Coole kids worden geen populaire volwassenen

Onderzoek suggereert dat de coole types op de middelbare school niet zo erg cool meer zijn als ze van school af zijn. Maar wat heerlijk is het om cool te zijn in de jaren dat cool gedrag je populair maakt. Hoe kun je zoiets goed onderzoeken trouwens?

De onderzoekers volgden 184 tieners gedurende tien jaar. Uit hun onderzoek zou blijken dat de kinderen die niet bezig zijn met hun populariteit, eerlijk en behulpzaam zijn, hard werken en vreselijk hun best doen op school, uiteindelijk aan de top van de samenleving eindigen. Boring!

De 86 jongens en 98 meisjes werden voor het onderzoek op hun dertiende bij het begin van hun middelbare school willekeurig geselecteerd, waarbij er wel rekening mee werd gehouden dat er verscheidenheid was in raciale achtergrond. Ze werden via regelmatige interviews gevolgd tot ze 23 jaar waren. Ook hun ouders, hun beste vrienden en de steeds wisselende groep mensen waarmee ze te maken hadden werden gevraagd over de onderzochte personen te vertellen.

Het gaat allemaal om populariteit. Wie populair wil zijn moet cool zijn. Populariteit hangt samen met waar je in de pikorde staat en of je er goed uitziet. Het is echter niet zo gemakkelijk om populair te blijven. Je moet iets extra doen. Bijvoorbeeld ouder lijken dan je bent. Inderdaad bleek dat voor dertienjarigen te werken: vroeg betrokken zijn in romantische relaties, veel aandacht aan kleding en uiterlijk besteden en uitdagend gedrag (vandalisme,  dronkenschap, een jointje) zorgden ervoor dat ze door hun leeftijdsgenoten gezien werden als cool. Ouders en leerkrachten hadden het over de dingen die nu eenmaal bij de puberteit behoren.

Op hun 20ste werden dezelfde kinderen echter door hun leeftijdsgenoten gezien als ‘uncool’ en sociaal incompetent. Ze waren nog al eens blijven hangen in het uitdagende gedrag en hadden een veel grotere kans op alcohol- en drankmisbruik. Rond hun 20ste vinden jongeren het juist cool om maatschappelijk succesvol te zijn. De dertienjarigen die niet cool waren bleken dat op hun twintigste vaak juist wel.

De onderzoekers spreken over de riskante route van de fast track naar populariteit. Het is volgens hen geen doodlopende weg, alleen als ze in dat ‘coole’ gedrag vast blijven zitten.

Ik vraag me af of dit nu iets is wat we niet wisten. Maar onderzoek hoeft niet alleen maar nieuwe dingen op te leveren. Het kan ook helpen om iets wat we denken te bevestigen of te ontzenuwen. Bovendien kan het inzicht verschaffen.

Het inzicht dat ik krijg als ik het onderzoek lees is dat in een samenleving waar iedereen probeert zo jong mogelijk te zijn er misschien wel een omgekeerde ontwikkeling gaande is. Op de middelbare school heb je snel in de gaten dat het niet slim is cool te zijn. Je gunt de populariteit aan een handjevol sukkels. Veel erger zijn de volwassenen die jonger proberen te lijken door zich op de verkeerde leeftijd in tienerkleding te steken en een grote bek op zetten omdat ze daarmee mensen intimideren en populair lijken. Ik heb bijvoorbeeld enorme moeite met politici die zich als pubers gedragen. De aandachttrekkerij, de kinderachtigheid, de verslaafdheid aan de camera, maar wat bereiken ze echt voor ons, hun klasgenoten?

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Ivan schrijft voor Joop elke dag een Gezond Weetje van de Dag:  klik hier voor een overzicht