De anonieme slachtoffers van het RIVM

Gelukkig wordt er soms nog echte onderzoeksjournalistiek bedreven in Nederland. Jammer dat net iedereen het onderwerp Covid-19 helemaal spuugzat is. In Nieuwsuur van gister- en eergisterenavond werd haarfijn aangetoond welk drama zich heeft afgespeeld ten gevolge van de richtlijnen van het RIVM met betrekking tot het dragen van beschermende middelen door verpleegkundigen in de thuiszorg en in verzorgingstehuizen. Volgens thuiszorg-bestuurder Jos de Blok is het aantal doden wellicht twee keer zo hoog als nu in de officiële RIVM-cijfers wordt genoemd. Want een masker dragen was niet nodig voor verpleegkundigen die dag in dag uit gebogen staan over al of niet zieke bejaarden. En juist verpleegkundigen, helpenden en huishoudelijke hulpen in de thuiszorg konden daarmee het virus van het ene naar het andere adres brengen.

Voor de precieze schokkende onthullingen verwijs ik lezers die niet in staat waren te kijken naar uitzending gemist. Wat ikzelf het meest schokkend vind is dat, buiten een paar heel moedige verpleegkundigen, de tientallen verpleegkundigen uit het Nieuwsuur-onderzoek niet met hun verhaal op de buis durfden. De quotes van geanonimiseerde afzenders verschenen in tekst op het beeld. Eerst vond ik dat vreemd maar toen ik er langer over nadacht begreep ik het. Hoe erg is het dat je in beeld komt als verspreider van het virus terwijl je je dag in dag uit uitslooft voor de gezondheid van je cliënten? Dat je al het mogelijk doet om – zonder mondkapje – toch zo voorzichtig mogelijk te zijn maar om je heen mensen ziet sterven die voor je gevoel nog jaren verder hadden kunnen leven. Alleen omdat ‘deskundigen’ de plank faliekant misslaan. De vergelijking met het Duitse RIVM toonde dat haarfijn aan.

Hugo de Jonge had geen commentaar. Die was nog aan het feestvieren vanwege zijn carrière-sprong. Nee, we mogen wachten op het evaluatie-onderzoek dat recentelijk is afgedwongen. Naar schatting komt die na de Kamerverkiezingen van volgend jaar.