De kans die Steenbergen en Geldermalsen missen door azc's te weigeren

De afgelopen week zond Nieuwsuur een serie uit over de gemeentes waar heisa is geweest over de komst van een asielzoekerscentrum. Zaterdagavond werd de serie beëindigd met een reportage over het Steenbergen van “Daar moet een piemel in”. Wat opviel was dat er naar de schreeuwende, rellende en vloekende horde wel degelijk werd geluisterd. Alleen burgemeester Aboutaleb van Rotterdam liet merken dat hij voor intimidatie  niet gevoelig was. Het naast de wijk Beverwaard geplande azc komt er toch al is niet duidelijk hoeveel asielzoekers er daadwerkelijk in worden ondergebracht. Het valt met die tsunami immers mee.

Heeft Aboutaleb het volk van Beverwaard op zijn nummer gezet en het daarbij gelaten? Nee, er loopt tegenwoordig een buurtconciërge rond en de wijk krijgt 900.000 euro extra om de leefbaarheid te bevorderen. Er komt eindelijk weer extra geld voor het wijkcentrum. De straten worden beter schoongemaakt, de buurt krijg meer stadswachten en het is de bedoeling dat het Asielzoekerscentrum banen gaat opleveren voor de Beverwaarders.

Beverwaard is een buurt van woonerven en appartementen voor de kleine man, die pas in 1990 voltooid was. De inwoners zijn hard getroffen door de economische crisis. Er heerst veel werkloosheid. Door de bezuinigingen zijn er juist allerlei voorzieningen verdwenen die de boel bij elkaar hielden. De politiek van zelfredzaamheid heeft er veel schade aangericht. Die negen ton zijn hartstikke welkom.

In Steenbergen en Geldermalsen durfden de autoriteiten geen asielzoekerscentrum te plaatsen.

Dat is voor beide plaatsen een gemiste kans want je kunt de komst van zo’n asielzoekerscentrum ook gebruiken om allerlei extra voorzieningen te krijgen juist voor de hele gemeenschap.

Die kans laat je voorbij gaan als je met je hakken in het zand meteen al ‘Azc weg ermee’, begint te scanderen. Een paar honderd meter van mijn huis is hetzelfde gebeurd. Daar bouwt men  een leegstaande school om voor statushouders. Dat zijn  mensen na een ingewikkelde procedure  een verblijfsvergunning kregen. Naast die school wordt een wijk met koopwoningen gebouwd een beetje in de stijl van de jaren dertig.

De bewoners, die vaak nog bezig waren met behangen en klussen, kwamen onmiddellijk in verzet. Enkelen van hen zetten hun woning zelfs symbolisch te koop met een korting van dertig procent. Ze vreesden overlast, inbraken en aanranding van hun dochters. Ze kwamen geen moment op het idee om er iets voor zichzelf uit te halen. Datzelfde geldt voor het protesterende volk in Geldermalsen en Steenbergen. De demagogen en hun achterban kwamen geen moment op het idee om er een slaatje uit te slaan.

Dat breng je voor elkaar door het stellen van kritische vragen waarna je er eisen aan verbindt. Komen er banen voor ons in dat asielzoekerscentrum? Mag ons MKB de maaltijden leveren en het onderhoud verrichten? Wordt het niet eens tijd de straatverlichting aan te pakken, nu er zeshonderd nieuwe wijkbewoners bij komen? Hoe staat het met de beloofde stadswachten en waarom wordt het vuil zo weinig opgehaald? Moeten wij nog langer genoegen nemen met het feit dat in de nacht de onze veiligheid wordt bewaakt door twee agenten in een patrouillewagen?

Wij eisen dat het weg bezuinigde buurtcentrum weer open gaat. Ook eisen wij dat de gemeente de woningbouwvereniging prest om meer betaalbare woningen te bouwen en wel onmiddellijk. Dit is ons pakket. Als dat niet wordt ingewilligd zien wij geen kans de asielzoekers in onze wijk te integreren. Kiezen of delen. Jongens, doe maar waar jullie voor gekozen zijn.

Door zo te keer te gaan hebben de actievoerders van Steenbergen en Geldermalsen hun flierefluitende politici in feite uit de wind gehouden. Zij zijn niet geconfronteerd met de gevolgen van vluchtelingenopvang, zij zijn niet gedwongen om de bestuurskracht te tonen waar altijd zo hoog opgegeven, nee, ze zeiden even zo makkelijk dat het niet doorging omwille van het draagvlak en de democratie. Is de burgerij daar iets mee opgeschoten?

De burgerij is er  om het in de taal van de actievoerende schreeuwlelijken te stellen geen fuck, geen zak en geen sodemieter mee opgeschoten.  Hun gemeente staat te kijk. De gevestigde orde gaat over tot de orde van de dag, het zielloze beheer, het boekhoudersgedrag, het kijken naar de regeltjes en niet naar de mensen. Alles blijft bij het oude en wie klaagt krijgt te horen dat er toch was geluisterd.

Ze hadden een breekijzer in Steenbergen en Geldermalsen. Ze hebben het weggegooid. En dat geldt net zo goed voor de Beverwaard. Als goed bestuurder begreep burgemeester Aboutaleb dat je een buurt die wordt belast met een groot landelijk probleem, ook verlichting moet geven. Toch hadden de Beverwaarders er heel wat meer uit kunnen slepen als ze het een beetje slimmer hadden aangepakt.