De jubilerende Volkskrant en de geest des tijds
© 1 oktober, 100 jaar De Volkskrant
Praat mee
Reacties (77)
Ik lees de VK eigenlijk alleen (op leestafels) om de stukjes van Sylvia Witteman. De brieven soms ook, daar staat vaak iets waar de redactie en vaste journalisten en correspondenten nooit opgekomen zouden zijn, maat ik heb wel de indruk dat de redactie onwelgevallige brieven gewoon niet eens opneemt.
Ik had graag gewild dat de Volkskrant er bij ons thuis was geweest. Dat er überhaupt een krant was geweest. Van ellende nam ik een willekeurig deel van de encyclopedie mee naar het toilet, dat ik op een even willekeurige plek open sloeg, om in ieder geval die tijd nuttig door te brengen.
Hebben die stukjes encyclopedie je voor je latere leven tenminste nog iets opgeleverd? En was het echt willekeur, of toch enigszins passend bij interesse, nogal een verschil of je gaat lezen bij kerncentrales of bij egyptologie. Ik had geluk in gezin opgegroeid te zijn met studeerkamer vol boeken, russische, franse, duitse, zweedse liteteratuur, een piano en een grote atlasbol. Dus las ik Schuld en Boete( titelinmiddels verandrd) op mijn 17de. Maar vraag me nu af of ik daardoor een beter of breder of wijzer mens ben geworden. Zonder al die elitaire franje, zou het wat uitgemaakt hebben, voor geluk of positie?
Het is nu Misdaad en Straf. Zelf gekocht toen ik zo'n jaar of 18 was, net als een hele stapel andere Russen.
Waar ik dus zo'n donkerbruin vermoeden van heb, Danielle, dat jouw boekenkast uit ongeveer dezelfde titels (voor minstens de helft??) bestaat als de mijne. Al mag ik eigenlijk niet van boenenkast meer spreken, groot deel ervan is opgeslagen in hutkoffers buiten direct gebruik die ik al decennia niet meer gezien heb.
Er zal wel overlap inzitten maar dat hoeft niet. Ongeveer 4000 titels schat ik, in 6 talen. Passen al lang niet meer in de kasten. In mijn jongere jaren las ik naast Engels ook veel Duits. Thuis hadden we een vreemde verzameling via via ge-erfde boeken waaronder zelfs Duitse meisjesboeken uit 1870-1880 (oa. Reichsgräfin Gisela van E. Marlitt). Een encyclopedie hadden we ook.
Dan heb je uiteraard ook de StruwelPeter en Max und Moritz prentenboekjes, ik word nog wel eens wakker uit een boze droom dat er weer duimen worden geknipt of kinderen in de brand vliegen.Merkwaardige smaak hadden ouders vroeger om hun kinderen met Sinterklaas en Krampus mee te verblijden, maar ik zal ze niet gauw wegdoen.
Prentenboeken behoorden niet tot de collectie wel een sprookjesboek waaruit werd voorgelezen tot ik na 2 maanden leesonderwijs bedacht dat ik het nu zelf moest kunnen. Mijn dorp had ook geen boekhandel, ik ging later dan ook af en toe op de fiets naar de stad om van mijn opgespaarde zakgeld een boek te kopen. Gelukkig was er wel een bibliotheek vol klassiekers in de buurt. Voorlezen is nog steeds leuk.
Heb die Marlitt gegoogled, maar krijg niet indruk dat dat meisjesboeken waren, meer duitse versie van Harriet Beecher e.a. populaire schrijfsters uit de Angelsaksische wereld, ze had nadeel uit Duitse sferen te stammen, die hebben het na de wereldoorlogen wat moeiliker gehad om te beklijven. Struwelpeter moet je toch echt gauw aanschaffen, om voor te lezen, het is geen strip, zoals Max & Moritz (de eerste wereldwijd), en allebei de eerste kinderboekjes, bij ons was dart die van Alphen, wel totaal verschillend met het spul dat nu op de kleinen wordt afgevuurd.Stoute kinderen verdwijnen niet zelden in de graanmolen, of vliegen in de brand omdat ze met lucifers spelen, zoude kinderen die hiermee opgroeien nu ook heel andere grote mensen worden? Ik lees laatste tijd weinig fictie meer, wel vaak geschiedenis en verre volken.(zelf ook een geshreven, is niet uitgegeven, excuus vd uitgever die het in beraad nam: helaas, resiboeken doen het niet zo best in NL, in Engeland wel, dus durven we niet aan!)
