De invloed van het grote geld

Elke Amerikaanse president zit in de zak van de grote bedrijven. Anders wordt je gewoon geen president. En Rutte en zijn vrolijke vriendjes zitten daar natuurlijk ook in.

Zeer juist Griezel in p-g NL, zonder de steun van Wall Street én AIPAC word/blijf je geen president in Amerika ...

Misschien?? Dit is geen vermoeden, maar een in alle openheid gedocumenteerd gegeven. Van de 23 kandidaten in de Democratische voorverkiezingen waren er 4 die GEEN geld aannamen van grote bedrijfsleven. Mike Gravel, Tulsi Gabbard, Marian Williamson en Bernie Sanders. Dat alleen de laatste bekendheid geniet is geen toeval. De andere 3 zijn zoveel mogelijk uit het nieuws gehouden, ondanks het feit dat bv Tulsi Gabbard meer “representatives” won dan de huidige VP kandidaat Kamala Harris. Tijdens de voorverkiezing was zonneklaar te zien welke invloed deze vorm van omkoping heeft op politieke stellingname en besluitvorming. Harris, Warren en Buttigieg begonnen allemaal aan hun race met onversneden steun aan “Medicare for All”. Zodra ze zich bij het grote bedrijfsleven moesten melden, om hun campagnekassen aan te vullen, moesten ze hun positie aanpassen naar een vorm van gezondheidszorg die de positie van ziektekostenverzekeraars zou beschermen. In elk zelfverklaarde democratie zou zulk een fundamentele en openlijke verandering van de politieke stellingname van een kandidaat voor zo’n positie, bijna automatische diskwalificatie betekenen. Je mag toch verwachten dat iemand die een gooi doet naar de machtigste positie in de wereld, zich over zoiets fundamenteels als gezondheidszorg, al een afgewogen oordeel heeft gevormd, ruim voor de kandidaatstelling. Zoniet in de VS. Je kunt je daar, open en bloot, omkoopbaar tonen, en vervolgens alsnog de VP positie krijgen aangereikt. Waarschijnlijk is de getoonde omkoopbaarheid een pre. Biden intussen, moet aan z’n donors vragen wie wel en wie niet in aanmerking komt voor de positie van VP. Warren mocht niet (te links), Harris (volkomen omkoopbare en opportunistische carrierevrouw) mocht wel. Raar genoeg doen CNN en MNSBC vrij openlijk kond van deze machinaties, zonder uiteraard het woord corruptie in mond te nemen. Blijkbaar is voor de Amerikaanse kiezer deze vorm van corruptie “common knowledge”, hij heeft het maar te slikken. Het hoeft niet eens meer echt geheim te blijven, zolang er maar niet al te veel over wordt uitgeweid. Waarschijnlijk is dit gegeven ook een verklaring voor de, overigens, onwaarschijnlijke populariteit van Trump. Een van de gevolgen van z’n relatieve onafhankelijkheid is misschien dat Trump, in tegenstelling tot ALLE presidenten voor hem sinds Carter, de VS nog steeds niet een nieuwe oorlog heeft ingerommeld.