De gemiddelde werknemer heeft helemaal geen tractor

Ieder zichzelf serieus nemend mens heeft meer dan genoeg van de acties van een klein, maar bijzonder agressief groepje boeren. Premier Mark Rutte, Justitieminister Dilan Yesligöz, politiecommandant Willem Woelders, diverse burgemeesters en noem maar op namen er al met klem afstand van. Zelfs Caroline van der Plas, het vooralsnog enige Kamerlid van de BoerBurgerBeweging, veroordeelt de veel te harde manier van protesteren. Misschien vooral uit politieke berekening, want je moet je nooit te ver verwijderen van de algemene opinie, maar ze doet het toch maar.

Niettemin zullen deze boeren naar verwachting doorgaan met wat ze al eerder deden: wegen blokkeren, de boel in de fik steken, bomen kappen, verantwoordelijke politici thuis opzoeken, enzovoort. Ze weten dat er weliswaar met veel verontwaardiging op gereageerd zal worden, maar dat ze voor echt ingrijpen van de sterke arm niet zo bang hoeven te zijn. Rutte c.s. zullen het vermoedelijk niet aandurven de ME –  of zelfs het leger – op hen af te sturen. Het risico dat de boel dan volkomen uit de hand loopt, met zwaargewonden en zelfs doden tot gevolg, is veel te groot.

De autoriteiten zullen dus blijven afwachten. Ooit zijn de boeren het een keertje moe. Of blijven er nog maar zo weinig actievoerders over dat ingrijpen van hogerhand zonder een levensgrote kans op escalatie wél kan. Dan zal de overheid niet langer aarzelen.

Intussen neemt de steun die de boeren hebben bij de bevolking steeds verder af. Niet onlogisch, want vrijwel iedereen heeft op zijn minst wel eens in de file gestaan omdat demonstrerende agrariërs de doorgang hadden versperd. Waarschijnlijk heeft alleen een minderheid van de doorsnee kiezers nog begrip voor hun frustratie. Die minderheid zal steeds kleiner worden. Uiteindelijk zo klein dat het kabinet zijn stikstofreductiebeleid gewoon kan doordrukken.

Mogelijk zullen er nog wat punten en komma’s verschoven worden, zodat de klap ietsje minder hard aankomt. Een handige politicus zorgt altijd dat er bij verstrekkende besluiten wat wisselgeld achter de hand is.

Maar de kern van de doelstellingen blijft natuurlijk overeind. Het kabinet kiest – onder druk van de rechter weliswaar – voor de natuur, zodat tal van boeren het veld moeten ruimen. Ze moeten hun bedrijf verkopen en wat anders gaan doen. Dat lot delen ze met heel wat Nederlanders die in de voorbije jaren overtollig werden in hun bedrijf. Vervelend, maar niets aan te doen. Boeren hebben trouwens over het algemeen het voordeel dat ze er redelijk warmpjes bijzitten. Het aantal miljonairs onder hen is opvallend hoog. Het idee dat dat voor de meeste ontslagen werknemers niet geldt, mogen ze wellicht als een pleister op de wonde opvatten.

De meeste Nederlanders zouden trouwens niet moeten proberen ook maar een fractie uit te halen van wat de boze boeren zich zonder met de ogen te knipperen kunnen permitteren. De verkeerscirculatie verstoren door tractoren op strategische punten te posteren, mest op het wegdek kieperen, hooibalen in vuur en vlam zetten – de gemiddelde werknemer laat dat wel uit zijn/haar hoofd. Hij heeft trouwens helemaal geen tractor.