Marlitt wordt zoals veel vrouwelijke auteurs tot de "Trivialliteratur" gerekend. Technisch zeer competent, dat wel. Ik heb een kast vol Engelse reisboeken. Robert Byron's boek over zijn reis naar Afghanistan (The road to Oxiana, 1937) is een klassieker.
Ach, ik ben moe en wil kort van stof zijn: de totale degeneratie van de Volkskrant (ooit, in een grijs verleden dat voor twintigers en dertigers van nu niet meer direct betreedbaar kan zijn) begon met het afdrukken van de compleet onbenullige annex pseudo-intellectuele kolommetjes van ene Gerry van der List en ene Frank Kalshoven, beide zelfbenoemde 'Zieners Van De Nieuwe Tijd'. Beide heertjes zagen hun kansjes in een tijd van politiek-economische menopauze, en aan die overgang leden ze zelf overduidelijk ook, tot in het heden. In mijn eigen voorstellingswereld noem ik die Volkskrant al zo lang "Der Völkische Beobachter". Niet aan te tornen, deze mededeling.
Is het niet zo dat deze krant realistischer is geworden? Niet links of rechts.
Och ja, die Tijd/Maasbode, weet ik nog goed, wanneereigenlijk precies verdwenen en waarom? Ik las Kuifje de strip, Kuifje in Afrika enzo Het was avondkrant, die ik in ons dorp vaak rondbracht bij de 6 abonnees, de pastoor natuurlijk, familie Thijssen, Frings, en nog wat notabelen. De bovenmeester niet, die las de Volkskrant, leidend tot vaak ironische opmerkingen daarover van mijn ouders. Vraag me nu pas af wat dat geweest kan zijn, het werd hem nooit recht in zijn gezicht gezegd, maar wel vaak achter zijn rug om verweten....
De Tijd was eigendom van de VNU, destijds een machtig bedrijf dat vooral magazines uitgaf en De Tijd was het visitekaartje. Ergens begin jaren zeventig besloot de directie met de zwaar verliesgevende Tijd te stoppen. De redactie voerde toen actie onder het motto: "We gaan door met de Tijd". Dat leverde tienduizenden solidariteitsabonnees op maar die bleven niet hangen. De Tijd is meen ik in 1974 omgezet in een wekelijks verschijnend magazine, dat ergens eind jaren tachtig of negentig is samengegeaan met de HP. Ik heb nu niet de uitgebreide geschiedenis van De Tijd bij de hand van Nico Schrama.
Allemaal in de tijd dus toen ik het huis al uit was, voor mij blijft die Tijd verbonden met het thuis van jeugd en middelbare school, toen ik nog niet eens wist dat je linkse en rechtse ideeen had, er was maar een stijl en maar een pad, dat van de Tijd van je ouders, en de Taptoe, Donald Duck (nog geen Wierd Duck dus) en Engelbewaarder van je eigen jeugdwereldje.
Mijn oude schaakmentor Johannes Hendrikus (Hein) Donner heeft nog voor de Tijd stukjes (voor veel meer bladen) geschreven. Als je het overigens over iemand met een zeer links hart wilt hebben was hij dat wel. Hij heeft zich vreselijk boos gemaakt op de Amerikanen vanwege de Vietnam oorlog. Blij overigens dat ik in die tijd ook rookte want daar hing echt mist over het schaakbord als je tegen hem speelde.
En de katholieke illustratie met Kuifje. En van tante Marie van ´t schip mocht ik de leesportefeuille inzien. Daar zaten Kuifje en Robbedoes in.
