ChristenUnie steunt kolonisten, niet Israël

De ChristenUnie wil Israël zo overijverig steunen dat de partij meer kiest voor kolonisten dan voor het belang van Israël, constateert Martin Siepermann, politicoloog en directeur van The Rights Forum, een stichting die zich inzet voor een rechtvaardig Midden-Oosten beleid. In onderstaand artikel legt hij uit hoe dat werkt. In een tweede deel dat volgende week verschijnt zal hij de rookgordijnen tonen die CU-Kamerlid Joël Voordewind voortdurend optrekt om af te leiden van Israëls nederzettingenbeleid en de grootschalige mensenrechtenschendingen die de Israëlische bezetting veroorzaakt.

Afgelopen week had ik een debat op Radio 1 met ChristenUnie Kamerlid Joël Voordewind. Het thema: de rol van Europa ten aanzien van het Israëlisch-Palestijnse conflict, na het mislukken van het vredesinitiatief van John Kerry, de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken.

Voordewind is een geraffineerd debater. Hij roept het beeld op dat hij gematigd en redelijk is, terwijl zijn opponenten eenzijdig en onevenwichtig zouden zijn. Op Radio 1 pleitte Voordewind voor steun aan verzoeningsprojecten en voor een “tweezijdige benadering”. Hij waarschuwde voor maatregelen tegen Israël die tot “verdere verwijdering” leiden, terwijl “de twee partijen om tafel” moeten. Smooth .

Voordewind’s belangrijkste stellingname was: “Let wel, ik ben van een partij die voor een twee-statenoplossing is.” Dat betwist ik.

Het ChristenUnie programma voor de Tweede Kamerverkiezingen in 2012 refereerde aan “Palestijnse aspiraties om tot een eigen staat te komen”. Het gezamenlijke verkiezingsprogramma met de SGP bij de recente verkiezingen voor het Europees Parlement heeft het over “twee staten voor twee volkeren”. Geen uitbundige steunverklaring aan de twee-statenoplossing, maar vooruit, het staat er. Mijn punt is: dit zijn dode letters. 

De enige partij in de Tweede Kamer die expliciet tegen de twee-statenoplossing is, is de PVV. De ChristenUnie bewijst er lippendienst aan en werkt die oplossing vervolgens actief tegen, net als de PVV. Omdat de twee-statenoplossing voor Israël van existentieel belang is, ageert de ChristenUnie paradoxaal genoeg anti-Israël.

Vitaal belang Er staan meer dode letters in het programma van de ChristenUnie. Het programma uit 2012 heeft het over politieke steun aan Israël, “met inachtneming van internationale rechtsbeginselen”. Het programma uit 2014 zegt: “Vanzelfsprekend dient ook Israël, net als andere landen, zich te houden aan het internationaal recht”.

Het programma uit 2012 heeft het verder over “het recht, in plaats van het recht van de sterkste”. Over het beschermen van de rechtsorde, die “een vitaal belang” is. Over “de christelijke opdracht te streven naar recht en gerechtigheid”. Over buitenlandse betrekkingen, die ten dienste gesteld moeten worden van “rechtvaardige verhoudingen en mensenrechten”. Over het optreden van Nederland in internationaal verband, dat zich moet laten leiden door “het belang van de rechtsstaat, de bescherming van de mensenrechten”. “Wij willen daarin consequent zijn”, aldus het programma.

Het zijn dode letters. In de kwestie Israël-Palestina kiest de ChristenUnie partij voor het onrecht. 

Enkele voorbeelden. In 1980 annexeerde Israël het in 1967 bezette Oost-Jeruzalem. Geen enkele staat heeft die annexatie erkend. Voor de ChristenUnie is Jeruzalem desalniettemin “de ongedeelde hoofdstad van de staat Israël”.

Internationaal is er brede consensus dat de Palestijnse gebieden “bezet” zijn, waardoor daar de Vierde Conventie van Genève van toepassing is. De ChristenUnie wijst de term “bezet” af en heeft het over “betwiste” gebieden.

De meer dan 200 nederzettingen die Israël in de bezette gebieden heeft gebouwd, zijn een zeer ernstige schending van de Vierde Conventie van Genève. Die zijn dus illegaal. Desondanks stemde de ChristenUnie in deze kabinetsperiode voor een motie van de PVV , die de regering opriep “de legaliteit van Joodse vestigingen in Judea en Samaria te erkennen en nederzettingen niet langer te betitelen als een obstakel voor vrede”. Met “Judea en Samaria” duiden kolonisten de bezette Westelijke Jordaanoever aan.

De Europese Unie heeft duidelijke standpunten in de kwestie Israël-Palestina, gebaseerd op het internationaal recht. Helaas heeft de EU die standpunten nauwelijks in concrete en effectieve maatregelen vertaald, ook niet tegen het nederzettingenbeleid. Lang zijn de nederzettingen gedoogd. Dat heeft eraan bijgedragen dat Israël meer dan 550.000 kolonisten naar de bezette gebieden heeft kunnen overbrengen.

Geleidelijk komt Europa in actie tegen de nederzettingen. Het gaat daarbij niet om sancties of een handelsboycot, maar slechts om maatregelen die voorkomen dat Europa zelf aan het nederzettingenbeleid zou bijdragen.

Wanneer zo’n maatregel in de Tweede Kamer onderwerp van discussie is, bijt Joël Voordewind zich onmiddellijk in de kuiten van minister van Buitenlandse Zaken Timmermans vast. Voordewind doet dan alsof het voortbestaan van Israël op het spel staat. Hij voert een schijngevecht en roept dat de maatregelen tegen Israël gericht zijn, terwijl zij enkel een reactie zijn op illegale nederzettingen die vrede blokkeren.

De tegenstelling die Voordewind creëert, is dus een valse tegenstelling. Het gaat niet om voor of tegen Israël. Het gaat om voor of tegen de Israëlische bezetting. Om voor of tegen de nederzettingen.

Homogeen Er is meer mis met zijn voorstelling van zaken. Voordewind pretendeert telkens dat hij voor Israël opkomt. Hét Israël. Maar Israël is niet homogeen. Er is een mensenrechten-Israël en een kolonisten-Israël. 

The Rights Forum , de stichting waarvan ik directeur ben, werkt actief samen met het mensenrechten-Israël: met organisaties als B’Tselem , Gisha en Breaking the Silence. Het gaat daarbij om de rechten en vrijheid van de Palestijnen, maar óók om Israëls eigen belang een staat te zijn die democratische principes en mensenrechten respecteert.

Alle mooie woorden in verkiezingsprogramma’s en debatten ten spijt steunen Joël Voordewind en de ChristenUnie het kolonisten-Israël – dat heeft geen trouwere bondgenoot in de Tweede Kamer dan Joël Voordewind.

Vandaag duurt de Israëlische bezetting 47 jaar. Het kolonisten-Israël wil die bezetting eeuwig laten voortduren. Dát kamp heeft het in Israël voor het zeggen. De twee-statenoplossing dreigt daardoor definitief te mislukken en Israëls bestaan als democratische rechtstaat komt in gevaar. Er dreigt waarvoor John Kerry waarschuwde: apartheid. Het kolonisten-Israël steunen is dus anti-Israël.

Joël Voordewind is voor verzoening. Bedoelt hij dat de Palestijnen zich zouden moeten verzoenen met onrecht?