Corona en psyche

Deze keer ben ik het roerend met je eens.

@Minoes Je lijkt wel een dominee:). Wat een wijsheid! En jij maar denken dat de ander dit, wat jij nu naar voren brengt, niet bij hen in gedachten opkomt? Je moet natuurlijk wel een dosis energie hebben, zowel mentaal als fysiek. En als dat laatste al beperkt is, waar haal je dan de kracht vandaan om je ook nog eens bij deze afschuwelijke pandemie, neer te leggen? Want dat bedoel je toch?

Stientje Stel jezelf niet zo aan. Ik heb het over hoe ik het doe, dat is waar het hier om gaat. Maar ga je gang, ik houd niet van dominees. Waar mensen die wel van dominees houden de kracht vandaan halen is denk ik in de kerk. Als God beschikt behoef je zelf niet meer te denken dan kun je je lot toch niet ontkomen. Misschien nog een ideetje?

Stientje Heeft dat virus jou die vraag gesteld dan? Luistert het ook nog een beetje naar jouw wensen? Als je weinig energie hebt kun je die het beste maar goed gebruiken en met een strategisch doordacht plan komen. Ook of juist wat die vreselijke pandemie betreft. Je kunt je natuurlijk ook overgeven, je aan hem uitleveren en de witte vlag heffen! Wetende dat het daar geen enkele boodschap aan heeft, lijkt dat me zinloos. Bovendien is het virus een stuk sneller dan jij!

Natuurlijk is het belastend maar je moet proberen te zoeken naar wegen om het wat te verlichten. Men mist altijd het meest wat men niet heeft op een bepaald moment en wat je op een ander moment verwaarloost. Ik heb daarbij de werking en het gebruik van de mobiele telefoon in gedachten.

@Minoes Stel je voor: Als een vrouw, die een eigen horeca zaak heeft en normaal 60 p/w in de weer is, plots thuis komt te zitten, en haar man die een baan heeft thuis moet werken of is ontslagen. Als je ook nog 3 kinderen hebt die nu ook de hele dag niks te doen hebben. En je financieel de afgrond ingaat en je niet kan sporten of even ontspannen op een terrasje kan zitten. Dat kan best wel wat problemen geven.

@Sjaak Ik heb zwaar aan de grond gezeten, en toen kon ik het me niet veroorloven om op een terras te zitten. Wat we toen wel hebben gedaan is goedkoop bier halen en met wat lotgenoten in een voortuin gaan zitten. Eens en nooit meer overigens, maar goed. Vriendschap, familie, steun, een arm om je heen zijn voor mij vele malen belangrijker dan horeca. Sport, voor zo ver je dat kan betalen, is ook een grote hulp. Ik ben op vakantie geweest bij een vriend in de tuin, oude tent opgezet en vreselijk lol gehad met de kinderen. Dat zijn de dingen die nu niet kunnen, en dat valt mij persoonlijk zwaar. Er niet kunnen staan voor je vrienden, en geen beroep kunnen doen. Niet meer onverwacht het hok vol, al mijn kuikens aan de lange keukentafel en daar nog een verdwaald maatje van de een of de ander bij. En Minoes heeft gelijk, het maakt je sip om daar te veel tijd aan te besteden. Maar in het door jou geschetste geval heb je weinig anders te doen dan met lede ogen je levenswerk naar de knoppen zien gaan en te piekeren.

Sjaak Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik kan me dat ook heel goed voorstellen.

Sjaak dat begrijp ik!

Sjaak ik begrijp dat omdat wij op een andere manier hetzelfde hebben meegemaakt.

Stress bestaat, en zonder stress ligt indolentie. om de hoek. Voor een goede balans wordt geen pilletje voor de pep noch een platte spuit voorgeschreven, maar gewoon ouwerwetse discipline. Het consult is nog gratis ook

De rest van ons leven?! Zonder uitzicht op herstel van deze schade?

@ Bouwman Stress kan, mits kortdurend en niet in reactie op levensbedreigende situaties, inderdaad weinig kwaad. Chronische stress daarentegen is van een heel andere orde: langdurig te hoge cortisolspiegels zetten tal van orgaansystemen onder druk, terwijl met zogenaamde methyliseringen ook delen van het DNA inactief gemaakt kunnen worden. Chronische stress is een zeer ernstig, en vooral: zeer ernstig onderschat probleem.

'gewoon ouwerwetse discipline' Voor wie niet in de hoek zit waar de klappen vallen, lijkt het allemaal zo simpel. Maar, zoals ze in Duitsland zeggen: Ratschläge sind auch Schläge. Blaming the victim draagt bij aan de stressniveaus, en verergert daardoor het probleem alleen maar.

Bouwman Stress als aanjager voor onverschilligheid, laksheid?? Als stress de basis is om te creëren dan vrees ik voor het eindproduct.

In aanvulling op hanneke Stress kan zelfs transgenerationele effecten hebben. (moeder op kinderen).

Hanneke Kouwenberg Mee eens!

Chronische stress speelt vooral daar waar je niets (of bijna niets) aan je situatie kan veranderen. Uitzichtloosheid is een groot probleem. Daar zou meer oog voor moeten zijn.

Grozny 2 maart 2021 at 15:39 daar is ook empirische ondersteuning voor oa. ge baseerd op dierproeven waarbij bleek dat zelfs stress bij adolescenten niet alleen hun eigen gezondheid kan beinvloeden maar zelfs die van hun nakomelingen.

Mooie woorden. Ik ga al jaren met mijn kinderen naar festivals. Rock am Ring en Rock im Park of Pinkpop elk jaar, en dan links en rechts nog wat losse dingen. Mooie ervaringen, met mijn opgroeiende zoons en later ook de schoondochters. En op een dag met de kleinkinderen, ik droom toch van drie generaties bij Metallica. Ieder zijn meug he, gun mensen dat :)

Festivals? Bah, humbug! Ik heb zelf het probleem dat ik groot muziekliefhebber ben, maar grote drukte eveneens haat. Live muziek vind ik geweldig, maar om daarvoor in iemand anders zweetlucht te moeten staan