De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen
Dan haalt de PVV dertig zetels, nou èn?
•
98 keer bekeken
• 
Wat zou er eigenlijk gebeuren als ze de grootste worden na de verkiezingen? Christian Jongeneel maakt zich geen zorgen en noemt de tien valkuilen van de PVV.
In de jaren negentig woonde ik in Rotterdam Feijenoord. De Centrumdemocraten (CD) zaten daar indertijd – voor ze elkaar de tent uitvochten – met vijf man in de deelraad. Dat was twintig procent van de zetels, vergelijkbaar met dertig virtuele PVV-zetels in de Tweede Kamer.
Een heel toffe tijd om op de kieslijst van GroenLinks te staan was het niet, qua nachtelijke telefoontjes en zo. Maar verder viel er weinig te duchten van die types, die de bebaarde jongerenwerker uit onze gelederen trouwens allemaal nog kende uit de tijd dat ze op een andere manier overlast veroorzaakten.
Toegegeven, de PVV lijkt iets steviger in elkaar te zetten, maar ik voorspel u dat ook dit rabiate kippenhok uiteindelijk de weg van de CD en de LPF zal afroetsen. Ze appelleert wel ergens aan, maar is zonder hulp nergens toe in staat. Kunnen nog niet de minste flinter oplossing bijeen kukelen voor de problemo’s die ze signaleren. Ter geruststelling zet ik het even voor u op een rijtje.
- Rust, reinheid, regelmaat. De achilleshiel van de populist. Volgepompt met adrenaline en met tien blikjes Red Bull in de mik stormen ze al tsjakka-brullend het parlement binnen, om erachter te komen dat ze daar anderen moeten overtuigen. Dat die 120 niet als knipmessen voor hen buigen, omdat ‘de grootste partij’ iets anders blijkt te zijn dan ‘de meerderheid’. Dat het gewoon hard werken is in de Tweede Kamer. Dat een A4-viltje met wat losse gedachten over “ut land turug gevuh aan de mensuh” net effe wat te weinig houvast biedt zodra je iets wilt voorstellen dat ook daadwerkelijk uitvoerbaar is.
- Slangenolie. Dat bierviltje, heppu waarschijnlijk wel meegekregen, bevat elf recepten voor slangenolie die Nederland weer beter gaan maken. Potje bombarie erbij en kassa! Kan best wel even tot een geinige omzet leiden. Maar na een poosje gaat de gebrekkige werkzaamheid toch opvallen. Of komt er een gast die zweert bij krokodillenkots en oepsie, daar lopen de klantjes weg.
- Jammeren. Dat heb ik al eens eerder gezegd, geloof ik. Maar goed: ze manoeuvreren zich dus graag in de underdogpositie om hun gebrekkige capaciteiten te verhullen. We worden buitengesloten, boehoehoe. Nee, ze worden niet buitengesloten. Ze zetten zichzelf buitenspel door de stukken niet te snappen en beroerder te netwerken dan een roedel gevlekte hyena’s. O ja, en door er allemaal bijbaantjes op na te houden.
- Klootzak! Wat komt ervan als een stel opgewonden standjes bij elkaar in de fractiekamer hokt? Inderdaad: ruzie. Mot. Tweespalt. “Nee, niet boos, wel verdrietig.” Verbale matpartijen waar Donald Duck een puntje aan kan zuigen. Culminerend in een salvo van afscheidingen. Dertig zetels voor de PVV, da’s dan op de verkiezingsavond zelf. Daarna begint het tien-kleine-negertjes-spel (o wacht, het is nu al begonnen). Vijftien man bij elkaar houden was immers al te ingewikkeld voor Jodocus Blondmans. Smullen voor de buitenwacht. Van ons belastinggeld, dat is natuurlijk minder, maar het is goedkoper dan andere scripted reality shows. Probeert u ervan te genieten in plaats van u op te winden.
- Zuipen, meppen, jatten. Iedereen die denkt dat mocro’s een monopolie op kleine criminaliteit hebben, moet het lijstje misdragingen door PVV’ers er eens op naslaan. Echt, de straatjeugd hier in Rotterdam West haalt bij lange na niet de dichtheid aan laaienlichters en matennaaiers van een willekeurige PVV-fractie. Okay, dat is niet heel geruststellend in het licht van waardigheid van het ambt etc., maar hé, als ze bezig zijn de fractiekas te tillen, lopen ze de grote mensen niet voor de voeten.
- Geen partij. Dat types met een cv vol leipe shit zich aangetrokken voelen tot de productenlijn van de PVV, dat weet grote smurf uiteraard ook. Dus interne democratie, ammehoela. Nadeel is dat de partij vervolgens geen aantrekkingskracht heeft op zelfdenkende debatgorilla’s, maar vooral op opportunisten en fanboys&girls die niet veel meer kunnen dan met vochtige ogen tegen de grote leider opkijken. Ja, dat mag u een vicieuze cirkel noemen. De personele wiebel is inherent aan het gedachtegoed.