Wat mij vooral opvalt aan de huidige VK: - de grote diversiteit aan/het gemeleeerde gezelschap van, columnisten - het nieuws dat niet gebracht wordt. Dat verzwegen wordt. Vorg jaar een proefabbo op de VK gehad. Omdat ik daarnaast ook nog andere bronnen raadpleeg, waaronder papieren collega's van de VK, viel het mij dat de VK haar lezers sommig nieuws bewust onthoudt. Tegen mijn VK-lezende omgeving vertel ik wel eens schertsend dat de VK nieuws achterhoudt, voor hun eigen bestwil: namelijk ter bescherming van hun tere bubbel-zieltjes. Schertsend, want het heeft natuurlijk weinig met bescherming te maken. Maar alles met de lezer afschermen van onwelgevallige feiten. Wat niet weet, wat niet deert/bestaat... Meest duidelijke voorbeeld was wel de affaire Kauthar. Die toevalligerwijs precies opspeelde ten tijde van mijn proefabbo op de VK. Elke dag weer vroeg ik mij af hoe de VK dit nieuws zou gaan brengen. Of framen. Maar iedere dag zocht ik tevergeefs naar berichten over deze zaak. Terwijl andere media er al lang en breed over berichten. Het was tenslotte een columnist(!) die de kennelijke omerta van de VK-redactie doorbrak! Pas vele dagen later (uit mijn hoofd: 10 dagen na aanvang van de kwestie!) kwamen de eerste artikelen over deze affaire. De toon die de VK toen aansloeg, laat zich raden. Heb voor de zekerheid nog gekeken of dat er niet 'testimonial' boven het artikel stond... Van Azijnbode mag je niet spreken, op straffe als 'onnozele' te worden weggezet. Vraag me af hoe je dit bewust verzwijgen van nieuws en de grote discrepantie qua 'diversiteit' van de (azijnerige?) Redactie en columnisten, dan wel mag omschrijven? Iets met propaganda en (prettige) schizofrenie misschien?
Michel, leuke gedachte, samengevat: Dat wat aan nieuws wordt verzwegen en elders wèl gepubliceerd. Inderdaad! Zo kijk ik nu ineens heel anders naar onze nationale `Telegraaf'.
Hannes Achterhout, Het niet-gepubliceerde was overigens niet alleen in de Telegraaf te lezen. Waar het ik het o.a. las, toen de VK er nog over zweeg: Joop!, NRC, NOS, GS en Brendel.
Soortgelijks speelde zich af begin dit jaar met Ik ga Leven van Lale Gul en de nasleep ervan in de NRC. Ze werd min of meer genegeerd, alhoewel later toch weer wel een interview met haar en mooie foto (met zoveel bombarie elders kun je als slijpsteen vd geest niet achterblijven, toch??). Wat kon hier achter zitten? Ja, wat ze zei en bloot legde kwam de algemene sfeer en sympathie van de nrc niet goed uit natuurlijk, daarom kreeg ze ook maar 3 sterretjes in de (al te magere) boekbespreking.
Drie bolletjes moet het zijn natuurlijk, sterretjes krijg je alleen als leghen, plofkuiken of varkentje. Die sterretje stokken al bij drie als maximum, de bolletjestrui gaat tot vijf stuks. Amanda Gorman's vertaling door Zaire Krieger had er vijf, dus twee meer dan Lale. Geheel in de lijn van verwachtingn dus.
Dichtbundels verkopen normaliter helaas slecht, met of zonder sterren.
Ik lees de krant al vanaf mij 17e. Het is nu meer een roddelblaadje. Van alles wat en zelden een interessante inhoud. Ik ga de krant opzeggen.
Ik kan de Podcast van de Kamer van Klok aanbevelen. Die hadden een uitzending over zowel de geschiedenis van de Volkskrant, de zuurgraad van de Volkskrant en 1 over het Wokezijn van de Volkskrant. Het is interessant om te horen hoe er binnen de redactie over gepraat wordt en mee geworsteld wordt.
