De horeca heeft geen versoepelingen nodig maar geld

Politici en media betogen unisono dat wij de horeca een perspectief moeten bieden. Dat is vreemd want dat perspectief hebben de professionele gastheren en -vrouwen al lang. Binnen nu en drie weken krijgen de meesten de deurwaarder over de vloer als ze niet eerder zelf faillissement aanvragen. Datzelfde geldt voor het grootste deel van de culturele sector en voor alle beoefenaren van aanraakberoepen behalve de tandartsen want die zijn van de lockdown uitgezonderd.

Een ander perspectief bestaat er voor Air France KLM, dat in vergelijkbare omstandigheden verkeert: dat bedrijf krijgt bij elkaar 9 tot 11 miljard aan overbruggingskredieten. Ook dat zien de kleine ondernemers die op korte termijn financieel kopje onder gaan. Hun tragedie speelt zich als het ware tegen dat decor af. Aan politici en bestuurders hebben ze weinig. Die zemelen over het intelligent loslaten van de beperkingen en over perspectief maar dat kan de ondergang van de horeca, de culturele sector, de kappers, de nagelstylistes, de fysiotherapeuten en de pedicures niet voorkomen. Ondertussen is er op de televisie eindeloos gezeiklijster te horen over Koningsdag.

Wat de getroffen sectoren nodig hebben zijn geen vage beloftes over versoepelingen in de nabije toekomst maar geld. De overheid verbiedt ze om zelf hun inkomen te verdienen. Die is dus moreel verplicht soelaas te bieden. Dat kost kost miljarden, net als de redding van de KLM of de gigantische douceur voor Booking.com. Het alternatief is een aantal verwoeste sectoren in de economie. De schade zal een veelvoud zijn van wat we er nu aan ten koste leggen.

In een noodsituatie als deze kan men drie maatregelen nemen. ten eerste: kleine ondernemers aan wie het verdienmodel is ontnomen, krijgen een uitkering voor zo lang als de beperkingen duren want die 4000 euro was een fooi. Ten tweede: de overheid kondigt een moratorium af op het voldoen aan financiële verplichtingen en garandeert tegelijkertijd de betaling in een later stadium. Ten derde: het voldoen van alle belastingaanslagen tot en met het einde van de beperkingen kan zonder rente worden uitgesmeerd over tien jaar.

Op deze manier zullen veel bankroeten worden voorkomen. Dit is tegelijk hét moment om de faillissementswet onder de loep te nemen. Je kunt van mensen die als gevolg van overheidsmaatregelen op de fles gaan, niet vergen dat ze een loodzwaar schuldsaneringstraject van drie jaar doorstaan.

Failliet moet betekenen schone lei en geen gezeur achteraf. Het moet mogelijk zijn om het percentage te berekenen van de schulden dat gemiddeld wordt afgelost door schuldenaren in de sanering. Dat percentage vergoedt de overheid aan de schuldeisers. Die gaan dan niet erger het schip in dan zonder coronacrisis het geval was geweest.

Als de met een snelle ondergang bedreigde sectoren geen afdoende financiële hulp krijgen, dan gooien zij zeker tussen nu en drie weken de kont tegen de krib en de deuren open. Katten in nood maken rare sprongen. Als het er honderdduizenden zijn, valt er niets tegen hun scherpe klauwen te ondernemen.