De grote teleurstelling voor DNB talent Lex Hoogduin

Lex Hoogduin, directeur van De Nederlandsche Bank (DNB), en ik hebben het één en ander gemeen. Wij kwamen namelijk ruim dertig jaar geleden ongeveer op dezelfde tijd bij de studiedienst van DNB te werken. Na ongeveer drie jaar hielden we daar alweer mee op, om ons geluk in de academische wereld te zoeken. Er was nog een overeenkomst, namelijk toen we aantraden werd ons verteld wat onze carrièrekansen bij DNB zouden zijn. Hier trad een groot verschil op. Mij werd verteld dat ik mij bezig mocht houden met monetair onderzoek, maar verder moest ik niet denken dat ik nog ergens anders geschikt voor was.

Van Lex Hoogduin werden echter grootse dingen verwacht. Vanaf het begin gold hij als een DNB-talent. Ik heb nooit begrepen waarom. Hij was niet het type manager dat zich met scherpe ellebogen en een grote mond naar de top wurmt. Op economisch gebied was hij degelijk, maar zeker geen genie. Maar ik realiseer me nu dat ik eigenlijk nooit met hem over economie heb gesproken. Wel over voetbal, want we zaten dertig jaar geleden samen in het voetbalelftal van de studiedienst dat bij de interne DNB voetbalcompetitie de finale haalde. Hij was een technisch begaafde voetballer. Net als ik.

Als Hoogduin als een DNB-talent werd beschouwd, waarom verruilde hij dan na drie jaar DNB voor de academische wereld? Het antwoord is simpel: om des te sterker terug te komen. Nadat Hoogduin vijf jaar aan de Groningse economische faculteit had vertoefd, werd hij tot chef van de studiedienst van DNB benoemd. Dat was toen een prestigieuze functie die meer beloofde. Om echter de grote klapper te maken, namelijk om directeur of liever nog president te worden, moest hij kennelijk nog een keer weg. In 2005 werd hij de beleggingsbaas bij Robeco om, inderdaad, na drie jaar benoemd te worden tot directeur bij DNB.

Maar nu blijkt waren die laatste twee stappen (van DNB naar Robeco en weer terug naar DNB) slecht getimed door Lex Hoogduin, maar dat kon hij zelf niet weten. Door nog voor de kredietcrisis naar DNB terug te keren werd hij door de politiek vereenzelvigd als deel van het stoffige, niet crisisbestendige meubilair van DNB. Dus mocht hij geen president worden als opvolger van Wellink. Dat wordt nu Klaas Knot. Ook werkzaam geweest bij de Groningse economische faculteit en ook geruime tijd bij DNB. Niet het type manager dat zich met scherpe ellebogen en een grote mond naar de top wurmt. Op economisch gebied degelijk, maar zeker geen genie. Hé, een kloon van Hoogduin. Waarom mocht hij dan wel president worden? Omdat hij net op tijd naar het ministerie van financiën was gestapt en dus als zetbaas van financiën DNB kan betreden als president.

Jammer voor Lex. Ik begrijp dat hij niet onder een kloon van zichzelf wil werken. Dus vertrekt hij bij DNB. Maar nu definitief.