Clairy Polak en de kijker slachtoffer van waggelende omroepbestuurders

Vroeger, dat wil zeggen, tot de afgelopen zomer, nam ik vaak NOVA op onze DVD-speler op en keek dan later op de avond welke onderwerpen ik de moeite waard vond. Bij het veelbelovende Nieuwsuur begon ik zelfs met rechtstreeks naar het programma te kijken. Dat was echter heel snel voorbij en ik neem het zelfs niet eens meer op om het later alsnog te bekijken. Het programma is een mislukking en dat niet alleen omdat Clairy Polak weg is (hoewel daarom ook), maar vooral omdat het te weinig achtergrond bij het nieuws is. Nieuwsuur is lang geen News Night, maar eerder een News Midget. Presentatoren die niet meer schijnen te weten dan er door hun redacteuren is ingefluisterd, en snel wat oppervlakkige weetjes omroepen, het liefste van maar één kant belicht. Of dat de linkse, of de rechtse kant is, ik zou het niet weten. Het lijkt mij eerder veelal de domme kant.

Nieuwsuur is natuurlijk niet de enige ramp die zich voor de in actualiteit geïnteresseerde kijker op de buis heeft voltrokken. Netwerk, dat niet zo sterk was als NOVA maar wel herkenbaar, is vervangen door een ratjetoe aan ‘ideologisch’ ingekleurde actualiteitenprogramma’s. Eerlijk gezegd heb ik daarvan alleen het VARA-deel van ‘Uitgesproken’ een paar keer gezien. Helaas, het programma is voornamelijk een bewijs van de stelling dat een goede journalist nog geen goede presentator is. Potentieel interessante newsitems worden dankzij klungelige gesprekken genadeloos de nek omgedraaid.

Hoe heeft dit alles zo kunnen komen? Waarom wordt er opeens een bak treurigheid over de kijker uitgestort? Was hij/zij ontevreden over de interviews van Clairy Polak? Sommige, door de Telegraaf geïnspireerde criticasters misschien wel, maar waren dat kijkers? Die komen toch volop aan hun trekken bij de commerciëlen?

Voor mij als totale outsider in omroepland (ik ben alleen wel eens opgetreden in programma’s als, ik geef het toe, Netwerk en NOVA) zijn waggelende omroepbestuurders de verdachten. Die kunnen kennelijk naar hartelust experimenteren met programma’s en programmamedewerkers alsof het hun modelspoorbaan thuis is.

Zo had een omroepbestuurder eerst bedacht dat de omroepen moesten samenwerken, en dus kwamen er NOVA, Netwerk en Eén Vandaag als actualiteitenrubrieken. Vervolgens kwam er weer een andere bestuurder met de ‘visie’ dat omroepen hun ‘identiteit’ meer moeten laten zien. En dus verdwenen NOVA en Netwerk. Ook de voortdurend wisselende programmering van de drie publieke netten spreekt boekdelen over de wankelmoedigheid van het beleid bij de publieke omroepen. Waarom zit DWDD op net 3, Nieuwsuur op net 2 en P&W op net 1, terwijl er dagen zijn dat ze het allemaal over hetzelfde hebben (de dood van Anthonie Kamerling alsof het om John F. Kennedy ging; het cocaïnegebruik van Yuri van Gelder als nationale ramp)?

Waarom niet eens en vooral afspreken dat op één net alle nieuws en alle actualiteitenrubrieken worden uitgezonden, op een ander net alle sport en amusement en op een derde net alle kunst en wetenschap? De kijker weet dan waar hij/zij aan toe is en zo ongeveer de belangrijkste taken van de publieke omroep zijn ook nog eens gedekt.

Maar natuurlijk, machtsdronken omroepbestuurders zullen zich nooit willen binden aan afspraken die het leven voor de kijker makkelijk maken. Want dat lijkt een andere ambitie van de omroepbestuurders: het bloed onder de nagels van de kijker weghalen.