© Foto: House of Animals
Kunnen we deze opvang niet steunen met geld via giro 555? Voel me zoó machteloos en wil deze dieren en mevrouw zo graag helpen
Zoals God de mens heeft geschapen, zo heeft de mens het huisdier gecreëerd. Zo is God verantwoordelijk voor het wel en wee van de mens. En de mens verantwoordelijk voor het wel en wee van het huisdier. Alleen... God bestaat niet, dus kan Zij (m/v) de verantwoordelijkheid gemakkelijk van zich afschudden. Daarentegen kan de mens dat niet. Die bestaat wel degelijk en is dus uit dien hoofde verantwoordelijk voor zijn gezelligheids-schepselen. De vraag is of de verantwoordelijkheid van de mens voor zijn medemens groter of kleiner moet zijn dan de verantwoordelijkheid van de mens voor zijn creaties (n.b. écht creaties!, in allerlei soorten en maten). Daar is geen eenduidig antwoord op te geven. Dat is mijns inziens net zoiets als vragen of hij zijn eigen kinderen belangrijker vind dan de kinder-schepselen van de buren. Ik overdrijf misschien een beetje veel, maar in wezen komt het toch hierop neer. Iedereen heeft het recht daar op zijn eigen manier over te denken. Zo ook Karen Soeters. Die zich druk maakt over of inleeft in de angst van 3400 huisdieren in Oekraïne. Niet per se mïjn eerste gedachte, maar... Màg zij alsjeblieft? (Hier leeft zij voor.)
Jongeheer Defoe stuurde (vanuit Stockholm) een foto van een mevrouw met angstige kat in de schuilkelders.
Ik ben benieuwd hoe het met de dieren in de dierentuin gaat. Die schijnt daar ook een te zijn. Daar vlakbij waren 'ontploffingen' heb ik begrepen,. Toch gaat mijn eerste gedachte uit naar de mensen, al weet ik niet wat ik in zo een situatie zou doen, heb er gelukkig nooit in verkeerd. Ik neem dan ook niemand iets kwalijk in deze zeer uitzonderlijke omstandigheden.
Natuurlijk komt denken aan menselijke slachtoffers op de eerste plaats, maar het is ook prima dat speciaal aandacht wordt gevraagd voor het leed dat dieren door oorlogvoering ondergaan, en dat sommige mensen zich daar special voor inzetten.. Dit laatste wordt nogal eens vergeten.