Jan Blokker zijn stukjes mogen ook niet vergeten worden. Hij kon scherp de spot drijven met allerlei progressieve modes van die tijd. Een gezond en vermakelijk tegenwicht als je in het 'welzijnswerk' je brood verdiende.
Zeker niet. Ik zou hem eerder onder de ideologisch onafhankelijken scharen. Wars van flauwekul, fanatisme, en hypocrisie. Zijn 'Ben ik eigenlijk wel links genoeg' is on line te lezen: https://www.dbnl.org/tekst/blok009beni01_01/blok009beni01_01_0018.php
“ Daarom hebben die onnozele halzen het nog steeds over de “Azijnbode” Kom op, de humor is bij meneer van der horst ver te zoeken. Het is weer zeuren.
Hier heb je nu een voorbeeld van zo''n onnozele hals. Nog een anonieme lul ook. Dat heeft hij gemeen met de meesten die het over de Azijnbode hebben.
Sorry, maar als ik de stukjes lees is het nagenoeg zeuren. Als ze het in Afrika zouden lezen, zouden ze ons geld sturen. Fijn weekend!
Wat een gezellig taalgebruik voor het weekend. Dan vallen je stukjes inderdaad mee. Eigenlijk stop je daar je maximum positiviteit in zie ik nu.
Gezelligheid kent geen eind tijd. Niet iedereen kent dit spreekwoord zie ik.
Niet iedereen kent dit spreekwoord (inmiddels is de wijn open. Excuus, dat is natuurlijk veel te gezellig)
Het toppunt van zuurheid was wel het beruchte duo De Boer & De Coq, de schrik van iedere restauranteigenaar. We hebben het dan over de jaren '80 van de vorige eeuw. Al hadden de heren nog zo voortreffelijk gegeten, ze slaagden er altijd wel weer in om met een uiterst negatief of zuur stukje te komen. Dit soort journalistiek kan inderdaad niet meer, in geen enkele krant overigens. Wat dat betreft is de tijdgeest wel de goede kant opgegaan.
HanvanderHorst: "heremetijd, wat ben jij ongelooflijk rechts." Wat een ontdekking.....
De Volkskrant is de beste leuke krant van Nederland (maar het FD is beter, maar nooit leuk). Ik lees die krant(en) dan ook al jaren. GeenStijl is echter nog leuker, beetje pesterig en studentikoos, maar zeker ook alert. Dat ze de Volkskrant de Azijnbode noemen, snap ik echter niet goed. Hoewel ik sommige columnisten van de Volkskrant vreselijk vind. Maar zoals gezegd; prima krant, veel beter dan nrc. Die hebben we opgezegd, want een enorm eenzijdige berichtgeving. Denk: voor elk probleem is een oplossing en dat is meer Europa,
GeenStijl is tegenwoordig alleen maar op de allochtonenjacht. De rest is bijzaak. En die Pritt Stift is duidelijk over de datum.
Na decennia dat de Volkskrant beheerst werd door idolatie van de rode heilsleer met b.v. bewondering of tenminste vergaand goedpraten van de meest gruwelijke socialistische regimes zien met tegenwoordig inderdaad dat er gevloekt mag worden in deze linkse kerk. Met columnisten als Martin Sommer, Elma Drayer, Max Pam, Arthur van Amerongen, Robert Vuijsje maar tegenwoordig ook eerder zo onwelkome critici van de islamitische wereld zoals b.v. Ana van Es die dat op een voorbeeldig professionele wijze met grote kennis van zaken doet, en meer dergelijke eerder verboden geluiden, is er veel ten goede gekeerd. Maar evenwichtig is het nog lang niet.
