De Armeense genocide blijft Sylvana Simons achtervolgen

De hele dinsdagochtend hield ik Twitter open om het compliment van Wilders aan Sylvana Simons te zien dat niet uit kon blijven. Zij had immers bij Humberto Tan benadrukt dat zij Nederlandse was en niets anders. Het stak haar zelfs, dat zij voor Surinaamse was uitgemaakt. Mijn liefje, wat wil je nog meer als PVV-er. Maar Wilders deed er het zwijgen toe. Die stilte was zéér welsprekend. De ondubbelzinnige keuze voor het Nederlanderschap was een politieke uitspraak van betekenis. DENK wil een Nederlandse politieke partij zijn van Nederlandse staatsburgers.

Taboe-onderwerp Toch kreeg kreeg Simons onmiddellijk te maken met de specifieke moeilijkheden die haar keuze voor DENK met zich meebrengt. Zij moest een groot deel van de haar toegemeten tijd in Tans talkshow besteden aan de Armeense kwestie. Die ging af van wat haar werkelijk raakt: racisme en door haar ervaren taboes in het Nederlands geschiedenisonderwijs. De camera verplaatste zich letterlijk naar Turkije. Humberto Tan vertoonde een kort filmpje waaruit duidelijk werd dat in 1915 de toenmalige regering van Turkije besloot om de Armeniërs uit te roeien. Ze werden uit hun huizen en dorpen gehaald. Op afschuwelijke dodenmarsen richting de woestijn van Syrië kwamen er anderhalf miljoen om. Het ging allemaal met grote wreedheden gepaard. Dit alles geldt in Turkije officieel nog steeds als een taboe-onderwerp en president Erdogan heeft benadrukt dat het géén genocide was.

Simons toonde zich niet van haar sterkste zijde. Als zij had gezegd dat de uitroeiing van de Armenen met de holocaust, de massamoord op de Tutsi’s, de terreur van de Rode Khmer, de uithongering van de Oekraïners door Stalin en de grote sprong voorwaarts tot de grote politieke (oorlogs-)misdaden van de twintigste eeuw behoort, dan was zij kláár geweest en had ze over kunnen gaan tot het onderwerp waarvoor zij was gekomen.

Argument van lik-me-vessie Dat deed zij echter niet. Zij hield zich op de vlakte. Zij constateerde dat slechts twintig landen of zo de tragedie van de Armeniërs als genocide hadden erkend en de rest – waaronder Nederland – niet. En wie was zij dan om met een oordeel te komen. Sylvana Simons liet de Armeniërs – ook die in Nederland (dat zijn er ongeveer 18.000) – in de kou staan.

Dat was natuurlijk een argument van lik-me-vessie. Het is niet aan landen of regeringen om te bepalen hoe het verleden verlopen is. Dat er genocide gepleegd is op de Armeniërs staat buiten kijf. Veel getuigen legden hun bevindingen vast, bijvoorbeeld Duitse officieren, want de massamoord had iets te maken met de Eerste Wereldoorlog. Turkije vocht aan de kant van Duitsland en de regering in Istanboel voor wie paranoia niet vreemd was, vreesde sabotage van Armeense zijde. Dit volk was al veel langer de gebeten hond in Turkije. Al eerder hadden bloedige pogroms plaats gevonden met de stilzwijgende goedkeuring van sultan Abdul Hamid II.

De bronnen laten hierover geen twijfel. De New York Times berichtte uitvoering over de massamoord. Propaganda? Nee, de Verenigde Staten waren neutraal. Ook de Amerikaanse ambassadeur in Turkije Henry Morgenthau wist van de hoed en de rand.

Ontkenningsindustrie Toch bestaat er al lang een hele ontkenningsindustrie die door opeenvolgende Turkse regeringen is gesteund. In 1995 al verscheen daarover een wetenschappelijk artikel in het gerenommeerde tijdschrift Holocaust and Genocide Studies.  Dit laat duidelijk zien dat het allemaal van één laken een pak is met de holocaust-ontkenners die vraagtekens plaatsen bij de jodenmoord door de Nazi’s.

Sylvana Simons beweerde óók nog eens dat Nederland eerst zijn eigen straatje maar eens schoon moet vegen voor het andere landen de maat neemt. Je komt er niet mee weg door listig van onderwerp te veranderen. Bovendien is de massamoord op de Armeniërs door zijn onvoorstelbare omvang geen regionale kwestie maar een zaak van wereldwijde proporties.

Daarom is het voor DENK van belang dat ze eerst zelf in het reine komt met de Armeense genocide. Dat is wezenlijk voor de geloofwaardigheid van die partij en haar voorlieden.