© cc-foto: jwvein
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Volgens mij is het heel simpel. Als huurder heb je een overeenkomst met de verhuurder. Als de waarde van woningen daalt, omdat er een fabriek wordt gebouwd, heeft de verhuurder daar last van omdat hij dan minder huur kan vragen. Het is dus logisch dat als een huurhuis minder aantrekkelijk wordt door omgevingsfactoren dat dat tot uiting komt in de huurprijs. Netzoals verduurzaming van de woning daar tot uiting komt. Huurder is geen directe partij (want geen eigenaar) maar indirect wel. Maar dat is wel iets voor de overeenkomst tussen huurder en verhuurder. En niet tussen de huurder en de veroorzaker.
Beste PvdA'ers, Een helder betoog waar veel voor is de zeggen. Lusten en lasten moeten immers eerlijk en rechtvaardig worden verdeeld. Maar dan toch een vraag. We laten de windmolen even voor wat hij is. Stel ik ben die boer met dat land en in plaats van een windmolen en hogere opbrengst, laat ik mijn land verwilderen en er ontstaat een prachtig natuurgebied. Mijn opbrengsten gaan daardoor omlaag maar het zou zomaar kunnen de de waarde van het omliggende onroerend goed in waarde stijgt en dus ook het 'woonplezier' van eventuele huurders. Als die in de lusten van mijn windmolen molen moeten delen dan is het niet meer dan rechtvaardig om mij mee te laten delen in de lusten die zij ervaren van mijn besluit om mijn land te laten verwilderen. Het lijkt mij dan niet meer dan logisch om die bredere definitie van eigendom dan ook werkelijk tweerichtingsverkeer te maken.
haal de mens van de aarde en er staan geen strepen (grenzen) meer getrokken. bezit maakt van mensen on-mensen, waar de mens als sociaal dier afhankelijk is van elkaar -letterlijk van geboorte tot dood- werkt bezit sociaal gedrag tegen. zo erg dat bezit bepalend is over het leven van anderen ofwel kapitaal = macht. i.p.v. medemenselijkheid, begrip, empatisch vermogen, hoognodig voor elke 'samen'leving -bv om samen het grote probleem, klimaatverandering, aan te pakken- roept bezit het slechtste in de mens naar voren: nl de vraag om meer meer meer bezit
U hebt het verhaal eigenlijk niet gevolgd de laatste periode (15 jaar) in Nl: er wordt nauwelijks nog planschade betaalt in Nederland. Rechters zijn ook steeds meer de richting opgegaan dat planologische ontwikkelingen en eventuele nefatieve gevolgen tot het standaard risico behoren bij onroerende zaken.
Lijkt mij een prima utopisch plan. Vooral wie gaat bepalen hoe groot de (gevoelde) schade is. Bij Schiphol is het nu al een drama.
"Echter zorgen dergelijke ontwikkelingen ervoor dat de waarde van bezittingen van omwonenden negatief beïnvloed wordt." Dit is de kern van het probleem. De verhuurder wordt gecompenseerd omdat de waarde van de woning daalt. Dan zou je dus moeten stellen dat de huurprijs dus ook moet dalen, en dat vanuit die compensatie planschade gedaan moet worden. "Dat kan positief uitpakken doordat alle omwonenden persoonlijk financieel belang gaan krijgen bij de broodnodige ontwikkelingen van zonneweides en windmolens." Maar wat als de woningwaarde daalt omdat iemand aan de overkant van de straat een autogarage begint? Moet die bewoner dan ook een percentage van de inkomsten van die garage hebben?