Evenwichtig...zou het daar dan naartoe moeten Tijn? Gezapig, gematigd, bezonnen, veilig midden...dan loop je de kantjes en de geinspireerden en profeten weer mis, de GLsers, de GeenStijlers, de communisten en conservatieven. Zou die evenwichtige massa wel uit meer dan 10 % van het totaal bestaan? betwijfel ik. Bij de ouderen (boven 70) misschien meer,,,,,
Evenwichtig is dat er niet een eenzijdige kleur overheerst, dat bij journalistiek sowieso de professionaliteit leidend is wat dus ook inhoudt dat rode regimes repressieve islamitische sanenlevingen niet gespaard worden. Bij de vroegere Volkskrant werd b.v. Nicaragua met haar Sandinistische regime zo niet bejubeld dan toch in ieder geval gespaard waar het een crimineel regime is. Daar zijn veel meer voorbeelden van uit het Volkskrant-verleden. Hetzelfde geldt voor repressieve islamitische samenlevingen, en dan bedoel ik niet de meest extreme als Iran e.d. maar ook b.v. Libanon. Dankzij Ana van Es horen we o.a. over dat laatste land nu ook scherpe kritiek over de praktijken die daar als normaal gelden. En waar er vroeger uitsluitend uiterst linkse columnisten met een scherpe pen waren heb je nu dus Arthur van Amerongen, Martin Sommer, Max Pam, en Elma Drayer.
"Dat maakt de huidige Volkskrant nogal hybride want er is ook nog plaats voor progressieve geluiden zoals die van Sheila Sitalsing of Bert Wagendorp." De Volkskrant is nog steeds heel erg links, tegenwoordig is inderdaad niet elk nieuwsbericht meer doorspekt van linkse ideologie zoals vroeger maar de onderwerpen op de opinie pagina's en de interviews zijn nog steeds gewoon consequent links. En als er dan al iemand van rechts aan het woord komt zoeken ze expres de grootste wappie van de PVV uit, kijk eens hoe neutraal wij zijn. De krant hybride noemen omdat er 2 rechts columnisten soms en stukje mogen schrijven is als de Telegraaf links noemen omdat Ronald Plasterk er columnist is of de Trouw rechts noemen vanwege Sylvain Ephimenco. In plaats van zuurlinks kan je de krant tegenwoordig beter Woke noemen, ze hebben zelfs een Woke censuurboek welke woorden auteurs wel en niet mogen schrijven, zoals wit i.p.v. blank. Tot en met de boek en film recensies zijn link en Woke die gaan niet over de inhoud maar of dat James Bond niet eens een jurk moet gaan dragen of hoe geweldig de conclusie van Thomas Piketty wel niet is. Helaas zijn er geen neutrale dagbladen meer te vinden in Nederland, het NRC zat lange tijd in de buurt, maar tegenwoordig is dat ook een kopie van de Volkskrant geworden. misschien komt het Schiedamse sufferdje er nog wel het meest voor in aanmerking.
heremetijd, wat ben jij ongelooflijk rechts. Je lijkt mijn oude makker wel, de toenmalige nestor van de Schiedamse journalisten, Ruud van Houwelingen. Ik hoor hem nog zeggen: "Ik ga morgen een ontzettend rrrrrechts stuk schrijven". Maar die Ruud was natuurlijk wel een goeie gast.
HanvanderHorst: “heremetijd, wat ben jij ongelooflijk rechts.” Wat een ontdekking…..
Toen de volkskrant weer rechtsaf sloeg en steeds oppervlakkiger werd, de rolex-advertenties je om de oren vlogen op de niet meer diepzinnige maar oppervlakkige bijlagen, hebben wij hem opgezegd. Even daarna noemden ze de krant; De krant voor hoogopgeleid Nederland. Dit terwijl hij dat daarvoor veel meer was in mijn ogen. De krant werd steeds rechtser en oppervlakkiger. De bijlagen stelden steeds minder voor. Zeer rechtse columnisten deden hun intrede.
Hoi Han. Ik ben toch eigenlijk wel erg benieuwd naar wat in het stukje van Division Bell hem nu zo ongelooflijk(!) rechts maakt.
