De bureaucratische Hilversumse grafdelvers

Ping, Kassa moet verdwijnen. Iconisch consumentenprogramma, het raakt BNNVARA in het hart, maar het moet. Ping, zo rekent BNNVARA af met de NPO. Wat God ooit was voor de EO, is nu voor de omroepen de NPO. Naar zijn pijpen dansen ze allemaal. We legden ons oor te luisteren op de burelen.

“Kassa weg, ouderwets socialistisch, en we willen Geen dubbelingen op tv, we hebben al Radar, dat is genoeg consument, tijden veranderen, kijk maar op Google, daar staan alle reviews. Weg!”

“OK, wat hebben we nog meer. Van Roosmalen en Groenteman. Ja, is toch wel een beetje zeikerig altijd, zuigerig ook, vind je niet? Zit de kijker daar nou op te wachten? Kan er niet wat positievers voor terugkomen? Misschien iets met, ja, wacht es, persoonlijke tragedies in de levens van topsporters en hoe ze die uiteindelijk met vallen en opstaan overwonnen.”

“Heel goed. En die Van Rossem en Wortelboer, over zeikerig gesproken zeg, het is toch, ja, linksig gezever vaak he, ja, niet gezellig nee, en we moeten toch… nou ja, Den Haag, wiens brood men eet, diens woord men spreekt.

We doen het al best goed, maar we kunnen ook weer niet elke avond Ingrid Coenradie een liedje uit de Dela Uitvaart Top 100 bij Jeroen Pauw op de piano laten spelen. Zullen we trouwens morgen toch weer eens Van der Plas doen bij Tim de Wit, met Fleur Agema? Hoe voelt dat nou om niet meer de hele dag in de spotlights te staan? Mist u het niet heel erg? En hoe vindt u dat ze het doen? Hebben ze genoeg oog voor de gewone mensen?

Maar dan vragen we Angela de Jong natuurlijk ook, oh, zijn we zo blij mee.”

“Nou, ruimt op. En ik dacht net, toen ik een cappuccino haalde, AVROTROS had toch altijd Kunst omdat het Moet? Dat kan toch gewoon Kunst omdat het Moest worden? Ja, Nu Te Zien! Heb je dat wel eens gezien? Schaamteloze gratis reclame voor musea, idiootste dingen zie je daar. Is toch weer een hele dag een cameraploeg en dan nog monteren, veel te veel werk voor zo’n kort flutding, in de STER moeten ze, die musea, ja, dan levert het ons nog wat op.”

“Zo. En hier! Man en Kunst, Lucas de Man gaat op zoek naar iconische kunst, nou zeg, laat die kunstliefhebbers zelf op zoek gaan, ze willen altijd alles op een presenteerblaadje. Mooi. Wat nog meer?”

“Close Up, wat is dat?”

“Kunst- en cultuurdocumentaires. Hè, die kunst de hele tijd. Reality, dat willen we, ja, kan weg. En Zondagochtendconcert ook, geen dubbelingen, dat zeiden we al, is ook al op de radio.”

“En hadden ze niet ook dat Draadstaal, daar, bij die AVROTROS? Zitten ze in Den haag ook helemaal niet op te wachten hoor. Ze zullen ons dankbaar zijn als we het eruit gooien.”

“En die radio, oh man, daar zijn ook dingen op die niet zouden moeten mogen. Radio 5, ik zet hem aan, zondagochtend, ik had zin in Evergreens. Cats, One Way Wind, Demis Roessos, lalalala, hè, gewoon, fijn, vroeger, zit ene Kleuters een gedicht van Toon Tellegen voor te lezen, en hij draait daarna een Spaanse plaat. Ik gooi hem uit, ik probeer het een uur later weer, Wim Sonneveld, De Gulle Lach. Een hele conference op de radio. Dat gaat toch niet, dan haakt iedereen af.”

“Precies. Wij moeten als NPO een soort McDonald’s worden. Alles dat wij uitserveren mag eigenlijk nergens naar smaken. Iedereen moet het kunnen eten en doorslikken en dan lekker vol zitten. Lekker vol, zonder echt genoten te hebben. En het moet snel verteren, zodat je meer wil, meer. Boer laat boer, elke dag, Heel Holland frituurt, elke dag!”

Als de Hilversumse bureaucratische grafdelvers zo doorgaan reiken ze de politiek een mooie, grote stok aan, om ze mee te slaan. Ze zullen in Den Haag zeggen: “Alles wat jullie onderscheidde van de commerciëlen hebben jullie laten sneuvelen. Heel veel dank daarvoor, nu kunnen we jullie met goed fatsoen opheffen.”