoord. Nederland had daar niks te zoeken klaar, het was zelfs nog extra brutaal na het einde van de wo II. Wat uiteindelijk sterk gevoed is door koloniaal racisme. Duitsland was immers net zoals Japan een land zonder kolonies, maar wel een land wat zich veel bezighield met het opstellen van kolonieregels en principes. Vandaar de Duitsers een voorloper waren in het rechtse sentiment in Europa.
Deze nuancering is id belangrijk BenRGek. De Nederlanders waren geen lieverdjes maar wat tijdens de bersiap is uitgevoerd door Soekarno's manschappen is welhaast ondenkbaar wreed. Vervolgens zijn deze verkrachtings en martelpartijen met vlagen nog zeker 20 jaar doorgegaan. Vooral het lot van de chinezen was verschrikkelijk. Dit had weinig meer te maken met vrijheidsstrijd maar was regelrechte genocide.
"Lara Nuberg laat op haar tijdlijn van Facebook zien dat ze zich miskend voelt als historicus en als maker als er in de media steeds maar gedaan wordt alsof alleen een witte Belg op het idee komt om een _schitterend belangrijk_ boek als Revolusi te schrijven waarin de praktijken van Nederland ten aanzien van de Indonesische bevolking worden onthuld. En dat hij dan ook nog via de diverse andere media de ruimte krijgt alsof alleen een witte Belg daartoe in staat is en zij al jaren eerder vergeefs bij dezelfde instanties heeft aangeklopt met misschien nog wel betere voorstellen over dat onderwerp." David van Reybrouck kan als Belg gepaste afstand nemen van het onderwerp. Het is voor hem niet beladen; dat maakt hem bijzonder geschikt voor dit project. Deze begenadigde cultuurhistoricus en auteur heeft ook nog eens de gave om mensen aan het praten te te krijgen. Het staat Lara Nuberg natuurlijk vrij om ook een boek over dit onderwerp te schrijven.
Ik dacht altijd dat die genoemde onderdanigheid vooral Javaans was en van de eigen cultuur. Bediendes gingen zelf op de grond zitten. Niet omdat de Nederlandse werkgever dat zo wilde.
Eind jaren zeventig woonde ik in Jakarta Weet nog dat de bediende het eerste drankje kwam brengen. Kruiphurkend… En kruiphurkend ging hij terug (terwijl hij mij bleef aankijken). Ik ben hem achternagelopen en heb heel voorzichtig gevraagd waarom hij dat zo deed. Hij vertelde dat de vorige eigenaars van het huis Chinezen waren… Zij wilden op deze manier bediend worden. Misschien moet mevrouw Bloem zich ook eens verdiepen in de Javaanse vorsten. Zij hadden vanouds aanspraak op hormat (lang voordat de Nederlanders er waren): eerbiedig, ja letterlijk kruiperig gedrag van hun onderdanen. Er werd een gouden parasol boven zijn hoofd opgehouden, de drager van zijn gouden tabaksdoos rende naast zijn draagstoel mee. Bedienden en onderdanen stonden of zaten niet in het bijzijn van de vorst maar hurkten of knielden en bewogen zich laag over de grond. Er was zelfs een onderscheid in taal: een hogergeplaatste moest worden toegesproken in het’ 'Hoog Javaans’ en sprak tot ondergeschikte in het ‘Laag Javaans’
Pien, niet heel bijzonder allemaal. Heb je het verhaal van Megan Markle niet gezien?
Een onderdaan onderdanigheid verwijten, en hier onder gezeur over nationalisme, jakkie. En fictie is fictie en geen feiten over een oorlog. Wil je weten wat oorlog is, zoek er een op, lullo.
Ik begrijp de pijn van Marion Bloem en Lara Nuberg; tegelijk luister ik ook steeds geboeid naar David van Reybrouck in zijn podcast Revolusi. Hij is een geanimeerd verteller, van wie ik veel leer. Dit grotere verhaal, dit stuk geschiedenis is belangrijk om te kennen. Van de vijf geplande afleveringen zijn er nu twee verschenen, die goed aansluiten op wat Marion Bloem hierboven schrijft. Dus voor wie geïnteresseerd is: 1596 - 1914 "Indonesië was het eerste land dat na de Tweede Wereldoorlog zijn onafhankelijkheid uitriep. In de podcast Revolusi vertel ik je over deze geschiedenis die de wereld veranderde. In de eerste aflevering laat ik zien hoe dit gigantische eilandenrijk floreerde voor de Nederlanders er kwamen – en hoe die het in drieënhalve eeuw koloniseerden." https://decorrespondent.nl/12318/luisteren-van-een-zoektocht-naar-nootmuskaat-tot-massageweld-zo-koloniseerde-nederland-de-indische-archipel/1231270326-8920b2fc 1914 - 1942 "In de tweede aflevering van de podcast Revolusi: zodra de Nederlandse kolonisatie van de Indonesische archipel begin twintigste eeuw voltooid was, begon het verzet ertegen. Op een artsenschool in Batavia, in een pension in Surabaya en bij een spoorwegvakbond in Semarang: overal kwamen bewegingen op van Indonesiërs die onder het juk van de kolonisator uit wilden." https://decorrespondent.nl/12332/luisteren-direct-na-de-kolonisatie-door-nederland-begon-het-indonesische-verzet-te-borrelen-en-te-gisten/1232669724-c20aac50
Het is me, eerlijk gezegd om het en even hjoe iemand zijn identiteit inkleurt, desnoods met die hele grote kleurdoos van caran d'ache die ik nooit kreeg en andere jongens wel. Je hebt mensen uit de oost en dus ook uit de Molukken in allerlei soorten en maten, waaronder mensen die zwijgen over het kamp waarin ze zaten. Ook mensen uit de Melanesische eilandengroep die merkwaardig nu gerekend wordt tot de Republik Indonesia. Wat ik wel begrijp is dat de mensen van Ambon op het verkeerde paard wedden. of dachten dat er maar een paard was om op te wedden. Ze zijn hoe dan ook aan de verkeerde kant van het verhaal terecht gekomen een positie die ze delen met het Koninkrijk der Nederlanden ten tijde van Drees en Beel. De geschiedenis wordt voorgesteld als een rad dat wenteld. Soms sleurt het je mee naar boven, dan weer zit je ergens onderaan. In de tijd van de zogenaamde politionele acties, die nu koloniale oorlog heten vond de goegemeente de jonge kapitein Raymond Westerling een held en dat al die eilanden hoorden bij Nederlandsch Indië. Sukarno was een rebel en Hatta een meeloper. Leve de Koningin en wij wisten het beter dan zij. Dat is nu allemaal anders, behalve dat laatste dan. Het maant tot terughoudendheid, het rad van de geschiedenis kan zo maar kantelen. Nationalisme is dan weer goed en dan weer fout. Indonesisch nationalisme is goed, het nationalisme dat haar positie elder heeft gekozen is fout. De enige positie die nog overblijft is die van vragen stellen en afwachten tot iemand het juiste antwoord geeft. Intussen is Nescio is een prima uitgangspunt., .