Dappere Dodo drukt zijn snor

Rob Jetten is het levende bewijs dat mijn generatie niet anders verdient dan armoede, oorlog en ellende. Ik schaam me dat ik net als hij in de jaren tachtig van de vorige eeuw ben geboren. ‘Kom, waarom zo op de persoon?’, denkt u. Helaas, de handschoenen moeten uit. Zoek vooral geen ironie in dit betoog.

Het is krankzinnig dat een onnozel ogend blij ei als Rob Jetten in crisistijd verantwoordelijk is voor onze energievoorziening. In alles straalt de man uit dat hij een zorgeloze jeugd heeft gehad, daar gaat het mis. De wereld is geen heppie-de-peppie-plek waar je als Dappere Dodo doorheen banjert.

‘Dappere Dodo’ is overigens een kinderserie die in de jaren zestig door de toenmalige KRO op televisie werd uitgezonden. Met zijn kornuiten verkent Dappere Dodo – een smetteloos, naïef jongetje – de boze wereld, waarbij het opvalt dat hij immer als eerste wegstuift bij dreigend gevaar.

Wegstuiven doet Jetten ook, leerden we deze week. Hij meldde zich af voor de Algemene Politieke Beschouwingen na Prinsjesdag, oftewel de opening van het meest serieuze politieke jaar sinds – nou ja, misschien wel sinds de Tweede Wereldoorlog.

Er dreigt substantiële welvaartsdaling in Nederland, met alle sociale gevolgen van dien. Maar als volksvertegenwoordigers op 21 september zorgen van burgers die hun energierekening niet meer kunnen betalen over het voetlicht brengen, zit economie-minister Jetten ‘op ministerieel niveau’ iets te bespreken in Pittsburgh.

Na afloop van de vergadering borrelt het ventje met zijn ambtenaren in een hippe tent te Pittsburgh. Hogeropgeleiden onder elkaar, toch zijn ze niet slim genoeg om zichzelf van een afstand te bekijken. Konden ze dit, dan rolden ze nog voor de eerste alcoholische versnapering vomerend over de vloer.

Hoewel ik eigenlijk te lui ben om te werken, zal ik columns schrijven zolang figuren als Rob Jetten het in Nederland tot minister schoppen.