De allereerste computer hebben we te danken aan een insect

We hebben als mensen nogal eens de neiging onze eigen genialiteit te overschatten. En er zijn zelfs best veel mensen die, wanneer ze over de natuur praten, dat doen vanuit het idee dat de natuur blij mag zijn dat wij, mensen, haar zómaar laten bestaan of zelfs beschermen.

Kijk nou toch, dit deel van de berm maaien we twee maanden later waardoor er insecten kunnen leven. Wow, fantastisch: een fokprogramma voor pandaberen. Als we dát niet hadden gehad, dan waren die beesten al lang uitgestorven. En wist je dat je op de Zuidpool niet eens een kiezelsteentje mag verplaatsen?  Zie ons, mensen, de natuur daar eens ongerept laten! Zaken waarvoor we graag credits krijgen en wat me op het volgende brengt:

Vandaag wil ik jullie kennis laten maken met een dier dat in haar bestaan (enkele miljoenen jaren) nooit de erkenning kreeg die het verdiende. Een dier dat ons heeft geleid naar de uitvinding van de eerste computer, elk industriële machine en bijna alle voertuigen.

Graag stel ik u voor aan de klimopkevercicade. - een cicade die als enige dier ter wereld, wanneer ze nog onvolgroeid is, een tandwielconstructie in haar achterpoten heeft. Wat echt geniaal is en wat de mensheid heeft geinspireerd tot het overnemen van deze constructie voor de meest uiteenlopende toepassingen zoals, wat ik al eerder noemde, de eerste (bekende) anologe computer: 'Het mechanisme van Antikythera' dat al ca.140-80 v.Christus(!!) is gemaakt. Dit mechanisme is een apparaat dat bestond uit tussen de 29 en 37 bronzen tandwielen en dat werd gebruikt om ingewikkelde tijdsberekeningen mee uit te voeren, zoals het berekenen van zonsverduisteringen. Daarnaast werd deze computer, want dat was het dus, ook gebruikt als kalender van culturele evenementen, zoals de Olympische Spelen. - Waanzinnig!

En nogmaals, realiseer je dat een dier van nog geen centimeter groot, want zo klein is de klimopkevercicade, hiervoor ter inspiratie diende.

De klimopkevercicade gebruikt de constructie overigens zelf om haar achterpoten in elkaar te laten klikken zodat wanneer ze springt, ze beide poten exact tegelijk en heel goed gericht kan afzetten. Ze springt hierdoor extra hard, snel, mist haar doel nooit en overleeft zo al miljoenen jaren. Het liefst in een plant die het hele jaar door groen blijft: klimop!

Je herkent haar overigens aan iets heel ander opmerkelijks, namelijk een soort kwastje aan het achterlijf. Ook dát is vrij geniaal. De suikers die ze eet uit groen blad zouden namelijk bij uitscheiding kunnen gaan plakken en voor irritatie zorgen. De draden uit dit kwastje vangen die suikers op en breken vervolgens af (als een soort suikerlollies).

Enthousiast geworden over dit waanzinnige dier? Dat is volledig terecht! En daarom wil ik u vragen op de klimopkevercicade te stemmen in de verkiezing Insect van het Jaar. Een paar miljoen jaar te laat als je het mij vraagt, maar daarom juist extra belangrijk om deze cicade eindelijk de erkenning te geven die ze verdient.

Overigens, voor wie écht heel erg enthousiast is geworden: Chris Aalberts en ik namen een speciale podcastuitzending op waarin ik, als kersverse ambassadeur van de klimopkevercicade, nóg meer vertel over uw nieuwe lievelingsdier.

cc-foto: Tim Worfolk