- Business model. Ja, doekoe is dus ook een dingetje. Een leek zou zeggen: in potentie twintig procent van de kiezers, dan moeten ze toch aan stiekeme donaties kunnen komen. Maar nee, de achterban van de PVV wil wel moslims de tering wensen op Facebook, maar is te beroerd om de portemonnee te trekken. Het land dient heroverd worden op de jihadistische horden, maar geld mag het niet kosten. Stelletje lapzwansen. Dus haalt de meest patriottische partij van het land (yeah, right) zijn centjes bij voorkeur uit het buitenland. Die bron zal echter opdrogen als de resultaten uitblijven, want voor wat hoort wat, zeker als suikerpappie een rijke stinkerd uit Murica is.
- Loopjongens. En met die rare Amerikaan begint het pas, hè, want er loopt ook een lijntje naar de Mossad. En in het Europees Parlement zijn de vaderlandslievende rechtsmennekes nog grotere Putinknuffelaars dan hun fransoze fractiebuddies. Maar alle tijd die ze steken in smachten naar een sterke hand van buiten gaat ten koste van de realiteit in Den Haag. Die al lastig genoeg is, hoor.
- Machtsmiddelen. Ja, verrek, Den Haag! Daar is het te doen! Andere partijen hebben, als het op besluitvorming aankomt, een handvol kaarten: kennis van het voorstel, kennis van de speelruimte bij andere partijen om het voorstel te amenderen. Dankzij werkbezoeken en gesprekken ook kennis van wat er leeft in het veld. Daar is lastig tegenop te boksen voor wie niet verder komt dan een ongezouten mening waar de filter bubbel vierkant achter staat. Dit mag u verwachten van de dertig: snel nog even woef woef doen voordat de karavaan verder trekt (en daar dan over jammeren, zie punt 3).
- Bokkigheid. Herinnert u zich de eerste gooi naar de macht van de PVV nog? Toen Maxime Verhagen de verdwaasde keffertjes klem zette in een gedoogconstructie die hen niks opleverde? Dus hun topdog toch iets minder geniaal bleek dan hij zelf dacht? Zo hee, wat was de sfeer toen verziekt, zeg. Daar heeft op voorhand echt niemand meer zin in.
- Faxisme. Even voor de duidelijkheid, mensen: de PVV is géén, ik herhaal, géén fascistische partij. Vergelijkingen met een zekere periode uit de vaderlandse geschiedenis zijn volstrekt misplaatst. Ok, ok, als het per se moet, mag u Hubert Gruber erbij halen. Ze zouden het wel willen, de macht hebben, maar read my lips: ze zouden geen idee hebben wat ermee aan te vangen. Not a fokkin’ clue.
Dus ja, daar zitten ze dan, dertig man sterk. IJzige blik, ontevreden smoel en een teringhekel aan moslims. Verder te incompetent om op eigen kracht een machtsfactor te zijn. En nu reeds vastbesloten daar media, elite, moskeeën, graspolletje, you name it , de schuld van te geven. Volgende station: harakiri à la LPF of, als zelfs dat niet lukt, een langzame aftakeling zoals het Vlaams BlokBelang momenteel meemaakt. Veel brullen, her en der de grootste zijn, geen deuk in een pakje boter slaan en dan – hoppakee – op het hellende vlak naar de peilloze vergetelheid, tussen de hoelahoep en de tamagotchi.
Eén voorwaarde: een rechte rug bij de rest. Als de geschiedenis iets leert, dan is het dat je de conservatief-liberalen in de gaten moet houden. Grijp ze bij de lurven, die angsthazen die zomaar door de knieën kunnen gaan als de Heer Olivier van dienst ze voorhoudt dat ook hij nostalgische gevoelens voor vroeger koestert, toen oude dametjes nog een touwtje uit de brievenbus hadden hangen. Zolang iemand het handje van de VVD vasthoudt, is alles onder controle.
Kijk, de zorgen van de PVV-achterban zijn begrijpelijk en deels ook terecht. Dat erkennen is iets anders dan eraan toegeven. Dat de klachten van de patiënt reëel zijn, is geen reden om kwakzalvers ruimte te geven. Knetterboos wordt de patiënt op wie hem zijn slangenolie afpakt. Soit. Die dertig zetels of meer zijn een zure appel waar u doorheen moet bijten. Maar laat u niet van de wijs brengen. Dit land is al van de burgers. Er hoeft niks teruggegeven te worden. Laat u niets afpakken door types die zich zieliger voordoen dan ze zijn, ook als ze stampvoetend van woede over de vloer van de Tweede Kamer rollen.
Voor wie zich afvraagt hoe het afliep in Feijenoord. Niet best. De CD betekende nul-komma-nakko voor zijn kiezers en verdween uit de raad. Maar vervolgens liet de PvdA de zaak uit haar handen flikkeren met populisme van een evengoed twijfelachtig kaliber. Hetgeen overigens nog tot een ontroerend multicultureel pleidooi van de eertijds PVV-senator Ronald Sörensen leidde.
Praat mee
