De Agent van een Half Miljoen

Nederland leidt bij de voorgenomen driejarige missie (medio 2011-medio 2014) zo’n duizend Afghanen op voor politieagent. Het oorspronkelijk aantal lag rond de drieduizend man. Maar door de GroenLinks en D66 geëiste cursusverlenging (naar 18 weken) en ruimtegebrek bij het politie trainingscentrum in Kunduz (120 mannen maximaal per cursus) is dat streefgetal niet langer haalbaar. De kosten blijven echter gelijk.

Die bedragen een kleine half miljard euro, inbegrepen beveiliging met 4 F16’s met 120 man ondersteunend personeel, 270 militairen op de grond, de bouw van onderkomens, etc. Ruwweg komt dat neer op een half miljoen euro per rekruut voor een training van vier maanden. (En niet zoals ik abusievelijk bij P&W voorrekende 50.000 euro.)

Dat komt neer op 5.500 euro per dag per persoon. Ter vergelijking: in Nederland kost een universiteitsstudent de overheid zo’n 6.000 euro per jaar! In Afghanistan kunnen voor de prijs van die duizend politieagenten met gemak 10.000 jonge vrouwen een hele academische opleiding volgen inclusief kost en inwoning. Het is maar waar je voor kiest als je spreekt over de ontwikkeling van een land. Daarbij zijn de  duizend politiemensen een druppel op een gloeiende plaat.

De Verenigde Staten willen het aantal in Afghanistan, dat nu rond de 100.000 schommelt, binnen enkele jaren opschroeven naar zo’n 170.000. Door allerlei beperkingen opgelegd door de Tweede Kamer zijn ‘onze’ rekruten deels inzetbaar. Zo mogen ze geen offensieve taken verrichten. Even afgezien of ze zich aan de afspraak houden is het in mijn ogen immoreel om de agenten op een wachtpost te zetten met de strikte opdracht de Taliban niet aan te vallen. Je degradeert ze zo tot slachtvee.

Rest de vraag of de Nederlandse opleiders de rekruten van het Afghaanse Nationale Politie kwalijke gewoonten kunnen afleren? Wat is de kans op succes? Een paar voorbeelden:

Minder stelen

De waarschuwing: “Pas op, dit is een politiestation”, hoor je vaak. Autobezitters willen er niet stoppen. Bij klachten stap je niet binnen. Het anti-corruptieprogramma van Afghanistan verplicht het innen van verkeerboetes via de bank. Maar waarom word je agent als je geen steekpenningen mag aannemen? Om met Gordon Gekko te spreken: “Greed is Good”.

Slagingspercentage? Prima oplosbaar als je vijf generaties de tijd hebt, zeg tegen het jaar 2200.

Schandknapen

Ze heten de bacha bereesh, baardloze jongens. Veel politieposten hebben er wel een. Ze zijn makkelijk herkenbaar aan de mascara, de sierraden en de zaadvragende ogen. In deze vrouwloze samenleving is het bezit van een goed ogende toyboy vaak een bron van onderlinge gevechten.

Slagingspercentage? Geen. Gun de Afghanen ook hun pleziertje.

Poepen waar u wenst

De honderden politieposten ontberen een ordentelijk toilet. Een gezondheidsprogramma “how to shit in the woods” zou naast de schietlessen niet misstaan.

Slagingspercentage? Redelijk. Als je wijst op de gemakken van toiletpapier.

Drugsgebruik

De lijfspreuk “Smoke your own supply” doet zeker opgang voor de Afghaanse politieagent. Een goeie blow hash of schuif opium verlicht de verschrikkelijke leegheid van het bestaan op een verafgelegen politiepost. Het zware drugsgebruik is de  oorzaak van veel ongelukken met vuurwapens. Slagingspercentage? Nop. Vergeet het ontraden van verdovende middelen.

Voor de vijand werken

Pragmatisme is een tweede natuur van de Afghaan. Loyaliteit is voorbehouden aan je familie. Voor de rest ben je te huur. Door bijvoorbeeld even de andere kant opkijken als de Taliban voorbij snellen.

Slagingspercentage? Geen. Met de voorgenomen terugtrekking in 2014 gooien uw politieleerlingen het al tijdens de training op een akkoordje met militante islamieten, drugshandelaren en warlords.

Dit artikel is eerder verschenen op het weblog van Arnold Karskens