De ontembare vrouwen van Iran: 'We zijn in leven gebleven om het te kunnen navertellen'

Zaterdagavond vond een massaal protest bij de Universiteit van Teheran plaats. Aanleiding was dat de Revolutionaire Garde na drie dagen ontkennen alsnog had toe gegeven dat het gecrashte Oekraïense passagiersvliegtuig toch “per ongeluk” door hen was neergehaald. Een overgrote meerderheid van de slachtoffers is Iraniër, waarvan een deel met de Canadese nationaliteit. Velen onder slachtoffers waren jonge mensen, vaak studenten of jonge veelbelovende academici.  Sommigen waren even op vakantie terug in Iran, er zaten er jonge liefdesparen ertussen die waren uit Canada naar Iran waren gereisd om officieel te trouwen of verloven en weer terug te keren. Er zaten jonge moeders en kinderen in die op bezoek bij ouders en opa en oma’s, wiens echtgenoten/vaders smachtend op hun terugkeer in Canada wachtten.

De demonstranten waren ook groten deels jonge mensen, studenten en oud-studenten die zich erg identificeerden met hun omgekomen generatiegenoten.  Er zaten ook jonge liefdesparen bij die bevriend waren met de jonge mannen en vrouwen die met hoop op een beter leven op weg waren naar Canada.  De demonstranten waren woedend op de hoogste leider Khamenei en de Revolutionaire Garde. Ze eisten het aftreden van Khamenei. Veel vrouwen vormden een eerste front, tegenover de oproerpolitie.

Een jonge journalist schreef ’s nachts op Twitter een kort verhaal in het Perzisch over zijn moedige metgezel Mitra. Hij plaatse een foto van het gehavende gezicht van Mitra, na de demonstratie. Ik vroeg hem om toestemming om het na te vertellen aan het Nederlandse publiek en hij stemde toe. Hier is het verhaal van Reza Jamili uit Teheran over zijn moedige geliefde, Mitra.

Gehavend maar levend keerden we vannacht thuis. Ze zei tegen me: “We zijn in leven gebleven opdat we het kunnen navertellen.”