De meeste Nederlanders willen een soort onaanraakbaarheid invoeren

Als wij de opiniepeilers mogen geloven, dan neigen de meeste Nederlanders naar de invoering van een soortement onaanraakbaarheid. Een beetje op de manier van India. Daar kent men al bijna vierduizend jaar kastelozen die door de rest van de bevolking op een afstand worden gehouden. Heel letterlijk want wie ze aanraakt is daarmee automatisch onrein en moet allerlei rituelen uitvoeren om dat weer recht te zetten. Daarom mag je ook nooit eetgerei gebruiken dat door de handen van onaanraakbaren is gegaan. Ze zijn uitgesloten van de meeste beroepen. Ze mogen eigenlijk alleen werk doen dat te maken heeft met het legen van latrines, het ophalen van vuilnis en het wegruimen van kadavers.

Driekwart van de bevolking wil kasteloosheid light voor wie zich (nog niet?) heeft laten vaccineren. Heb je de prikken wel gehaald, dan mag je naar feesten, manifestaties en winkels vol niet-essentiële goederen. De gevaccineerden hoeven onderling geen afstand te houden. Ze mogen handen geven, mekaar aflebberen en – al dan niet commerciële – seks hebben met onbekenden. Zo lang ze hun bewijsje maar bij de hand houden.

Als het zover komt – de politiek is nóg tegen – is het misschien een goed idee om een button of een medaille in te voeren zodat de gevaccineerden elkaar in een oogopslag herkennen. Je kunt het ook omdraaien: juist de ongevaccineerden dragen een merkteken zodat men ze gemakkelijker op afstand kan houden. Voor hen geldt te allen tijde: geen enkele aanraking en een afstand van anderhalve meter tot ieder ander. Mondkapjesplicht in het openbaar vervoer, op haltes en overdekte publieke ruimtes. En misschien ook wel overal op straat onder het motto: voorzichtigheid is de moeder van de porseleinkast.

Uiteraard moeten deze onaanraakbaren gevaccineerden altijd voor laten gaan. Zij nemen tenslotte in het openbaar vervoer of winkels voor zichzelf onevenredig veel ruimte in. Het is ook de vraag of ze wel zomaar alle beroepen uit moeten kunnen oefenen, ook al hebben ze daar de kwalificaties voor. Dat dénken die voorstanders nu nog niet maar dat komt allemaal vanzelf als de vaccinbewijsjes eenmaal zijn ingevoerd. Dan immers gaan bedrijven en lagere overheden erop acteren, zoals ambtenaren dit graag formuleren.

In de NRC bepleitte een groep vooraanstaande geleerden een variant op deze onaanraakbaarheid. Uiteraard noemen ze het niet zo. Ze noemen het bescherming van kwetsbaren. Deze bescherming komt erop neer dat ze van de rest van de bevolking worden afgezonderd. De onkwetsbaren mogen alles, voor de kwetsbaren worden specifieke uren ingevoerd om boodschappen te doen. Voor het overige dienen ze zoveel mogelijk thuis te blijven, ver van de jongeren en de gezonden, die wel vatbaar zijn voor het virus maar er niet extreem veel last van hebben. De geleerden hebben het zelfs over vervangende huisvesting, veilig taxivervoer en uitsluiting van “risicovolle werkplekken”, waar tegenover dan wel een uitkering hoort te staan.

Het ligt voor de hand dat bejaarden en gehandicapten al snel scheef aangekeken zullen worden als zij zich buiten de hen toegewezen uren op straat begeven. Dat is immers tegelijkertijd ondankbaar en asociaal. De ondertekenaren zijn echt invloedrijke mensen: Roland Bal, Robin Fransman, Ira Helsloot, Bas Jacobs, Jan Kremer, Coen Teulings. Die willen zulke dingen, dat lijkt hen een goed idee.

Nederland kent meer besmettingen dan met corona alleen. Ze sluimeren lang en worden langzaamaan actief. Dan nemen ze stukje bij beetje de macht in de hersens van hun gastheren over.