Ja raar is dat hè, schrijvers die de hele tijd zitten te piekeren over welke woorden ze willen gebruiken
Ik feliciteer de Volkskrant met haar jubileum. In de laatste decennia van de vorige eeuw was het dagelijks een sieraad op de betere leestafel. En wie solliciteerde, kon rekenen op een ruim aanbod in dit blad aan personeelsadvertenties van de beschaafdere werkgever. De journalistiek was van excellente kwaliteit en de rubrieken, columns en achtergrondreportages van hoog niveau. Alsmede de cartoons. Mij heugt het nog immer hoe men door de Koninklijke Marechaussée tijdens open dagen op de vliegbasis Soesterberg de toegang werd ontzegd als men een Volkskrant onder de arm had. Dat zegt wel iets over hoe bedreigend dit dagblad werd ingeschat door de toenmalige machthebbers. Wat ik nog steeds hogelijk waardeer is dat de Volkskrant gevrijwaard is gebleven van ranzige sensatieverhalen over bekende Nederlanders uit showbizz & sport, zoals De Telegraaf en AD die voorschotelen aan de kleinburger, alsof het een dagelijkse levensbehoefte is om daarop te worden vergast. Ik heb die obsessie van rechts met banale topinkomens nooit goed begrepen. De wijdsheid in het voortschrijdend inzicht in het progressief-pluriforme spectrum staat in schril contrast met de benauwende tunnelvisie van de reactionaire behoudszuchtige pers, de Telegraaf voorop, zich wentelend in het nihilisme van rechtsom misleid gepeupel als valkuil van en voor vilein volksressentiment. De Volkskrant is, hoewel zonder de glans van weleer, nog immer de betere slijpsteen van de geest.
De betere slijpsteen? Wie is dan de gewone, middelmatige slijpsteen?
@Dirk. Nou, Trouw en NRC komen in de buurt van de Volkskrant. Maar AD en Telegraaf stompen de geest af ipv scherp te houden. `t Is voorts zeer spijtig dat ook de Volkskrant een tabloïde vouwblaadje is geworden. Dat heeft de exquise allure van een courant van statuur om zeep geholpen.
Een courant van statuur en allure is inderdaad van groter formaat. Ik zie mijn vader nog in zijn stoel naast de haard in de hoek, geheel onzichtbaar achter de uitgevouwen pagina's vd Tijd, later TijdMaasbode, een walm van sigarenrook erbovenuit kringelend was het enige teken van leven, waarover las hij? Politiek en de beursberichten, voor ons kinderen net zo droog en onbegrijpelijk als gort en latijn. Ik heb ooit als correspondent gewerkt voor het maandblad Natuur en techniek, een klein handzaam tijdschriftje, onder invloed van concurrerende natuur en wetenschapblaadjes zijn ze toen overgegaan op een groter formaat. Helaas, ze hebben het ondanks dat grotere formaat toch niet gered. Wat is dat toch met formaat?? New York Times ook klein tegenwoordig?
De laatste keer dat ik de Volkskrant las stond er een stuk in over Israel,Palestina. Een stuk zodanig biased ten opzichte van Israel, met toen nog het Netanyahu regime, dat ik die krant gelijk in het rijtje van de Telegraaf heb geplaatst, van dat wil je niet lezen. Goed voor je Han dat jij je er mee vermaakt.
Han, Ik ben de kranten, dus ALLE kranten, gaan lezen vanaf 9/11. NRC (woensdag 12 september 2001) Aanval op VS, Bush wil vergelding. met daarbij een foto, alsof het slecht weer is. De Haagsche Courant (woensdag 12 september 2001) Aanval op VS (met kleurenfoto) De Telegraaf (woensdag 1 .
sorry, maar aanvullend op Geen De Telegraaf (woensdag 12 september). OORLOG IN VS Grote kleurenfoto. En dan het AD. volgens mij de mooiste weergave, namelijk TOTALE VERBIJSTERING. .
ach ja - die ruk naar extreem rechts (niet gewoon rechts - islamofobie spatte van de opiniepagina's) heb ik toch niet als een tijdsgeestdingetje ervaren maar als de opheffing van deze krant. De walgbode zou een betere naam zijn. Daarom lees ik dat vod ook nooit tenzij iemand me een artikel onder de neus wrijft .
