De ironie van de islamhaat

Sinds Wilders Den Haag op stelten zet, is een groot aantal gevestigde politici tot de overtuiging gekomen dat je Marokkanen – en als het kan islamieten – in het algemeen regelmatig een poepie moet laten ruiken. Anders, zo vrezen zij, lopen hun kiezers weg, want die zijn er inmiddels ook allemaal van overtuigd dat liever-koekjes niet worden gebakken.

Een van de maatregelen waarmee men hoopt de handen van de ‘joods-christelijke beschaving’ op elkaar te krijgen is het afschaffen of het beperken van uitkeringen die buiten Nederland worden uitbetaald. Het liefst zou Den Haag die schrappen. Vaak is men niet verder gekomen dan het aanpassen van de hoogte aan het zogenaamde lagere prijsniveau in die landen, maar in het geval van de kinderbijslag wisten de genieën van het Binnenhof een volledige schrapping te bewerken. Je krijgt geen cent meer voor kinderen in het buitenland. En dit terwijl de getroffenen toch altijd  voor honderd procent door de fiscus waren aangeslagen.

Jammer maar helaas: toen de beschaving in Den Haag nog niet serieus bedreigd werd, heeft Nederland met een groot aantal landen verdragen gesloten waarin werd vastgesteld dat we op elkaars grondgebied elkaars sociale wetten zouden uitvoeren. Het parlement kan wel een hoop willen, maar elke rechter haalt in het licht van die verdragen, meteen een streep door de rekening.

Zo ook met de kinderbijslag. Er is slecht nieuws voor xenofoben die zich rijk rekenen nu die Mocro’s en die negers lekker geen kinderbijslag meer krijgen. De schrapping geldt alleen voor de volgende landen: Argentinië, Belize, Chili, Ecuador, Egypte, Hong Kong, Jordanië, Macedonië, Panama, Paraguay, Thailand, Turkije en Uruguay. Je kunt maar tot een conclusie komen: die ongefundeerde xenofobe kleingeestigheid leidt alleen maar tot lulligheid. Ik zou er haast mijn oranje pochet van uit mijn borstzak trekken.

Beluister dit opiniestuk hier 

Volg Han ook op Twitter

Het nieuwste boek van Han is De Mooiste Jaren van Nederland (1950-2000)