Corrigerende tik mag, als mamma maar van je houdt
Praat mee
Reacties (11)
Holadiee, de Abba-klompen die zo in waren in de seventies... Mijn moeder liep er graag op, en ze bleken uitstekend geschikt om even FLITSPATSBOEM mijn achterwerk te laten schrikken... Altijd maar 1 tik, en geloof me, die had ik dan ook echt verdiend. Maar om te zeggen dat ik 'geslagen' werd? Ga toch weg joh...
Welke 'tik' wordt hier bedoeld? Tik= Dof, Dreun, Flap, Floep, Klak, Klap, Klets, Klop, Knal, Knots, Lap, Lel, Mep, Mossel, Mot, Opstopper, Pardaf, patat, Pats, Peer, Pees, Pets, Peut, Peuter, Plakkaat, Plets, Slag, Watjekouw; Klik, Knip; Aanslag
Maak kinderen vanaf de geboorte, waar binnen redelijkheid de grens ligt. Geen gevangenis, maar ook geen piratenschip. Vertellen wat kan en niet kan. Maar geef ze ook de ruimte zelf zaken te ontdekken. Dan gaan ze maar op de bek.
Wie echt wil weten of die tik nu zo schadelijk is, zou dit artikel van vandaag eens moeten lezen en zich dan diep gaan schamen: http://sarahockwell-smith.com/2013/04/19/why-harsh-discipline-does-harm-children-the-daily-mail-need-better-journalists/
Ha, gaaf zeg! Nu kan ik eindelijk ook mijn partner weer eens een knal voor zijn hoofd geven als hij dingen doet die me niet zinnen. Hij weet immers dat ik toch wel van hem houd. Dat scheelt een hoop geonderhandel zeg.
Het is de bedoeling dat je bij een corrigerende tik wel nadenkt en er niet zomaar op los ramt. Dat heet nuance. Als dat moeilijk voor je is kun je inderdaad maar beter geweldloos blijven.
O jee, daar gaan we weer... Waar heb ik dat eerder gehoord? Nee, ik denk NIET dat dat de oplossing is. Meer aandacht geven, er meer zijn, meer begeleiden waarbij overduidelijk hoort het afbakenen van waar je in toestemt en waar niet. Natuurlijk, je kunt een kind een corrigerende tik geven als hij als peutertje een ander kind slaat of zand in het gezicht gooit. Maar wat je ook kunt doen is hem in zijn wandelwagentje steken en (niet kwaad maar vastberaden om aan te tonen dat dat soort gedrag automatisch einde speeltuin betekent) de speeltuin uitlopen. Mag gewoon ontspannen zijn, rustig gaan winkelen of iets anders in die tijd, maar duidelijk dat bepaald gedrag automatisch tot een eind vande pret leidt. Zo voedde ik mijn kinderen op, zonder ze ooit ook maar één keer "een corrigerende tik" te hoeven geven. Als je een goede band met je kind hebt vindt dat kind overigens een paar boos klinkende woorden al erg genoeg en zal het die willen herstellen, daar is helemaal geen vorm van geweld voor nodig. maar ja, als je vindt dat je werk veel belangrijker is en je anderen je kinderen maar laat opvoeden dan geef ik onmiddellijk toe dat je hoogstwaarschijnlijk dingen gaat tegenkomen waar je zowel aan over-verwennen uit schuldgevoel, als aan corrigerend tikken uit frustratie zult toekomen. Want je inderdaad, de economie moet steeds sneller en sneller groeien, we kunnen niet meer zonder.
Ahh ik dacht al waar blijft het. De link weer leggen met werkende ouders. Hoe zwak zeg.
War on terror is ook begonnen als corrigerende tik.
Prachtig hellend vlak Anja! Je kan net zo goed zegen dat de war on terror is begonnen met waarschuwingen of andere verbale uitingen van ongenoegen. Of vind je dat die ook niet mogen in de opvoeding? Dan ben ik benieuwd naar je alternatief. Verder hang ik de nuchtere visie van Wolffers en van Dick Swaab aan: : JBC vroeg de laatste in Zomergasten 2011: "Als je brein de beslissingen neemt, kun je er toch niets aan doen dat je fouten maakt; hoe zit het dan met straffen? Dat is dan toch niet eerlijk?"(of iets van die strekking). Swaabs antwoord was: "Nee klopt, maar toch helpt een straf om de normen en waarden van een samenleving bij te brengen: jonge aapjes krijgen ook een draai om hun oren als ze volmaakt onschuldig iets doen dat buiten de groepsnorm omgaat."