/Want er is ook nog plaats voor progressieve geluiden zoals die van Sheila Sitalsing of Bert Wagendorp./ Leuke geschiedschrijving. Toch kanttekening. Definieer progressief. Waarom zou progressief links zijn? De heer Wagendorp leunt heel zwaar op D66 qua gedachtengoed. Is D66 links volgens de heer van der Horst en zo ja waarom? (D66 zelf beschouwd zich zelf als sociaal economisch rechts) Mevrouw Sitalsing hangt tussen D66 en de PvdA in. Dat zouden we het midden kunnen noemen. Ongetwijfeld heel erg progressief maar links?
30 jaar abonnee geweest van de Volkskrant. Tot een jaar geleden kocht ik die krant nog slechts op de zaterdagen. Nu helemaal niet meer. De prijs alleen al (4€ 60 of zo iets ), voor een rechts vodje. De enige die ik nog volg via mijn bijna versleten ipad (kan ik nog lezen omdat mijn oude ios mijn ip niet meer herkent) zijn idd Shiela Sitalsing en Bert Wagendorp en soms opinie zoals Thomas von der Dunk. Teun van der Keuken is ook nog te pruimen. Verder heeft die krant zich gediskwalificeerd als linkse krant. Je kan nog beter het Parool lezen. Doe ik overigens ook nauwelijks en kopen is er al helemaal niet meer bij. Op bestaansminimum is kranten lezen iets voor de happy rechtse few geworden. Alles achter de betaalmuur is ook zo iets. Maar ik vind mijn wegen....
Als je een goede laptop nodig hebt dan kan ik je wel gratis helpen. Ik denk dat deze site jou wel mijn email adres kan geven. Ik ga het hier niet zomaar opschrijven, ik moet er niet aan denken dat de heer die altijd gelijk heeft me gaat stalken.
In dat Parool schijnt nu een vaste column te staan van Lale Gu; waarom haar gekozen? Omdat ze een Amsterdamse komeet aan de literaire hemel is?Of toch om iets anders? Ik vind het wel dapper van die krant.
Je moet bij de Delpher link wel een aantal pagina's naar rechts om uit te komen bij het verhaal van Tom Poes (misschien dat er een link ontbreekt in het artikel), maar je komt zo wel langs fraaie advertenties: 'Neem 's avonds voor het slapengaan een lepel Draisma levertraan.' Ik wist overigens niet dat Tom Poes ook in het NRC en de Volkskrant verscheen. Altijd wel plezier aan beleefd.
Marten Toonder en Joop Lücker konden het goed met elkaar vinden. Toen Lücker weg moest bij de Volkskrant heeft hij Tom Poes daar weggehaald. Ik had trouwens in mijn stukje ook wel de beroemde strip van Moem moeten noemen.
Toonder was een merkwaardig man. Ik keek zojuist een interview uit 1994 terug, in zijn huis in Ierland (overigens ideaal om met dit weer voor de kachel eens te kijken): https://www.youtube.com/watch?v=0Ad4eyyY7XE Op 7:20 heeft hij het inderdaad over de Volkskrant (hij noemt Lücker 'een man die weinig bladeren voor zijn mond nam'). Ik heb dat kennelijk destijds gemist. Daarvoor gaat het ook nog even over zijn gewraakte lidmaatschap van de Kultuurkamer.
Tegelijk speelde Toonder een bijzondere rol in het verzet. Hij gebruikte daarvoor opdrachten voor een tekenfilm uit Berlijn als dekmantel. Hitler - groot fan van Walt Disney - had namelijk opdracht gegeven een antwoord te geven op diens tekenfilms. Een uitermate boeiende man. Of en hier nog wat uit zijn koker. Metro https://www.delpher.nl/nl/kranten/view?coll=ddd&query=&cql%5B%5D=ppn+any+%28044902697%29&redirect=true&resultscoll=dddtitel&identifier=ddd:010430144:mpeg21&rowid=2
ik vind Pa Pinkelman dan weer veel leuker Die zouden ze op de boekenlijsten moeten hebben staan maar dat zal niet mogen wegens flop - die nogal niet mag tegenwoordig